Ο Χρήστος Θηβαίος και οι «Mr Highway band» μας υποδέχθηκαν στον Σταυρό του Νότου!!

Το περασμένο Σάββατο βρεθήκαμε στον Σταυρό του Νότου για την πρεμιέρα των εμφανίσεων του Χρήστου Θηβαίου με τους «Mr Highway band». Μια βραδιά με ένθερμο κοινό, όμορφες μουσικές επιλογές και τον μοναδικό Χρήστο Θηβαίο να συνεπαίρνει με τη φωνή του, την ενέργειά του και τις αμέτρητες επιτυχίες του.

Φτάσαμε εκεί λίγο πριν την καθορισμένη ώρα διέλευσης και βρήκαμε το μαγαζί ήδη ασφυκτικά γεμάτο με κόσμο. Άνθρωποι όλων των ηλικιών περίμεναν με αγωνία και ανυπομονησία να εμφανιστεί ο αγαπημένος τους καλλιτέχνης στην σκηνή. Τα μικρόφωνα και τα μουσικά όργανα ήταν ήδη τοποθετημένα και όλα ήταν έτοιμα να ξεκινήσει η βραδιά.

Γύρω στις 23:30, τα φώτα χαμήλωσαν και αφού οι μουσικοί του συγκροτήματος πήραν τις θέσεις τους ένας-ένας, υποδέχθηκαν στην σκηνή τον Χρήστο Θηβαίο. Όλοι μαζί, φανερά ευδιάθετοι και πολύ άμεσοι με το κοινό, ξεκίνησαν να τραγουδούν. Πρώτο τραγούδι το «Ένα μπλουζ» του Θάνου Μικρούτσικου, ενώ ακολούθησαν τα «Πέτρινοι κήποι», «Ξημέρωμα στην εθνική», «Μέρες αδέσποτες», «Χορεύω», «Ο Άμλετ της σελήνης» και άλλες μεγάλες και γνωστές επιτυχίες του ερμηνευτή.

Κατά τη διάρκεια του Live μας δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσουμε καλύτερα και τους «Mr Highway band», καθώς έμειναν για αρκετή ώρα μόνοι τους επάνω στην σκηνή παρουσιάζοντας τραγούδια από το προσωπικό τους άλμπουμ, που έχει τίτλο “Is that myself”, αλλά και πολλά αγγλόφωνα μπλουζ, ροκ και country κομμάτια όπως το “Hey Joe” του Jimi Hendrix και το “ Five To One” των The Doors.

Κάπως έτσι κύλησε όμορφα όλη η βραδιά. Για εμένα, ήταν μια ξεχωριστή εμπειρία, καθώς αυτό το είδος της μουσικής δεν μου είναι τόσο οικείο. Ωστόσο, η θερμή ατμόσφαιρα, ο κόσμος που σιγοτραγουδούσε με τους καλλιτέχνες και η εκπληκτική χημεία του Χρήστου Θηβαίου και των «Mr Highway band» επί σκηνής, με συνεπήραν και με έκαναν να διασκεδάσω πολύ. Αναμφίβολα αυτή η μουσική συνεργασία αποτελεί μια πολύ καλή πρόταση για να περάσετε ένα όμορφο Σαββατόβραδο.

Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε όσα μας δήλωσε αποκλειστικά ο Χρήστος Θηβαίος.

Από σήμερα και για τρεις παραστάσεις σας συναντούμε στον Σταυρό του Νότου (Κεντρική Σκηνή), με τους “ band”. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία;

Αυτή η κίνηση δεν είναι μια απλή μουσική συνεργασία. Ξεκίνησε ως μια παρέα ανθρώπων και φίλων, που εγώ γνώρισα και ενθουσιάστηκα σε μια περιοδεία τους και ονομάζονται “Mr highway band”. Είναι παιδιά από 20 έως 30 ετών, έχουν webradio, το Cr radio The CReatures, έχουν ηθοποιούς, χορευτές, εικαστικούς, γραφίστες, hip hop συγκροτήματα. Δηλαδή, είναι μια ολόκληρη πολιτιστική και κοινωνική κίνηση. Ένα κομμάτι αυτού του συνόλου, αυτής της ομαδικότητας, αυτή της ενότητας ανθρώπων είναι το “highway band”. Παίζουν αγγλόφωνο μπλουζ/ροκ και country. Τους άκουσα, ενθουσιάστηκα, έκανα την πρόταση να συνεργαστούμε και το αποτέλεσμα στις πρόβες ήταν ενθουσιαστικό.

