Νονός της μπάντας το Μεγανήσι

Οι Mr. Highway Band συζητούν, αναλύουν και αντιπροτείνουν κάτι φρέσκο!

Οι Mr. Highway Band είναι ένα νέο ελληνικό συγκρότημα που κινείται σε country και blues μονοπάτια και πολύ πρόσφατα έβγαλε τον 1ο προσωπικό του δίσκο. Η Μελίνα τους συνάντησε και μίλησε μαζί τους για όλα.

Πώς δημιουργήθηκαν οι Mr. Highway Band;
Διονύσης: Το γκρουπ δημιουργήθηκε με αφορμή ένα διαγωνισμό για το support των Bon Jovi.Ο προηγούμενος ντραμερ της μπάντας, ο Αλέξανδρος, ήξερε τον Γρηγόρη και μας τον έφερε. Ο Θύμιος, ο Γιάννης κι εγώ υπήρχαμε ήδη στο σχήμα και έτσι φτιάχτηκε το συγκρότημα.
Παίξαμε στον διαγωνισμό και βγήκαμε πρώτοι από την επιλογή του κόσμου. Σκοπός ήταν να μπεις στην 5αδα κι από κει και πέρα αποφάσιζε το management του Bon Jovi ποιος θα πάει. Δυστυχώς δεν ήμαστε εμείς, παρόλα αυτά η εμπειρία αυτή μας ένωσε, γιατί ήταν μία δουλειά η οποία έγινε μέσα σε 1-2 μήνες, μαζεύτηκε το γκρουπ και δέσαμε.
Μία εβδομάδα μετά έγινε και το πρώτο live, το βάφτισμα του πυρός στην ουσία και από τότε δεν έχουμε σταματήσει τις εμφανίσεις.

Πώς αποφασίστηκε το συγκεκρίμενο όνομα;
Διονύσης: Ήταν ιδέα του Γιάννη, ο οποίος είναι και ο βασικός συνθέτης της μπαντας, που συνήθιζε και έπαιζε σαν Μr. Ηighway.
Γρηγόρης: Βγήκε από το κομμάτι το I am the highway, των Audioslave.
Διονύσης: Ναι και από τη στιγμή που φτιάχτηκε το τωρινό γκρουπ έτσι οπως είναι, έγινε Mr Highway Band.
Γρηγόρης: Είχαμε πάει να παίξουμε στο Μεγανήσι, στη Λευκάδα, στο Donkey Rock Festival, και είχαμε δηλώσει όνομα Mr Highway. Στο πάσο που είχε κάθε μπάντα, είχαν προσθέσει ένα band δίπλα στο όνομα και μας άρεσε.
Ουσιαστικά το Μεγανήσι μας βάφτισε, αφορμή ήταν αυτό το καρτελάκι και κολλήσαμε το band, γιατί οικειοποιηθήκαμε όλοι το Mr Highway του Γιάννη οπότε προέκυψε το Mr. Highway Band.

Πώς ήρθε ο δίσκος;
Διονύσης: Μετά από 1μιση χρόνο μαζί και έχοντας περάσει από διάφορες φάσεις και διαγωνισμούς, το θετικό είναι ότι δεν σταματήσαμε ποτέ τις πρόβες και υπήρχαν συνεχώς καινούριες ιδέες. Το αποτέλεσμα ήταν να μπούμε στο στούντιο κατευθείαν, να μελετήσουμε αυτές τις ιδέες και ουσιαστικά να τις κάνουμε πράξη . Αυτό ήταν πολύ ενδιαφέρον για όλους μας, γιατί ήταν μία δουλειά η οποία στήθηκε από το μηδέν.

