Ο Συλλογός μας την Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2012 πραγματοποίησε εκδρομή στην Μονή Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου ,την Αράχωβα, τους Δελφούς και τον τον Επτάλοφο .

Μιά πραγματικά Φθινοπωρινή και ηλιόλουστη ημέρα όπου χαιρόσουν τη φύση και το βουνό.Χαιρόσουν να αλλάζεις παραστάσεις και να απολαμβάνεις βουνίσιο αέρα και πράσινο.

Νωρίς το πρωινό του Νοέμβρη μας βρήκε στα Βάγια Θηβών και στην μονή  του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου,ένα ιστορικό γυναικείο μοναστήρι για προσκύνημα.

Στον επόμενο σταθμό μας την Αράχωβα είμαστε γύρω στις 10.45 .

Περπατώντας τους δρόμους της θαυμάσαμε την αρχιτεκτονική των παλιών σπιτιών με τους πετρόχτιστους τοίχους και τις παραδοσιακές κεραμοσκεπές τα στενά δρομάκια και ολόγυρα τις πηγές.

Η περιοχή ήταν γνωστή ως Ράχωβα, ως τα χρόνια της Επανάστασης, που σημαίνει την ένωση των κατοίκων σε μια πόλη, που ζούσαν σε μικρούς οικισμούς. Η Αράχωβα έχει πανάρχαια ιστορία με διάσπαρτα τα ίχνη της αρχαιότητας από τον Παρνασσό ως το Ζεμενό κι ως την κοιλάδα του Πλειστού. Στην δυτική πλευρά της περιοχής υπήρχε η ομηρική πόλη Ανεμώρεια μαζί με τηνΚυπάρισσο στα ανατολικά.

Μια διαρκή ιστορική ζωή που προχωρώντας μέσα στο χρόνο συναντάμε πάντα παρόντες τους Αραχωβίτες να πολεμούν για τα ιδανικά της Ελλάδος λαμβάνοντας μέρος σε όλους τους Εθνικούς αγώνες.

Λίγο αργότερα στους Δελφούς.Στους πρόποδες του Παρνασσού, στο υποβλητικό φυσικό τοπίο που σχηματίζεται ανάμεσα σε δύο θεόρατους βράχους, τις Φαιδριάδες, εκεί στο  πανελλήνιο ιερό των Δελφών και το πιο ξακουστό μαντείο της αρχαίας Ελλάδας.Η ιστορία των Δελφών χάνεται στην προϊστορία και στους μύθους των αρχαίων Ελλήνων.

Στη νεότερη εποχή, ο χώρος των Δελφών συνδέθηκε με την προσπάθεια αναβίωσης της δελφικής ιδέας, από τον Επτανήσιο (Λευκαδίτης) ποιητή Άγγελο Σικελιανό και τη σύζυγό του Εύα, οι οποίοι παρουσίασαν δύο παραστάσεις αρχαίου δράματος, το 1927 και το 1930, θέλοντας να δημιουργήσουν ένα νέο πνευματικό ομφαλό της γης.

Για πολλούς αιώνες η φωνή των Δελφών, του πιο σπουδαίου ιερού, ήταν η απόλυτη οδηγήτρια δύναμη στους Έλληνες.  Απλοί άνθρωποι καθώς και απεσταλμένοι πόλεων το επισκέπτονταν, για να λάβουν απάντηση και οδηγίες για το μέλλον και πεπρωμένο τους. Οι χρησμοί υπακούονταν και η πειστική δύναμη τους ήταν τέτοια, που πόλεμοι κερδίσθηκαν ή χάθηκαν, από λίγες λέξεις της Πυθίας.
Κατά την διάρκεια του 7ου αιώνος π.Χ., όταν η βαρβαρική λατρεία του Διονύσου είχε εισέλθει στην Ελλάδα, κινδυνεύοντας να εξαλείψει τις αξίες και παραδόσεις και να στείλει τους Έλληνες σε βαρβαρικά στάδια, οι Δελφοί έσωσαν την Ελλάδα εισάγοντας ευφυώς τον Διόνυσο, με τις αρετές του Απόλλωνα.
Το μαντείο των Δελφών, ένα θρησκευτικό και πολιτιστικό κέντρο, επέβαλε για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία διεθνή νόμο,  απαγορεύοντας την εκτέλεση αιχμαλώτων πολέμου ή την μόλυνση. των νερών των πηγαδιών και την καταστροφή  υδραγωγείων.
Οι Δελφοί επηρέασαν την Ελλάδα, όχι μόνο θρησκευτικά, αλλά στην εκπαίδευση και λογοτεχνία, στην τέχνη και το εμπόριο και κυρίως στον αποικισμό. Οι προσφορές ατόμων και πόλεων στο μαντείο του Πυθίου Απόλλωνα ήταν μεγάλες. Περισσότερα από πέντε χιλιάδες έργα τέχνης υπήρχαν στους Δελφούς, πριν την καταστροφή του.

