Στιγμές… Νοέμβρη-Δεκέμβρη !!!
Δυό μήνες πέρασαν από την τελευταία φορά που μοιραστήκαμε τις στιγμές μας.
Οι τελευταίοι του χρόνου που πέρασε.
Δύσκολος, μέχρι το τέλος.
Ο Νοέμβρης άρχισε ίδιος με όλους τους άλλους . Με καθημερινές στιγμές και μικρά ευχάριστα διαλείμματα.
Οι γυναίκες μπήκαν δυναμικά στο παιχνίδι δίνοντας στο Σύλλογο Γυναικών σάρκα οστά και…όνομα.
Στη συνάντηση των ιδρυτικών μελών φτιάχτηκε το καταστατικό του Συλλόγου ορίστηκε τριμελή προσωρινή επιτροπή και μετά από μια γενικότερη ψηφοφορία έγιναν τα βαφτίσια.
Και το όνομα αυτού » Ηλάκάτη «.
Κι έτσι εντός ολίγου ο πρώτος Σύλλογος Γυναικών Μεγανησίου θα είναι γεγονός.
Γεγονός που ενθάρρηνε ιδιαίτερα τις γυναίκες που άρχισαν όχι μόνο να κάνουν σχέδια για εκδηλώσεις και δράσεις αλλά κάποιες από αυτές αποφάσισαν να αποκτήσουν μυική δύναμη και γυμνασμένο σώμα για να αντέξουν τα βάρη του συλλόγου.
Και αφέθηκαν στα χέρια του Αντώνη να τις προετοιμάσει κατάλληλα με μαθήματα αερόμπικ δυό φορές τη βδομάδα.
Γεμάτη και η δεύτερη βδομάδα του μήνα με εκδηλώσεις.
Μια βραδυά Μικρούτσικου στην αίθουσα πολιτισμού έδωσε νότες κεφιού.
Με κέφι οργανώθηκε και η εκδρομή στη Βουλγαρία, αλλά χωρίς την απαιτούμενη συμμετοχή ακυρώθηκε.
Επαιξαν ρόλο και τα βουντού γνωστού εργένη γκρινιάρη που για αντίπραξη επέλεξε άλλη Ευρωπαική πόλη και την έκανε μόνος του.
Πετυχημένες συνεχίζουν οι εμφανίσεις του ΠΑΣ που μπαίνει δυναμικά στο γήπεδο κάθε βδομάδα και διεκδικεί ισάξια την νίκη από τους αντιπάλους.
Με επιτυχία επίσης συνεχίζονται οι προβολές της Κινηματογραφικής Λέσχης που ξεκίνησε πάλι μέσα στο Νοέμβρη.
Οι σινε φιλ έχουν την δυνατότητα να απολαμβάνουν ταινίες της αρεσκείας τους με την τεχνική υποστήριξη του Νίκου και του Γιώργου που έγινε για δεύτερη φορά μπαμπάς. Απέκτησε γιό.
Ο Μήτσος απ΄την άλλη απέκτησε το πολυπόθητο όχημα.
Το ιστορικό τρίκυκλο του Μαστροπάνου πέρασε στην κατοχή του. Μετά από ένα καλό φρεσκάρισμα ξαναβγήκε στους δρόμους και ξύπνησε αναμνήσεις.
Ιστορικό παραμένει και το δίδυμο της φωτογραφίας. Ολέθρια η σχέση, μετά τις κατάρες ακολουθούν ευχές και τούμπαλιν…
Ανάλογα με την όρεξη.
Με όρεξη φαγώθηκε η τσιπούρα που πιάστηκε… στη σκούπα του Γιάννη την στιγμή που καθάριζε το λιμάνι του Βαθιού, ύστερα από δυνατή νεροποντή.
Το ψάρι που σπαρτάραγε ακόμα τυλίχτηκε από το κύμα και πετάχτηκε στο πεζοδρόμιο όπου βρήκε καταφύγιο στο φαράσι του συνεργείου.
Κι επειδή ο ένας Γιάννης νήστευε λόγω Χριστουγέννων, το θαλασσινο δωράκι πέρασε στον έταιρο Ιωάννη μπροστά στα έκπληκτα μάτια γνωστού Γκαστόνε…που έβλεπε πρός στιγμή την τύχη του να τον εγκαταλείπει.
Η επιτυχία της Μαριάννας από την άλλη στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Μαθηματικών, δεν ήταν μόνο θέμα τύχης αλλά και σκληρής δουλειάς από την πλευρά της.
