Σκότωσαν τον νέο χρόνο, ζήτω ο παλιός! (τίτλος)

Άρθρο του Γιώργου Γαβρίλη

Με μία  μικρή προσπάθεια που έκανα στο διαδίκτυο , αναζητώντας τι μας φέρνει το 2013 , η μηχανή αναζήτησης της google μου γκρέμισε την βαθιά ριζωμένη  ελπίδα της παιδικής μου  ηλικίας που νομίζω τέτοιες μέρες όλους μας πλημμυρίζει για τον ερχομό του καινούργιου χρόνου, τον νέον εκείνον των σχολικών θεατρικών που έρχονταν φορτωμένος χαμόγελα και δώρα. Και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά διαβάζοντας κανείς τις απαντήσεις που προβάλλονται στον υπολογιστή μου στο βασανιστικό αυτό ερώτημα:

Τι φορολογικά μέτρα φέρνει το 2013 για τους αγρότες

Την κατάργηση των ειδικών επιδοτήσεων ανεργίας φέρνει το 2013

Λιγότερες συγχωνεύσεις και εξαγορές φέρνει το 2013

Σαρωτικές ανατροπές στις συντάξεις φέρνει το 2013

Δραματικές προβλέψεις για το 2013: Η πείνα φέρνει παγκόσμιες αναταραχές

Το 2013 φέρνει 27.000 απολύσεις στο Δημόσιο

Αυξήσεις ΔΕΗ έως 40% φέρνει το 2013!

Mειώσεις μισθών το 2013 φέρνει το φορολογικό

Νέα μέτρα εξαθλίωσης φέρνει το 2013 όπως αποκαλύπτεται σε έκθεση της κομισιόν

Από το 2013 στα 67 οι μητέρες ανηλίκων

Προϋπολογισμός: Ύφεση 4,5% για το 2013 & Ανεργία 22,8%

Χαμηλότερες αποδοχές, υψηλότερες κρατήσεις, φέρνει το νέο έτος

Φέρνει υψηλότερες τιμές στο γάλα το νέο έτος

Αυτά είναι μερικά αποτελέσματα των απαντήσεων που έλαβα και σίγουρα είναι λίγα σε σχέση με αυτά που τελικά θα μας επιβληθούν Ίσως είναι  η μοναδική φορά που δεν περιμένω με αγωνία για ν’ αλλάξει ο χρόνος . Αντιθέτως κοιτώντας πίσω στο 2012       βρίσκω περισσότερους λόγους να μην το αλλάξω. Ίσως γιατί ξέρω πως φεύγοντας  θα μου στερήσει μια για πάντα τ’ όνειρο μιας αξιοπρεπούς διαβίωσης και θα κλείσει έναν κύκλο μιας ολόκληρης γενιάς που γαλουχήθηκε και ανδρώθηκε έχοντας απολαύσει σχεδόν τα πάντα πλην του βασικότερου ίσως αγαθού που θα την βοηθούσε από τούδε και στο εξής να βρει τα βήματά της και να ορθοποδήσει. Κι αυτό το βασικό που εσκεμμένα  στερήθηκε από την νεολαία  αυτού του τόπου  ήταν η πολιτική  και η κοινωνική παιδεία.

Χωρίς πυξίδα ετούτος ο λαός αλλά και χωρίς καπεταναίους παλεύει χωρίς χάρτη να  βγει από την τρικυμία  που χτύπησε το σαπιοκάραβο με τα φαγωμένα στραβόξυλα από το σαράκι που κούρνιαζε καιρό στα σπλάχνα του και κατάτρωγε το κουφάρι του.

Έτσι με ανομοιογενές πλήρωμα που ο καθένας  ενεργεί κατά το δοκούν σαν ορχήστρα  χωρίς παρτιτούρες και μαέστρο, άλλοι τραβάνε κουπί( τα συνήθη υποζύγια), άλλοι τρέχουν ν’ αρπάξουν τροφή από  τ’  αμπάρια (τι να την κάνουν άραγε, αφού βουλιάζουν), άλλοι  σηκώνουν πανιά (εν μέσω καταιγίδας)  , άλλοι πετάνε  άγκυρα ( κίνηση απελπισίας) και κάποιοι «πονηροί» φορέσανε ήδη σωσίβια και πέσανε στην Θάλασσα για να προλάβουν να σωθούν( στα μανιασμένα κύματα)!

Για ένα πράγμα είμαι βέβαιος το πλοίο σίγουρα βουλιάζει, το μεγάλο ζήτημα είναι ποιούς θα βάλουμε στις βάρκες για να σωθούν και να συνεχίσουν   το μακραίωνο  ταξίδι  της ταλαιπωρημένης αυτής  χώρας.

«Όταν εξαντληθούν τα λάθη
Αντικρύ μας θα κάθεται
Σαν τελευταίος σύντροφος το μηδέν»
Μπέρτολτ  Μπρεχτ

Χρόνια πολλά σε όλους σας , δύναμη και κουράγιο στα δύσκολα χρόνια που έρχονται