Γενικότερα δίνεται ευκαιρίες σε νεότερους τραγουδιστές; Σας αρέσει να συνεργαζόσαστε με νεότερους ανθρώπους;

Το έχω αποδείξει όλα αυτά τα χρόνια και η καλύτερη νότα που μπορώ να παίξω αυτούς τους καιρούς είναι το «μαζί»: το να είμαι μέρος ενός συνόλου, κομμάτι, μέλος μιας ομάδας και ειδικά όταν πρόκειται για νέους ανθρώπους.

Με ποια κριτήρια επιλέγετε τα κομμάτια που θα παίξετε σε μια ζωντανή εμφάνιση και τι θα παρουσιάσετε σε όσους έρθουν να σας απολαύσουν εδώ;

Στην προκειμένη περίπτωση τα επέλεξα με το σκεπτικό να μην μείνει παραπονεμένος ο κόσμος που θα έρθει και θα θέλει να ακούσει το σύνολο της δουλειάς μου, από «Συνήθεις Υπόπτους», από τις συνεργασίες με τους Γιώργο Ανδρέου, Γιώργο Νταλάρα, Βασίλη Δημητρίου, Θάνο Μικρούτσικο. Φυσικά, θα ακούσετε και πολύ ροκ. Θα ακούσετε από Jimi Hendrix μέχρι Johnny Cash. Πάρα πολλά πράγματα τέτοια.

Καθώς έχετε δηλώσει και ο ίδιος ότι κάνετε πολιτικό τραγούδι, δεν μπορώ να μη ζητήσω να μου σχολιάσετε την επικαιρότητα. Τα γεγονότα της περασμένης Τρίτης, αλλά και τη γενικότερη κατάσταση που επικρατεί.

Επειδή μιλούν όλοι γι αυτό, το πρόβλημα είναι ότι πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι πόσο σημαντικό είναι να σεβόμαστε το διπλανό μας. Είναι πάρα πολύ σημαντικό και αυτό έχει να κάνει με αυτό που είπα πριν: καλύτερη νότα είναι το «μαζί». Από την πλευρά μου. Πρέπει να διαρθρώσουμε μια κοινωνία αξιοπρέπειας και σεβασμού. Ξέρετε τι είπε η μεγάλη Κική Δημουλά; Όταν την ρώτησαν «Τι σας ενοχλεί πιο πολύ στην ζωή;», εκείνη απάντησε «Με ενοχλεί η αλαζονεία και η έπαρση γιατί προσβάλλει το κοινό, πεζό τέλος όλων μας».

Ελεύθερος χρόνος υπάρχει; Τι κάνετε όταν δε μελετάτε μουσική ή δε δίνετε συναυλίες;

Ναι υπάρχει. Στον ελεύθερό μου χρόνο διαβάζω και ασχολούμαι με τους γιούς μου και την οικογένειά μου. Παρακολουθώ και την επικαιρότητα, αλλά κυρίως διαβάζω.

Αυτήν την περίοδο ετοιμάζετε κάτι καινούριο;

Ετοιμάζω μια δουλειά που την δουλεύω χρόνια. Αφορά στην πρώτη αιματηρή εξέγερση σε ελληνικό έδαφος, 21η Αυγούστου του 1916, από τους μεταλλωρύχους της Σερίφου, οι οποίοι εξηγέρθησαν στην γερμανική μεταλλευτική εταιρεία των Γρώμαν, όπου έβγαζαν σίδηρο για να πάει στη Γερμανία και να γίνει όπλα. Διεκδίκησαν οκτάωρο, ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, κοινό ταμείο αλληλοβοηθείας ώστε, εάν κάποιος είχε εργατικό ατύχημα, να ζούσαν όλη την οικογένειά του και επί 24ώρου βάσεως απαγόρευση να μπαίνει στην ίδια σήραγγα πατέρας και γιός ή δύο αδέρφια για να μην ξεκληριστεί ολόκληρη οικογένεια.

Πηγή: Tralala

Ladies and Gentlemen we proudly present you Mr Christos Thivaios and Mr Highway Band!