 

Πείτε μας δύο λόγια για το HARD ROCK RISING 2012 όπου συμμετείχατε.
Γρηγόρης: Το Hard Rock Rising ήταν ένας παγκόσμιος διαγωνισμός που γινόταν από τα Ηard Rock Cafe όλων των πόλεων ανά τον κόσμο. Στον ελληνικό διαγωνισμό βγήκαμε πρώτοι μετά από μία σειρά live.
Στον παγκόσμιο διαγωνισμό, μετά από διαδικασία που έγινε μέσω διαδικτύου, βγήκαμε 24οι στον κόσμο και 4οι στην Ευρώπη. Μας άνοιξε τα φτερά και στην Ελλάδα αυτή η συμμετοχή.
Όταν βλέπεις οτι αυτό που κάνεις έχει αποδοχή από τον κόσμο, γεμίζεις αυτοπεποίθηση και δύναμη. Γι’αυτό μπήκαμε να γράψουμε το CD με δικά μας έξοδα, το συνθέσαμε μόνοι μας, το ηχογραφήσαμε μόνοι μας, το μιξάραμε μονοι μας, mastering έκανε ένας φίλος, κάναμε μόνοι μας το artwork, το κόψαμε μόνοι μας, το διανέμουμε μόνοι μας. Είναι χειροποίητο έργο τελείως.
Διονύσης: Και εδώ συνδέεται προφανώς και η εταιρεία, τα Creatures*, γιατί η επιμέλεια στην ουσία όσον αφορά το artwork ήταν δική τους.

*Τα Creatures είναι μία εταιρεία που αναλαμβάνει διάφορα projects από λογότυπα, ντοκιμαντέρ μέχρι εκθέσεις και ιστοσελίδες, ενώ έχει το δικό της διαδικτυακό ραδιόφωνο με καθημερινές εκπομπές.

Ζούμε στην εποχή της βασικής κυριαρχίας του διαδικτύου. Είναι πλέον το μεγαλύτερο δίκτυο πώλησης μουσικής. Οπότε θα μπορούσαμε να πούμε οτι υπάρχει μία μάχη δισκογραφίκες VS Internet. Οι δισκογραφικές έχουν μέλλον;
Διονύσης: Εγώ πιστεύω ότι δεν μπορούμε να προβλέψουμε που θα πάει όλη αυτή η κατάσταση, δεν θα σχολιάσω αν είναι καλό ή κακό, γιατί, προσωπικά, ο ίδιος δεν έχω καταλήξει. Το μόνο σίγουρο είναι ότι όντως οι δισκογραφικές δουλειές πλέον έχουν χάσει έδαφος.
Το Ίντερνετ σου δίνει μεγαλύτερη ποικιλία, περισσότερες επιλογές και προβολή, αλλά μπορούμε να πούμε ότι χάνει κάπου. Είναι τελείως διαφορετικό να αγοράσεις ένα CD που θα το ακούσεις πολλές φορές και τελείως διαφορετικό να μπεις σε ένα site που θα έχεις άπειρες επιλογές και να ξέρεις οτι θα ακούσεις 1 τραγούδι από 1 CD μια φορά και αν και θα το βαρεθείς. Για μας, αυτό το οποίο κάναμε, πιστεύω είναι το πιο άμεσο και γι’ αυτό μας αρέσει κιόλας.
Το φτιάξαμε, το στήσαμε, έγινε παιδί μας αυτό το CD και μας έχει δώσει τώρα τη δυνατότητα σε κάθε συναυλία μας να το πουλάμε εμείς οι ίδιοι στον κόσμο, κατι που δίνει την αμεσότητα που έλειπε από τα δισκάδικα, αν το καλοσκεφτείς, όπου δεν έχεις επαφή με τον καλλιτέχνη.
Απο τη στιγμή που κάνουμε μια συναυλία και έρχεται ο κόσμος να μας δει, αποφασίζει μόνος του αν θέλει να αγοράσει και το CD, αν θα το πάρει, αν θα το ακούσει και είναι σίγουρο οτι αν το πάρει, θα το ψάξει μέχρι την τελευταία σπιθαμή.
Μπορείς να πεις οτι αυτό είναι και το μέλλον της δισκογραφίας. Όλες οι νέες μπάντες αυτό το πράγμα κάνουν. Χωρίς να αποκλείεις βέβαια και το Ίντερνετ σαν προμόσιον. Μπορείς να πουλάς κι από εκεί τα τραγούδια σου.