Αφήνοντας τους Δελφούς και την φαντασία μας να τρέχει και να χάνεται στην προϊστορία και στους μύθους των αρχαίων Ελλήνων ανηφορήσαμε στον Παρνασσό  μέσα στα έλατα και τις πηγές.

Επόμενος σταθμός μας για φαγητό και ξεκούραση η Αγόριανη.

Το χωριό που κάθεται στην αγκαλιά του Παρνασσού και αγναντεύει το Καλλίδρομο και το Ζητούνι.  Πνιγμένο από έλατα και φυλλοβόλα δένδρα, που ποτίζεται από χίλιες δύο πηγές με δροσερά και γάργαρα νερά.
Το χωριό που στο χοροστάσι του χόρεψαν οι Μούσες και οι Νεραϊδες για χάρη του Θεού Απόλλωνα και της κλεφτουριάς του γένους.

Το χωριό των Κομνηνών, Κομναίων, Τρακαίων και Καλπουζαίων. Το χωριό με τους επτά λόφους και που στον ίσκιο κάποιας πουρνάρας, ενός πλατάνου ή μιας φτελιάς έκατσαν στοχάστηκαν και έγραψαν αριστουργήματα πολύ μεγάλοι άνδρες του πνεύματος και της επιστήμης.
Το χωριό που συζεί αρμονικά το κοτσίφι, η πέρδικα και ο αετός με τον άνθρωπο, που γέννησε και ανέθρεψε ένα Νικηφόρο, Τηλέμαχο και Νικήτα στα χρόνια της Εθνικής Αντίστασης.

Τα λόγια αυτά έστω πομπώδη, είναι όμως φτωχά και ανήμπορα να δώσουν την πραγματική εικόνα και αδικούν το μεγαλείο μιας Αγόριανης με ιστορία και  πλούτο φυσικής ομορφιάς.

Φαγητό και ξεκούραση στην πλατεία.

Αργά το απόγευμα το λεοφωρείο με τους εκδρομείς του Συλλόγου μας έπερνε τον δρόμο της επιστροφής με μια ενδιάμεση στάση για καφέ.

Είχε πλέον αρχίσει να σκοτεινιάζει  όταν περνούσαμε την Λειβαδειά.Γύρω μας στεκόνταν επιβλητικά και Βόρεια   o Παρνασσός και vότια ο Ελικώνας   Γύρω μας  τα γάργαρα νερά του Έρκυνα. Μια φανταστική περιοχή πνιγμένη στην Ιστορία της και το πράσινο.

Γύρο τις 8 επιστρέφαμε στο Γαλάτσι. Μια υπέροχη ημέρα, μια φανταστική διαδρομή  από μια πολιτισμένη ομάδα εκδρομέων όπως ταιριάζει στον Σύλλογο Επτανησίων είχε τελειώσει. Παίρνοντας το δρόμο για τα σπίτια μας ακόμα στο μυαλό μας περνούν εικόνες από την Αράχοβα, τους Δελφούς, τον  Επτάλοφο  την μονή του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, και η γλυκιά  προσμονή όλων  για την επόμενη εκδρομή του Συλλόγου μας.

Πηγή: ΠΣ Επτανησίων Γαλατσίου