Δεν είχε περάσει ούτε ένα 24ωρο από το live του Λάκη Παπαδόπουλου και του Vassilikou και βρέθηκα ξανά στo ίδιο μέρος, την Κεντρική Σκηνή του Σταυρού του Νότου, για κάτι εντελώς διαφορετικό αυτή τη φορά. Για το Σαββατόβραδο, το πρόγραμμα επεφύλασσε Χρήστο Θηβαίο καιMr Highway Band. Για το Χρήστο Θηβαίο, λόγια και συστάσεις νομίζω είναι περιττές και δεδομένου ότι δεν είχα καταφέρει να τον δω στις περσινές του εμφανίσεις, η χαρά μου για το συγκεκριμένο live ήταν μεγάλη. Για τους Mr Highway Band δεν ήξερα και πολλά πράγματα, οπότε απλά τους άφησα να με εντυπωσιάσουν.

Η ώρα είναι 23.00 και το μαγαζί έχει κυριολεκτικά βουλιάξει από τον κόσμο. Κάτω δεν πέφτει ούτε καρφίτσα. Ο Χρήστος Θηβαίος αποτελεί σταθερή θα έλεγα αξία για τη συγκεκριμένη σκηνή, ίσως έτσι εξηγείται το γεγονός ότι κόσμος συνέχιζε να μπαίνει μέχρι και στο τελευταίο μισάωρο του live. Η αλήθεια είναι πως κάποια στιγμή προκλήθηκε μια μικρή δυσφορία λόγω της τεράστιας προσέλευσης, αλλά με λίγη καλή θέληση και πολλή καλή μουσική, όλα ξεπερνιούνται.

Η έναρξη έγινε με τον Χρήστο Θηβαίο και τους Mr Highway Band επί σκηνής να δέχονται το θερμό χειροκρότημα του κοινού τους και να ερμηνεύουν μαζί το «Song Blues» του Θάνου Μικρούτσικου και του Κώστα Τριπολίτη. «Είμαστε μια ομάδα με τα παιδιά» είπε, ενώ παράλληλα ευχαρίστησε όλους όσους ήταν παρόντες στην φετινή τους πρεμιέρα. Και αυτή την αίσθηση είχαμε καθ’ όλη τη διάρκεια της βραδιάς. Δεν υπήρχε ο διαχωρισμός παλιός καινούριος, ροκάς και έντεχνος. Οι Mr Highway όχι απλά ταίριαξαν αλλά μπορώ να πω σχεδόν αφομοίωσαν το Χρήστο Θηβαίο στο α’ μέρος, δίνοντας νέες πιο rock ενορχηστρώσεις σε κλασσικά του κομμάτια όπως οι «Πέτρινοι Κήποι», οι «Γάτες» και οι «Μέρες Αδέσποτες». Παράλληλα παρουσίασαν τον πρώτο τους δίσκο με τίτλο «Is that myself».

Λίγα λόγια λοιπόν για τους Mr Highway Band, μιας και κρίνοντας από αυτό που άκουσα, πιστεύω πως θα μας απασχολήσουν πολύ στο μέλλον. Το συγκρότημα μετράει περίπου 1,5 χρόνο ζωής και σε αυτό το διάστημα έχουν συμμετάσχει και διακριθεί σε πολλούς διαγωνισμούς και φεστιβάλ, παράλληλα με τις ανεξάρτητες live τους εμφανίσεις. Το 2011 μάλιστα ήταν ένα από τα τελικά 5 υποψήφια συγκροτήματα για να ανοίξει τη συναυλία των Bon Jovi, και συγκεκριμένα αυτό το οποίο επέλεξε το κοινό μέσω ψηφοφορίας. Επίσης διοργάνωσαν φέτος το πρώτο Music Highway Festival στην Κύπρο, ενώ πέρασαν στην τελική φάση του παγκόσμιου διαγωνισμού «Hard Rock Rising 12», με πολύ υψηλή κατάταξη. Οι ίδιοι δηλώνουν ότι κινούνται σε country και blues μονοπάτια, διέκρινα όμως πολύ έντονες επιρροές απο art rock και συγκεκριμένα Jethro Tull, κυρίως στα εξαιρετικά φωνητικά του τραγουδιστή τους Γρηγόρη Ψαλτάκου. Τόσο στα δικά τους κομμάτια όπως το «I’m gonna give you love» και το «Revolution», όσο και στις διασκευές που επέλεξαν να κάνουν («Hey Joe», «Blue suede shoes/Rock around the clock» κλπ), έδωσαν ένα πολύ χαρακτηριστικό προσωπικό ύφος σε συνδυασμό με σχεδόν άψογες εκτελέσεις και δυνατές ερμηνείες. Μπράβο λοιπόν στα παιδιά, και ανυπομονούμε να τους δούμε ξανά.