Για το MUSIC HIGHWAY FESTIVAL.
Γρηγόρης: Υπάρχουν μπαντες με πολύ ωραία ποιότητα, αισθητική και παραγωγές που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα, αλλά αυτές οι μπάντες, δυστυχώς, στην Ελλάδα ως τώρα δεν είχαν την αντίστοιχη προβολή.
Αυτό είναι και μέσα στην έννοια τη δική μας να αλλάξει. Δηλαδή, εμείς δεν το βλέπουμε μόνο σαν μια μουσική παρέα και κοινότητα, αλλά νιώθουμε ότι έχουμε και μία αποστολή (γέλια), μία μουσική αποστολή στην χώρα μας, να προτείνουμε εμείς την καινούρια αισθητική και να δείξουμε ποιος είναι αυτός ο τρόπος που πρέπει να αλλάξει αυτό το 90’s νεοπλουτίστικο, σκυλάδικο, γαρύφαλλο life style.
Σκεφτήκαμε λοιπόν από τη μεριά μας, να κάνουμε ένα δικό μας φεστιβάλ κάθε χρόνο. Σε αυτό το φεστιβάλ ναι μεν συμμετέχουμε εμείς γιατί είμαστε οι διοργανωτές και οικοδεσπότες, αλλά, παράλληλα, προτείνουμε τις μπάντες που μας αρέσουν και έχουμε περιοδεύσει και αγαπήσει.
Πέρυσι έγινε στο Κύτταρο, ξεκίνησαν οι Εffigy που είναι μια μελωδική τζαζ – μπλουζ μπαντα με έγχορδα και δύο κοπέλες στη σύνθεσή τους, συνέχισαν οι Βig Νose Αttack που ειναι ενα δίδυμο στο στυλ των Black Keys με κιθαρα ντραμς, δυο αδέλφια που παίζουν καθαρά πειραματικό και δυνατό μπλουζ.
Μετά παίξαμε εμείς και έκλεισαν τη βραδιά οι VIC (Villagers of Ioannina City) που παίζουν stoner, βαριές κιθάρες σκοτεινές, με κλαρίνο ηπειρώτικο και όλοι απο κάτω έπιασαν τσίπουρα και χόρευαν τσάμικα. Μία απογείωση της μουσικής.
23 Φεβρουαρίου 2013 θα γίνει το 2ο φεστιβάλ, πάλι στο Κύτταρο και θα είναι η καινούρια μας πρόταση με άλλα συγκροτήματα. Οπότε για μας, παρόλες τις διακρίσεις, μεγαλυτερη αναγνωριση και ικανοποιηση, μετά από την συνεργασία με τον Χρήστο Θηβαίο, ειναι το Music Highway Festival.

Πώς προέκυψε η συνεργασία με το Χρήστο Θηβαίο;
Γρηγόρης: Με τον Χρήστο είμαστε πολύ καλοί φίλοι εδώ και χρόνια. Το καλοκαίρι ήταν μαζί μας στην Μάνη, γνώρισε εκεί τα παιδιά, άκουσε τον δίσκο, τον οποίο αγάπησε και αρχές φθινοπώρου ενώ είχε κάποιες προτάσεις, ο ίδιος αποφάσισε ότι ήθελε να κάνει και μία καλλιτεχνική πρόταση και να επιβάλει την δική του αισθητική. Μας πρότεινε να παίξουμε μαζί στα Γιάνεννα και έτσι ξεκινήσε για εμάς το «ταξίδι».
Διονύσης: Το φανταστικό είναι, ότι μέσα στην πρώτη μισή ώρα που τον γνωρίσαμε καλά, έπαψε να είναι ο Θηβαίος και έγινε ο Χρήστος για όλους, κάτι το οποίο ήθελε κι εκείνος προφανώς, έγινε μέλος της παρέας.