Ετσι για δεύτερη φορά η Μαριάννα απέσπασε άλλη μια διάκριση για την ίδια, το σχολείο της και το νησί μας.
Σε χειμωνιάτικο κλοιό και το Μεγανήσι για τα καλά πιά , ετοιμάζεται να αποχαιρετήσει τον Νοέμβρη και να υποδεχτεί τον Δεκέμβρη, τις διακοπές, και τις γιορτές που φέρνει μαζί του.
Το μάζεμα της ελιάς στο φόρτε του.Οι καμινάδες των λιουτριβειών αξημέρωτα σκορπίζαν τη μυρωδιά της σβεντίνας στα χωριά, και τα λιόπανα παρέα με τις λούρες στις πλάτες των αντρών.
Το κρύο έφερε κοντά και αιώνιους εχθρούς όπως το σκύλο και τη γάτα που βλέπετε που βγήκαν σεργιάνι στα τελάρα της Λέτας.
Κι ο Νοέμβρης έφευγε σιγά-σιγά…
Φεύγοντας όμως αποφάσισε να σβήσει κάθε χαμόγελο και διάθεση χιούμορ από τα χείλη μας.
Πάγωσε τη καρδιά και μούδιασε τη σκέψη σκεπάζοντας κάθε άλλη στιγμή το άσχημο νέο του χαμού του Σπύρου.
Ετσι ότι είχαμε ζήσει μες το μήνα έμοιαζε ασήμαντο και φυσικά δεν θα μπορούσε να ντυθεί με χαμόγελο.
Και οι στιγμές που ακολούθησαν έγιναν ακόμα πιο μουντές σκυθρωπές και άτονες.
Μηχανικές κινήσεις που έσπρωχναν τις μέρες να φύγουν,νάρθουν τα Χριστούγενννα μπάς και τα λιγοστά φωτάκια που αναβόσβηναν μας άλλαζαν τη διάθεση.
Μπα! Κι αυτά άτονα έφεγγαν θυμίζοντας μας ότι η καρδιά φωτίζεται από μέσα…
Η παγωμάρα φώτιζε περισσότερο, και οι κακιές στιγμές συνέχιζαν, με τρία διαδοχικά ατυχήματα, ευτυχώς μόνο με υλικές ζημιές.
Μέσα σε τέτοιο κλίμα έφτασαν οι γιορτές.
Εκλεισαν τα σχολεία και οι μικροί μαθητές μετά την γιορτούλα τους έσπευσαν να απολαύσουν τις διακοπές τους.
Κάποιοι λιγοστοί βούτηξαν το τρίγωνο και βγήκαν για τα κάλαντα σκορπίζοντας χαρούμενες φωνούλες στους δρόμους.
Λίγοι τις άκουσαν, ειδικά στο Κατωμέρι που μέσα στο 12 έχανε κάθε τόσο ανθρώπους…
Κι επειδή το χαμόγελο είναι μεταδοτικό κανείς σχεδόν δεν χαμογελούσε, δεν γιόρτασε, δεν στόλισε.
Οι μυρωδιές του κουραμπιέ της πίτας και του μελομακάρονου, ελάχιστες ή και καθόλου.
Σπρώξαμε έτσι τις μέρες με την ευχή οι επόμενες να είναι καλύτερες…
Ο καιρός παρέμεινε χειμωνιάτικος ως τα Χριστούγεννα, κι ύστερα γλύκανε. Λίγος ο κόσμος στο νησί φέτος αλλά αρκετός για να νοιώσεις την διαφορά και την κίνηση από τις άλλες μέρες. Η νεολαία μαγκωμένη αλλά στις επάλξεις όπως τέτοιες μέρες βγήκε για καφέ και ποτό πολύ χαλαρά και ήσυχα.
Πιο πολύ οικογενειακά_ πώς αλλιώς θα μπορούσε άλλωστε να είναι_ ήρθε κι η Πρωτοχρονιά, περισσότερο ήσυχη από τα Χριστούγεννα.
Πάντα το νησί έχει λιγότερο κόσμο την Πρωτοχρονιά, πολλοί επιλέγουν να την περάσουν στην πόλη.
Οι επισκέπτες των Χριστουγέννων επιστρέφουν σπίτι τους για την αλλαγή του χρόνου, κι οι μεγαλύτεροι ντόπιοι περνούν όλες τις γιορτές με τα παιδιά τους στην πόλη.
Η αλλαγή του χρόνου ήρθε σαν λύτρωση, σαν να έδιωξε ένα βάρος από πάνω μας, αδιαφορώντας για το επιπλέον νούμερο που προσθέτει στα χρόνια μας.