Το πρόγραμμα συνεχίστηκε με πολύ γρήγορες εναλλαγές μέχρι τα τραγούδια του Χρήστου και τα τραγούδια των Mr Highway Band να γίνουν ένα. To «Ας χαθείς» και το «Ημερολόγιο» σχεδόν σβήστηκε από τις φωνές του κόσμου που τραγούδαγε ενώ οι classic rock επιλογές των Mr Highway Band μας κράτησαν συντροφιά μέχρι το διάλειμμα που ήρθε μ’ έναν παλιό γνώριμο. Τον «Άμλετ της Σελήνης».

Το β’ μέρος ξεκίνησε λίγο πριν το ρολόι δείξει 01.30. Το μικρόφωνο βρισκόταν στον Greg ο οποίος ερμήνευσε το «Tonight today», ένα από τα πιο slow κομμάτια τους, πολύ κοντινό στην αίσθηση των τραγουδιών του Tom Waits. Κάπως έτσι περάσαμε στο πιο ακουστικό μέρος του προγράμματος, και σε αυτό που ο Χρήστος Θηβαίος ξέρει να κάνει τόσα χρόνια. Να ταξιδεύει το κοινό του και να το συγκινεί. «Κόκκινο χλωμό φεγγάρι», «Δεν είμαι άλλος», «Παλιός Στρατιώτης»… η συναισθηματική φόρτιση του κοινού τεράστια, οι ερμηνείες του Χρήστου απ’ τις πιο βαθιές, απ’ τις πιο έντονες, απ’ τις πιο αισθαντικές του. Στο «Θέλω να πιω μαζί σου ένα τσιγάρο» παρουσιάζει τους μουσικούς, ενώ όπως πάντα ζητάει το μεγαλύτερό μας χειροκρότημα για τα παιδιά που δουλεύουν και σερβίρουν στο μαγαζί. Από τους λίγους καλλιτέχνες που το αναφέρουν. Παράλληλα μας καθησυχάζει. Έχουμε πολλά τραγούδια ακόμα να πούμε, η βραδιά δεν έχει τελειώσει.

Το πρόγραμμα κρατάει ακόμα μία ώρα. Χαμηλός ο φωτισμός, νοσταλγικά τραγούδια, κλίμα σχεδόν κατανυκτικό. Στέκομαι στο στίχο του «Μείνε» που λέει «τώρα που πέθανα σα χώρα». Πόσο επίκαιρος κι όμως νιώθω πως δε βρίσκομαι στην Ελλάδα της κρίσης, την Αθήνα του Χυτηρίου, του ρατσισμού και του φόβου. Η μουσική με έχει ταξιδέψει και νιώθω λίγο πιο χαρούμενη, πιο αισιόδοξη για τις μέρες που έρχονται. Η καληνύχτα έρχεται με τη «Νεράιδα» του Σωκράτη Μάλαμα και αν και θα ήθελα ένα encore, φεύγω γεμάτη. Γεμάτη γιατί άκουσα επιτέλους μια νέα μπάντα που με κέρδισε αμέσως, χωρίς την παραμικρή υπερβολή σ’ αυτό που γράφω. Όσο για τον κύριο Θηβαίο, πέρα από το ευχαριστώ μας για ακόμα μια υπέροχη βραδιά, ελπίζουμε να κατάλαβε από τον κόσμο που βρέθηκε στο συγκεκριμένο μέρος, το συγκεκριμένο βράδυ, πόσο πολύ τον έχουμε αγαπήσει όλο αυτόν τον καιρό.