Ένας νέος μουσικός μπορεί να ζήσει από αυτό, χωρίς να κάνει κάτι άλλο;
Γρηγόρης: Μπορεί, εγώ δεν έχω γνωρίσει κάποιον.
Διονύσης: Ξέρεις τι γίνεται; Ένας νέος μουσικός μόνο αν είναι πολύ καλός παίχτης και είναι σεσιονίστας, δηλαδή αν παίζει σε 10 γκρουπ μαζι.
Γρηγόρης: Υπάρχουν πάρα πολλοί τέτοιοι μουσικοί, όπως λέει ο Διονύσης, εγώ αναφερόμουν σε νέους μουσικούς που παίζουν τη μουσική τους.
Διονύσης: Σε επίπεδο γκρουπ ειναι σχεδόν αδύνατο αν και πιστεύω ότι υπάρχουν και γκρουπ σεσιον. Κάνουν δηλαδή αυτό το πράγμα, όπως οι μουσικοί. Δε θα σχολιάσω το κατά πόσο είναι καλό για τη μουσική τους ή όχι.
Γρηγόρης: Εγώ θα σχολιάσω γιατί μου τη σπάει. Για εμένα, δεν μπορεί ένα συγκρότημα της δικής μας φιλοσοφίας και του δικού μας είδους, να μπάινει σε μεγάλη πίστα, σε μπουζούκια, σε life style νοοτροπία. Είναι λάθος, γιατί η ιστορία έχει δείξει ότι χάνουν το κοινό τους.
Διονύσης: Σκέψου πως το μόνο επιχείρημα κάθε φορά που μαζευόμαστε όλοι να συζητήσουμε πράγματα του γκρουπ είναι αυτό. Αν δηλαδή είναι ωραίο αυτό που πρόκειται να κάνουμε. Το κριτήριό μας ήταν η αισθητική και τίποτα άλλο.

Με την πολιτική ασχολείστε; Τι πιστεύετε για ότι γίνεται τώρα;
Γρηγόρης: Το σίγουρο είναι ότι πρέπει να αλλάξει αυτή η κατάσταση. Δεν είναι ευχαριστημένος ο κόσμος από αυτό το πολιτικό σκηνικό που υπάρχει. Και για μας είναι δύσκολο να ξέρουμε, δεν έχουμε την απόλυτη αλήθεια. Σίγουρα είμαστε άνθρωποι με ευαισθησίες και κοντά στους κοινωνικούς αγώνες.
Το ότι προσπαθούμε μέσα από τις κινήσεις μας και με τον τρόπο μας να προτείνουμε πράγματα, αυτό για εμάς είναι και μία πολιτική πράξη.

Έχουμε φύγει από την περίοδο του ωχαδερφισμού;
Διονύσης: Εγώ πιστεύω ότι δεν μπορεί κανένας να ξέρει αν έχουμε φύγει με σιγουριά. Το μόνο σίγουρο είναι ότι διανύουμε μία περίοδο αλλαγής των αντανακλαστικών του έλληνα. Αυτό για μένα ήταν το μεγαλύτερο πρόβλημα. Δηλαδή όλη αυτή η απαξίωση της έννοιας της πολιτικής.
Η διαφορά είναι, οτι όταν βρίσκεσαι στην κατάσταση που είμαστε τώρα, γυρνάει ο ένας και βλέπει τον διπλανό του και άρα αρχίζει να αντιλαμβάνεται τι σημαίνει συλλογικότητα, τι σημαίνει κοινή δράση. Δεν ξέρω σε τι στάδιο είμαστε, το μόνο σίγουρο είναι, οτι ακόμα κι αυτοί που βρίσκονται στην εξουσία, αυτή την ώρα φοβούνται.
Γρηγόρης: Αυτό που είναι σίγουρο και μπορούμε να το πούμε, είναι ότι εμείς συμμετέχουμε πολύ ενεργά στα κινήματα, συμμετέχουμε πολύ ενεργά και στις πορείες και στις διαδηλώσεις ατομικά και σαν φίλοι και σαν μπάντα. Επίσης θέλω να πω, για αυτούς που λένε ότι μία πορεία, μία διαδήλωση δεν είναι λύση, ότι εμείς διαφωνούμε. Είναι μία μορφή πίεσης και δηλώνεις παρών.
Διονύσης: Δεν είναι τίποτα για μας γραμμικό, πχ μια πορεία είναι μια μάχη ή ένα καλό γκρουπ θα κάνει τη διαφορά στην Ελλάδα. Όχι. Δεν μπορεί να τα αλλάξει ένας μόνος του, συλλογικά, όλοι μπορούν να αλλάξουν κάτι. Είμαστε μέρος μίας δυναμικής αυτή τη στιγμή. Και σαν γκρουπ μίας δυναμικής, ας πούμε, που θέλουμε να αλλάξουμε κάποια πράγματα στην ελληνική μουσική σκηνή. Αν άκουγες οτι οι Mr Highway Band θα το κάνουν αυτό μόνοι τους, θα έλεγες «αυτός μου λέει βλακείες», αλλά μιλάμε για άλλα 30 γκρουπ που έχουμε να σου προτείνουμε.

