Δεν γνωρίζω αν πήρε το όνομά του πριν η μετά τη χρήση του, όπως και νάχει όμως δικαίως ονομάστηκε  «καπι».

Το  μικρό ημικύκλειο στην άκρη της πλατείας του Βαθιού, σήμα κατατεθέν πια, γράφει το δικό του κεφάλαιο στην  ιστορία της καθημερινότητας του νησιού.

Οι ίδιοι άνθρωποι, την ίδια ώρα κάθε μέρα έχουν σημαδέψει με την παρουσία τους το πέτρινο στέκι χρόνια τώρα.

Ολες τις μέρες όλες τις εποχές και με όλους τους καιρούς οι παπούδες με πλάτη στο Βαθύ ατενίζουν το Σκορπιό στέλνοντας χιλιάδες μυνήματα σε όσους λείπουν, μέσα από τα κύματα.

Οι χειμώνες δύσκολοι γι αυτούς και μοναχικοί καλυτερεύουν ακούγοντας τους ήχους της θάλασσας και το ανέμισμα της πευκοβελόνας. Μόνο στον πολύ αέρα θα το δείς άδειο. Κι είναι όλο δικό τους, αφού όλοι γνωρίζουν ότι το μέρος είναι πιασμένο. Καμιά φορά η παρέα μεγαλώνει από κάνα νεώτερο ή κι από περαστικούς που κάθονται για λίγο, για ένα γειά κι ύστερα φεύγουν, κι εκείνοι συνεχίζουν τα δικά τους.

Τα καλοκαίρια δυσκολεύουν τα πράγματα καθώς ο χώρος φημίζεται για τη θέα και τη δροσιά του και τραβάει τους τουρίστες.

Οι δικοί μας ανενόχλητοι ,απλά ανεβαίνουν …επίπεδο ή κάνουν καμιά βόλτα στην πλατεία μέχρι να αδειάσει η θέση. Και συνεχίζουν…

Χώρος υποδοχής για τα πρώτα κότερα κι αυτοί οικοδεσπότες τους υποδέχονται αναλόγως.

-Χελόου  γκουτμορνι  γκουτμπαι, εξαρτάται την ώρα τη στιγμή…

Η παρέα τότε μεγαλώνει  επιστρέφοντας οι παπούδες αθηναίοι.

Οι συζητήσεις ατέλειωτες καθε μέρα την ίδια ώρα οι ίδιοι άνθρωποι  στις ίδιες θέσεις.

Μοιραία κάποια στιγμή τα πρόσωπα αλλάζουν κι οι θέσεις παραχωρούνται στους επόμενους  ηλικιακά κι ο κύκλος δεν κλείνει ποτέ.

Οι συζητήσεις ατέλειωτες με μεγάλη ποικιλία θεμάτων. Από τα χάπια της πίεσης εως το φόρεμα της τουρίστριας…

Κουβέντες ριζωμένες στη πέτρα, στο πεύκο, στο παγκάκι, ιστορίες γεννιών και γεννιών. Από τη γέννα του εγγονιού μέχρι το γάμο, το πτυχείο, το δισέγγονο …. Κι η γνωριμία με τη κυρά το προξενειό ο έρωτας ο γάμος, μέσα στις κουβέντες  κι αυτα.Μυστικά και ψέματα σκορπισμένα στις μπασάδες της θάλασσας. Και ιστορίες, πολλές ιστορίες από τότε που ήταν ναυτικοί και ψαράδες.

Καθέ ένας έχει να εξιστορήσει κι έναν άθλο. Ηρωες με τον τρόπο τους κι εκείνοι. Κι όλα αραδειάζονται εκεί….

Κι είναι το στέκι τους το μπαλκόνι του σπιτιού τους το καφενείο τους….Κι είναι δικό τους …

Όλες τις μέρες τις ίδιες ώρες…όλο το χρόνο…

10 Φεβρουαρίου 2011

21 Φεβρουαρίου 2011

24 Φεβρουαρίου 2011

28 Φεβρουαρίου 2011

8 Μαρτίου 2011

10 Μαρτίου 2011

14 Μαρτίου

20 Μαρτίου 2011

28 Μαρτίου 2011

18 Μαίου 2011

1η Ιουνίου 2011

10 Ιουλίου 2011

15 Ιουλίου 2011

23 Ιουλίου 2011

Αύγουστος 2012

 

Οκτώμβρης 2012

Οι παρέες γράφουν ιστορία, την δική τους ιστορία, στα στέκια τους η καθεμιά με πρωταγωνιστές εκείνους που κάνουν την συνήθεια τρόπο ζωής….

Αφιερωμένο στον Παναγιώτη Δάγλα  (Παμίνο) που  «άφησε» πρόσφατα την παρέα…