Οι MR HIGHWAY BAND είναι οι:
Γρηγόρης Ψαλτάκος -φωνή -κιθάρες-bongos
Γιάννης Αφέντρας -κιθάρες
Θύμιος Σπηλιωτόπουλος-ηλεκτρική κιθάρα
Διονύσης Τσιούνης-μπάσο
Κώστας Καλπάκης-drums
στα πλήκτρα ο Μάξιμος Δράκος

Λίγο πριν την έναρξη του live είχαμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε την ευγένεια και τη σεμνότητα του Χρήστου Θηβαίου, ο οποίος παρ’ όλο που δεν το είχαμε προγραμματίσει δέχτηκε αμέσως και με χαρά να μιλήσει μαζί μας και να απαντήσει σε όλες μας τις ερωτήσεις.

Music Corner: Σας συναντάμε και φέτος στο Σταυρό του Νότου. Είναι λίγο σα δεύτερο σπίτι σας;
Χρήστος Θηβαίος: Ε ναι, νομίζω πως είναι πια σα δεύτερο σπίτι μου αυτός ο χώρος. Παραμένει πάντα ο χώρος στον οποίο θέλω να παρουσιάζω τα ιδιαίτερα προγράμματα που κάνω, όπως είχε γίνει πέρυσι με το B –project αλλά και στην αρχή με τον «Άμλετ της Σελήνης» και το Θάνο Μικρούτσικο. Αυτή τη φορά είναι κάτι εκ νέου, πολύ ιδιαίτερο, με ένα νέο συγκρότημα. Λέγονται Mr Highway Band. Τους θεωρώ εξαιρετικούς και είναι η πρώτη φορά που η εκκίνηση της συνεργασίας δεν ήταν από μουσικό ενδιαφέρον αλλά από παρεΐστικο αν θέλετε, από ομαδικό ενδιαφέρον. Οι Mr Highway Band είναι ένα κομμάτι μιας καλλιτεχνικής, πολιτιστικής και κοινωνικής κίνησης θα έλεγα, που είναι τα Creatures και web radio C.R. radio, με ιντερνετικό ραδιόφωνο, ομάδες χορού, εικαστικούς, ηθοποιούς, γραφίστες, hip hop συγκρότημα… Μας έδεσε μια καλοκαιρινή γνωριμία και ήταν ό,τι πιο ενδιαφέρον μπορούσα να φανταστώ για τον εαυτό μου να κάνει, ειδικά σ’ αυτούς τους καιρούς όπου η καλύτερη νότα που μπορώ να παίξω είναι το «μαζί». Και να παίξω με μια ομάδα νέων ανθρώπων ηλικιακά, οι οποίοι ήταν συγκινητικοί στο πως μελέτησαν τη δουλειά μου και πόσο αντάξιοι μουσικοί είναι, της μουσικής εν γένει.

Music Corner: Απ’ ότι καταλαβαίνω ψάχνετε πολύ τη νέα μουσική γενιά…
Χρήστος Θηβαίος: Πάντα. Και θα ‘λεγα αυτή τη φορά, έτσι όπως μου συνέβη κάποια πολύ όμορφη στιγμή να δω και να ενθουσιαστώ με το Γιάννη το Χαρούλη, έτσι γίνεται τώρα και με τους Mr Highway Band. Τα παιδιά παίζουν κάτι εντελώς διαφορετικό, blues rock αγγλόφωνο, αλλά με ενθουσιάζει αυτή τους η δίψα για μουσική, για πολιτισμό και για ζωή.

Music Corner: Το φετινό πρόγραμμα είναι πιο rock απ’ ότι συνήθως;
Χρήστος Θηβαίος: Αρκετά rock θα έλεγα. Σίγουρα υπάρχει πάντα ο ακουστικός ήχος των Συνήθων Υπόπτων αλλά θα ακούσετε και πολλά τραγούδια σε μια νέα μορφή.

Music Corner: Ακούτε ραδιόφωνο μέσω internet; Επιλέγετε το διαδίκτυο για να ενημερωθείτε;
Χρήστος Θηβαίος: Βεβαίως. Ακούω πάρα πολύ και δεν είναι τυχαίο που επέλεξα να είμαι μ’ ένα τέτοιο σύνολο ανθρώπων οι οποίοι ασχολούνται μ’ αυτό. Η εποχή μας επιτάσει το «μαζί», και να δίνουμε χώρο στους νέους ανθρώπους.

Music Corner: Είστε αισιόδοξος ή απαισιόδοξος;
Χρήστος Θηβαίος: Δε μπορώ να είμαι απαισιόδοξος. Δε σημαίνει ότι μου αρέσει η παρούσα κατάσταση, αλλά έχω δύο γιους και μια υπέροχη οικογένεια οπότε πρέπει να πολεμήσω και επιμείνω να είμαι αισιόδοξος.