Πάρα πολλοί νέοι άνθρωποι αλλά και μεγαλύτεροι, πλέον έχουν μπει στην λογική του ότι η Ελλάδα δεν προσφέρει τίποτα πλέον και φεύγουν από τη χώρα.
Γρηγόρης: Έχουν φύγει πολλοί φίλοι γιαυτό το λόγο και καταλαβαίνω πως γίνεται. Εμείς πεισμώνουμε περισσότερο, καθόμαστε εδώ και προσπαθούμε να αλλαξουμε τους συσχετισμούς. Ο καθένας με τον προσωπικό του αγώνα, με τα ρίσκα του, με αυτά που χάνει.
Σίγουρα πάντως εδώ έχει πολύ ενδιαφέρον η κατάσταση. Αυτό είναι ωραίο. Δηλαδή, έχεις κάθε μέρα κάτι να κάνεις και να ασχοληθεις, δεν εισαι στασιμος, δεν εισαι εφησυχασμένος, δεν είσαι συντηρητικά στο σπιτάκι σου. Έχει πράγματα εδώ.
Γι’αυτό υπάρχουν και τα ξεσπάσματα και στις μουσικές σκηνές και στα θέατρα και στα καλλιτεχνικά. Η Αναγέννηση κάπως έτσι δεν ξεκίνησε; Μέσα από τις στάχτες δεν ξεκίνησε κάτι να αναδύεται; Πιστεύω ότι οι τέχνες έχουν ευκαιρίες αυτή την περίοδο, να αναδειχτούν.

Η τέχνη λειτουργεί και ως καταφύγιο;
Γρηγόρης: Ναι και είναι και μεταβατικό λίγο το στάδιο, γιατί αυτό το life style του γαρύφαλλου και του cayenne που μας βάλανε, νομίζω ότι σιγά σιγά το αποβάλουμε. Οπότε είμαστε σε αυτό το στάδιο. Αποβάλουμε από πάνω μας αυτην την εφήμερη απόλαυση που μας προσέφεραν και προσπαθούμε να ξαναδούμε πως στήνουμε μόνοι μας κάτι, από την αρχή.
Διονύσης: Εξάλλου σε κάθε περίοδο κοινωνικών αναταραχών, υπήρξε και αντίστοιχη πολιτισμική επανάσταση. Αυτό ειναι δεδομένο. Εγώ πιστεύω ότι είμαστε ήδη σε μία τέτοια διαδικασία και ως Ελλάδα.