Δεν θυμάμαι ποτέ τις ευχές για καλή χρονιά και υγεία να είχαν τόση αξία, τόση δύναμη, τόση αλήθεια…
Αυτή τη χρονιά έβγαιναν πραγματικά βαθιά από μέσα μας, συνοδευόμενες από αναστεναγμό, και φόβο μαζί.
Τόσα χρόνια είχαμε τυλιχτεί κι εμείς μες τα δώρα κι είχαμε θαμπωθεί από τα πολύχρωμα περιτυλίγματα τις κορδέλες και τα στρας.
Είχαμε τυφλωθεί από τα πολλά φωτάκια στα δέντρα και στα μπαλκόνια, κι είχαμε χαθεί στις βιτρίνες. Σπαταλούσαμε χρόνο στα Τζάμπο ψάχνοντας τα παιχνίδια της λίστας ή δωμάτια σε χειμερινούς προορισμούς… Θεωρούσαμε βέβαιο ότι ο νέος χρόνος θα μας φέρει αγάπη, υγεία ευτυχία κι εμείς θα φέρουμε όλα τα άλλα.
Και νομίζαμε ότι όλα αυτά ήταν τα » Καλά Χριστούγεννα » κι η «Καλή Χρονιά «.
Φέτος δεν ήταν έτσι, και ίσως τελικά ήρθε η ώρα να αναθεωρήσουμε πράγματα,να αναζητήσουμε τις πραγματικές αξίες και να εκτιμήσουμε σωστά όσα έχουμε.
Την οικογένειά μας, τους φίλους μας τον εαυτό μας.
Τα άσχημα γεγονότα που συνέβησαν, η γενική κατάσταση, η απαισιοδοξία και η ανασφάλεια που απλώνεται στον αέρα δεν μας άφησε πολλά περιθώρια.
Όμως θα τη βρούμε την άκρη ξανά… θα τα βγάλουμε πέρα. Αρκεί να είμαστε μαζί, να ξαναβρεθούμε και να ξανασκεφτούμε τα πράγματα αλλιώς!
Θα περιμένουμε το ουράνιο τόξο…
Ετσι περάσαν οι γιορτές μας, κι αρχίσαμε να μετράμε αντίστροφα για το τέλος των διακοπών και την επιστροφή στην ρουτίνα. Ο σταυρός έπεσε στη θάλασσα με ηλιοφάνεια αλλά πολύ κρύο.Υστερα ο παπάς ευλόγησε την πίτα που μοιράστηκε στον κόσμο, υπό το βλέμμα του νέου ιερέα που ήρθε στο Μεγανήσι, και θα χειροτονηθεί σύντομα.
Οπως καταλάβατε το νησί απέκτησε νέο παπά που μετακόμησε μόνιμα οικογενειακώς αυξάνοντας τον πληθυσμό κατά πέντε άτομα.
Κάτι είναι κι αυτό…
Κι εκεί που αρχίσαμε να χαμογελάμε ο νέος χρόνος έμπαινε όπως έφυγε ο παλιός…
Και ξαναζήσαμε άσχημες στιγμές αποχαιρετώντας έναν ακόμα νέο άνθρωπο.
Αθόρυβα και » Σεμνά » όπως έλεγε πάντα μεταξύ άλλων, ο Μπάμπης έφυγε από κοντά μας την μέρα ακριβώς των γενεθλίων του.
Γνωστός σε όλο το Μεγανήσι ο «Σερίφης» χωρίς να κουράσει κανέναν, ανέβηκε μόνος το Γολγοθά κουβαλώντας το σταυρό του καιρό τώρα…
Και ξανά θλίψη…
Οσοι του ευχήθηκαν καλό ταξίδι, κι ήταν πολλοί- ξόρκιζαν μαζί και το κακό…
Η ζωή είναι απρόβλεπτη και μικρή… Είναι όμως πολύτιμη. Και εμείς εδώ το ζήσαμε πολύ έντονα, το είδαμε να συμβαίνει…
Είναι μόνο Στιγμές…
Ας κρατήσουμε τις καλύτερες με την ευχή να είναι και οι περισσότερες…
Κι εμείς μοιραστήκαμε όπως πάντα τις δικές μας μαζί σας. Τις τελευταίες του χρόνου που έφυγε… Μακάρι οι επόμενες να είναι καλύτερες, έτσι όπως σας έχουμε συνηθίσει…Γελαστές και χαρούμενες…
Καλή χρονιά….
σταυρος