Music Corner: Ετοιμάζετε κάποια καινούρια δουλειά;
Χρήστος Θηβαίος: Ναι, ετοιμάζω μια δουλειά για την πρώτη αιματηρή εξέγερση σε ελληνικό έδαφος. Συνέβη την 21^η Αυγούστου του 1916 από τους μεταλλωρύχους της Σερίφου, με τέσσερις εκτελεσθέντες. Διεκδίκησαν 8ωρο, ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, κοινό ταμείο αλληλοβοηθείας ώστε εάν κάποιος τραυματιζόταν ή είχε κάποιο ατύχημα να ζούσαν οι υπόλοιποι την οικογένειά του και επί 24ώρου βάσεως κοινή απαγόρευση να μπαίνουν στην ίδια σύραγγα πατέρας, γιος και αδέρφια για να μην ξεκληριστεί η οικογένεια. Το καταστατικό τους είναι λίγο πολύ φτιαγμένο πάνω στο καταστατικό της 1^ης Μαΐου του Σικάγο. Είναι κάτι που θέλω να το κάνω, θα παρουσιαστεί και στα μεταλλεία και θα μεταδοθεί διαδικτυακά.

Πηγή: MusicCorner

Χρήστος Θηβαίος & Mr Highway Band [Σταυρός του Νότου]

«Αν δεν έχεις τίποτα να χάσεις, μπορείς να κερδίσεις τα πάντα». Αυτός θα μπορούσε να ήταν κάλλιστα ο υπότιτλος των κοινών παραστάσεων ενός αναγνωρισμένου σύγχρονου τραγουδοποιού και μιας νεοσύστατης μπάντας. Ο μεν πρώτος, Χρήστος Θηβαίος, μετρώντας επισήμως είκοσι χρόνια είτε σε μικρές μουσικές σκηνές είτε σε μεγάλα ακροατήρια (βλ. Μέγαρο Μουσικής κ.ά.) τόσο με το περσινό B project, παρουσιάζοντας το «Grace» του Jeff Buckley και τις «Μέρες Αδέσποτες» με νέο ήχο, όσο και με τη φετινή του σύμπραξη με μια ομάδα νέων μουσικών βγαλμένους από την αμερικανική σκηνή του ’60, φαίνεται να ξαναβαπτίζεται σε ένα κίνητρο καθαρής μουσικής ανάγκης μακριά από τα άγχη της αναγνώρισης του κόσμου και ερμηνευτικού πειραματισμού του σε δοκιμασμένα έργα (π.χ. «Ένας όμηρος» των Μίκη Θεοδωράκη-Brendan Behan) πιο κοντά στο ρόλο του perfomer παρά του ερμηνευτή, με άλλα λόγια, σκηνικά πιο απελευθερωμένος.
Συνεπώς με κατεκτημένα πια τη δημοφιλία και την εμπειρία σε μεγάλα συναυλιακά γεγονότα, και χωρίς τα βαρίδια της καριέρας, των «εκλεκτών» συνεργασιών και της δισκογραφικής παραγωγής,  δεν έχει παρά να εφαρμόσει ακριβώς αυτό που τραγούδησε το 2003: Μόνο νερό στη ρίζα…

Από την άλλη πλευρά, μια μπάντα, με μόλις ένα χρόνο ζωής, δημιούργημα της ανάγκης συμμετοχής σε ένα διαγωνισμό του jumping Fish για το γκρουπ που θα άνοιγε τη συναυλία των Bon Jovi στην Αθήνα -ερχόμενη μάλιστα πρώτη στις ψήφους του κοινού στο αντίστοιχο event που είχε γίνει στο Fuzz Club- φαίνεται να γνωρίζει καλά πως παίζοντας τα τραγούδια που αγαπάει κι ας είναι αλλοτινών εποχών, μόνο κέρδος έχει: το γεγονός οτι συντηρεί μια ρομαντική εστία (country, blues, rock’ n’ roll) μέσα στον άνοστο αβαγκαρντισμό της σύγχρονης μουσικής σκηνής. Συνεπώς απαλλαγμένοι από κάθε είδους πρωτοποριακές ανησυχίες και εναλλακτικές μουσικές προσεγγίσεις,  βήμα το βήμα κτίζουν τον κόσμο τους, έμπρακτη απόδειξη των δεκάδων μουσικών συγκροτημάτων που λειτουργούν στα «υπόγεια νερά» αυτής της πόλης. Γιατί δεν είναι τυχαία η άνθιση ποικίλων μουσικών ειδών παλαιοτέρων δεκαετιών και η διάθεση επιστροφής τόσο των μουσικών όσο και του κοινού σε αυτά βλ. η μόδα του swing. Το κυριότερο όμως η μουσική κληρονομιά φαίνεται να είναι αφομοιωμένη από το γκρουπ και ο στόχος του όχι απλά εκτελεστικός, αλλά ανασυνθετικός.