Αίμα,τιμή, χρυσή αυγή;
Γρηγόρης: Υπάρχει η απόψη που λέει «εγώ δεν θέλω να σχολιάσω τίποτα γι’αυτούς, γιατί θα είναι διαφήμιση», οπότε το σκεφτόμαστε πολύ. Από την άλλη εγώ θεωρώ ότι ο φασισμός θέλει τσάκισμα, οπότε δεν γίνεται να μην πω κάτι.
Είμαστε όλοι άνθρωποι, δεν υπαρχει καμία διάκριση και η ΧΑ είναι μια ναζιστική οργάνωση. Θα έπρεπε να είναι απαγορευμένη οργάνωση. Και στο επιχείρημα κάποιων ότι τους εκλέξανε, δεν θα έπρεπε καν να είναι υποψήφιοι, από τη στιγμή που είναι ένα ναζιστικό κόμμα.
Διονύσης: Η ιστορία έχει δείξει, οτι όπου υπάρχει καταπίεση, μεγάλη μερίδα του κόσμου στρέφεται σε τέτοιες αντιλήψεις, χωρίς να έχει πλήρη επίγνωση του τί σημαίνουν. Μιλάω ξεκάθαρα για τις φασιστικές αντιλήψεις.
Γρηγόρης: Είναι εύκολες αντιλήψεις.
Διονύσης: Βασίζονται στην άγνοια. Θέλω να πω ότι είναι ζήτημα αντανακλαστικού. Αυτό το οποίο γίνεται με τους μετανάστες τώρα, είναι το αντανακλαστικο μιας ομάδας ανθρώπων που λέει «Ποιος φταίει;», φταίει αυτός που ήρθε απ’εξω. Πιστεύω ότι επίτηδες η ΧΑ δεν είναι παράνομη και είναι μέσα στην βουλή και επίτηδες αυξάνει και τα ποσοστά της, γιατί είναι η εύκολη αντίδραση και καταπάτηση των βασικών δικαιωμάτων.

Ας φύγουμε από τα πολιτικά και να μιλήσουμε πάλι για τους Mr. Highway Band. Πέρα από το φεστιβάλ που περιμένουμε το 2013, πιο άμεσα, τι να περιμένουμε από εσάς;
Γρηγόρης: Άμεσα έχουμε εμφανίσεις με τον Χρήστο Θηβαίο ανά την Ελλάδα, οι οποίες θα διαρκέσουν σίγουρα μέχρι και το καλοκαίρι. Δεν αποκλείεται να κάνουμε και μόνοι μας εμφανίσεις, οι οποίες θα ανακοινώνονται, οπώς είναι και το φεστιβάλ μας. Στις 14 Δεκεμβρίου ανοίγουμε το live των Baby Woodrose στο Κύτταρο. Μας αρέσουν πολύ και ήταν μία δική μας πρόταση προς τον υπεύθυνο του Κυττάρου.

Πώς μπορεί ο κόσμος να βρεί το cd σας;
Γρηγόρης: Τον δίσκο μας μπορούν να τον βρουν στα λάιβ μας, ή να μας στείλουν ένα e-mail στο mrhighwayband@gmail.com

Ευχαριστώ πολύ παιδιά!
Γρηγόρης + Διονύσης: Κι εμείς ευχαριστούμε πολύ!

σ.σ.1 Για τις φωτογραφίες της συνέντευξης ευχαριστούμε τον Κώστα Scrom.
σ.σ.2 Για τις φωτογραφίες από τις ζωντανές εμφανίσεις ευχαριστούμε τον Σταύρο Γιαννούρη.

Οι εμφανίσεις των Mr. Highway Band με τον Χρήστο Θηβαίο:
Κρήτη – Μύλος club 15/12
Πειραιάς – Passport 21 & 28/12
Κατάκολο Ηλείας – Arte cafe 27/12
Τρίκαλα – Κεντρική πλατεία 29/12

Περιοδεία Κύπρος 2013

Λευκωσία – Εναλλάξ 2/1
Κακοπετριά – Bridge 3/1
Πάφος – Προμηθέας 4/1
Λεμεσός – Ravens 5/1

Πηγή: ScaryGreeks

Φωτογραφίες: Κανέλλος Κώστας