Στο «δια ταύτα», λοιπόν, αυτής της μουσικής συνάντησης. Το πρόγραμμα στο Σταυρό του Νότου είναι δομημένο πάνω στα τραγούδια του Θηβαίου, σε τραγούδια από τον πρώτο δίσκο των  Mr Highway Band, Is that my self, (ανεξάρτητη παραγωγή) που μόλις κυκλοφόρησε, καθώς και σε κλασικά blues, country και rock τραγούδια. Το στοίχημα φυσικά ήταν το πώς θα ακουστούν τα τραγούδια του Θηβαίου (και των «Συνήθων Υπόπτων») από τους Mr Highway Band κάτι που ως συνολική εικόνα αφήνει ανάμεικτες εντυπώσεις. Κι αυτό γιατί τα περισσότερα τραγούδια ναι μεν απέκτησαν ένα νέο νεύρο, μια ροκ υπόσταση ή μια μπλουζ ψυχική βάση, ωστόσο οι πραγματικές αναδημιουργικές στιγμές, εκεί όπου τα τραγούδια αναζωογοννήθηκαν (π.χ.«Γάτες», «Εσύ η πόλη μου», «Γυναίκα») ήταν λιγότερες.  Εικάζω ως μοναδική αιτία για αυτό,  τον ελάχιστο χρόνο γνωριμίας και συνεργασίας των δυο πλευρών -μόλις το καλοκαίρι που μας πέρασε ήρθαν σε επαφή.

Με άλλα λόγια, με το πέρασμα του χρόνου και με την τριβή στις ζωντανές εμφανίσεις και στο προβάδικό τους, οι Mr Highway Band θα οικειοποιηθούν περισσότερο τα τραγούδια του Θηβαίου και θα παρουσιάσουν ένα ακόμη καλύτερο αποτέλεσμα στο μέλλον. Όπως και πιστεύω οτι με την πάροδο του χρόνου, το πρόγραμμα θα δέσει ακόμα καλύτερα, οι εναλλαγές των τραγουδιών θα γίνουν πιο επιτυχημένες και θα υπάρξει μια πιο ουσιαστική προσθαφαίρεση τους, αρκεί -και εδώ νομίζω είναι ευθύνη του Θηβαίου- να γίνει περισσότερο αποκαλυπτικός ο πραγματικός στόχος αυτής της συνεργασίας: είναι καθαρά μουσικός και ερήμην των αγαπημένων προτιμήσεων του κοινού (για παράδειγμα τα «αναγκαία» τραγούδια όπως ο δημοφιλής «Παλιός στρατιώτης» ή ορισμένες μπαλάντες ηχούν μάλλον παράταιρα και αποπροσανατολιστικά κι ας αποσπούν τα περισσότερα χειροκροτήματα του κόσμου). Ο τραγουδιστής, τέλος, του συγκροτήματος, Γρηγόρης Ψαλτάκος, ως άλλος Johnny Cash, αναμφίβολα ένας προικισμένος σκηνικός τραγουδιστής με το χρόνο του και αυτός θα βρει ακόμα καλύτερα τα πατήματά του και τις ισορροπίες στη διαχείριση των παύσεών και του κοινού.

Συμπερασματικά, πρόκειται για μια παράσταση  που απογειώνεται για το Μέμφις… όταν ξεχνά το έντεχνο παρελθόν του Θηβαίου και όταν αναλαμβάνουν αμιγώς οι Mr Highway Band  και προσγειώνεται στον Σταυρό του Νότου όταν θυμάται πως και το έντεχνο έχει ψυχή…

Πηγή: MusicPaper