Τα τελευταία Καλοκαίρια στο νησί περνάνε γρήγορα, σφαιράτα όπως λένε…

Σαν χτές αποχαιρετήσαμε το Καλοκαίρι του ’11 και μια ανάσα μετά λέμε αντίο στο φετινό  που  πέρασε  ήρεμο, καυτό, και σύντομο, σαν ευχάριστο διάλειμμα απ’ τις σκοτούρες τις δουλειές και τα προβλήματα που κάθε χρόνο σαν νάναι περισσότερα μου φαίνεται.

Σαν να μεγαλώνουνε κι αυτά μαζί μας.

Είμαστε πάλι όμως εδώ, όπως κάθε χρόνο, όπως κάθε Καλοκαίρι.

Το ζήσαμε το χαρήκαμε και το αφήνουμε κι αυτό πίσω μας κρατώντας μόνο τα καλύτερα…

Πιστοί στο ραντεβού μας θα το αποχαιρετήσουμε, «μετρώντας» ταυτόχρονα και τις στιγμές που χρωστάμε.

Στιγμές καλοκαιρινές ευχάριστες καθημερινές από το Καλοκαίρι του 2011.

Γεμάτο κι αυτό όπως όλα τα Καλοκαίρια στο νησί…

Σήμα έναρξης το κλείσιμο των σχολείων που άφησε για το τέλος την σχολική του εκδρομή.

Ορεινός προορισμός η πανέμορφη Καστοριά φιλοξένησε τα παιδιά του Δημοτικού που έκλεισαν έτσι την σχολική τους χρονιά και ξεκίνησαν τις καλοκαιρινές τους διακοπές.

 

 

Στην αρχή δειλά δειλά με την κίνηση να αυξάνεται σταδιακά ο Ιούνιος ξεκίνησε ζεστός και χαλαρός. Άνοιξε τις πόρτες κι άρχισαν τα πρώτα μπάνια . Οι παραλίες περίμεναν υπομονετικά τους πρώτους να δοκιμάσουν τα νερά και να δώσουν σήμα στους υπόλοιπους να ακολουθήσουν.

Κρύα τα νερά στην αρχή, άμαθο βλέπεις το σώμα στο νερό αλλά μέχρι να μπείς ήτανε… Ισχυρό κίνητρο η ηλιοθεραπεία που κράταγε περισσότερη ώρα από το κολύμπι τουλάχιστον για τις κυρίες που έπρεπε ως τον Ιούλιο που θάρθει ο κόσμος να έχουν διώξει την ασπρίλα του χειμώνα.

Και με τη βοήθεια του κόπερτον της μπύρας και της βαζελίνης η του αντιηλιακού με χαμηλό δείκτη, το άσπρο έγινε κόκκινο και ύστερα μαύρο. Κι ενώ οι γυναίκες λιάζονταν οι άντρες έπιαναν τον ίσκιο και χαλάρωναν αν δεν υπήρχε καντίνα. Αν υπήρχε καφεδάκι και μπύρα με μεζέ η χωρίς.

Νωρίς το πρωί στη θάλασσα κατέβαιναν οι μεγαλύτεροι, παππούδες και γιαγιάδες και οι μικρομανάδες με μωρά. Ο ήλιος έκαιγε πολύ το μεσημέρι  που γίνονταν αλλαγή βάρδιας από τους νεώτερους σε ηλικία, που καθόλου δεν τους πείραζε η ακτινοβολία.

Μέχρι τις έξι τα νιάτα «σκίζαν » τα νερά κι η παραλία γέμιζε από μπικίνια παρεό και σόρτς  μαγιό.

Όλα στο φως. Κυλιακοί, ποντίκια, κυταρρίτιδες η δίπλες, επεμβάσεις χαλάρωση, η πτώση. Διάβαζες το σώμα του αλλουνού και ύστερα την καρδιά του αφού συνήθως τα κορμιά ήταν ανα δύο.

Η ώρα του παιδιού και του αθλήματος. Ρακέτες, βόλευ με βουτιές  ανάμεσα, και κάνα μοχίτο  για ξεδίψασμα…

Αργά το απόγευμα ηρεμούσαν τα νερά και τα κορμιά ανηφόριζαν για τα χωριά τους.

Το πρόγραμμα συνέχιζε με δύωρο ύπνο για ξεκούραση γιατί το βράδυ ήτανε μεγάλο….

Κι όταν άδειαζε η παραλία κι η θάλασσα σειρά είχαν τώρα τα χωριά για αναμπουμπούλα.

Οσοι γυρνούσαν πεινασμένοι πέφταν με τα μούτρα στο στρωμένο τραπέζι που είχε ετοιμάσει η μάνα ή η γιαγιά  που είχε πάει το πρωί για μπάνιο, είχε κοιμηθεί  είχε μαγειρέψει και τους  περίμενε… Αδέρφια ξαδέρφια, φίλοι κουμπάροι και μπατζανάκηδες  σε ένα σπίτι, σε ένα τραπέζι σε ένα μπάνιο.

Όλοι χωράνε στα σπίτια το Καλοκαίρι,αρκεί να υπάρχει οργάνωση. Τρώνε εναλλάξ, το τραπέζι δεν ξεστρώνεται ποτέ, και

κοιμούνται στρωματσάδα ακόμα και έξω στην αυλή, ή με βάρδιες. Ξυπνάνε οι βραδινοί για να πέσουν οι πρωινοί.

Στο μπάνιο παίρνεις σειρά όπως και στον καθρέφτη αργότερα….

Το πρόβλημα υπάρχει αν το σπίτι γυναικοκρατείται, αν το μαλλί θέλει ίσιωμα, και αν το μακιγιάζ θα να είναι έντονο η απαλό…. Σε αυτή την περίπτωση η έξοδος της παρέας γίνεται μετά την μία τη νύχτα.

Οι άντρες δεν έχουν τέτοια προβλήματα. Απλά μένουν αξύριστοι. Μια βερμούδα ένα μπλουζάκι, σαγιονάρα κι έτοιμοι….

Και το φαγητό όμως ήταν μια διαφορετική διαδικασία το καλοκαίρι. Το μενού στο σπίτι ελαφρύ και γρήγορο.

Ομελέτα, μακαρόνια , πατάτες τηγανητές και στραπατσάδα όταν δεν υπάρχει χρόνος για μαγείρεμα. Αυτό συμβαίνει συνήθως στις νεώτερες  εργαζόμενες νοικοκυρές που προσπαθούν να συνδυάσουν και δουλειά και διακοπές.

Τα γεμιστά το μπριάμ και τα άλλα μπελαλίδικα είχαν παραμείνει ακόμα στο μενού των γιαγιάδων που εκ των πραγμάτων έχουν περισσότερο χρόνο.

Όσο νόστιμο κι αν είναι όμως το σπιτικό φαγητό δεν αλλάζει την απόλαυση να τρώς δίπλα στη θάλασσα κι έτσι το πρόγραμμα συνέχιζε με επίσκεψη στα εστιατόρια και τις ψησταριές . Αλλη γεύση η μπριζόλα το σουβλάκι και το ψάρι ετοιμασμένο και σερβιρισμένο με συνοδεία τον ήχο από τον παφλασμό των κυμάτων. Και μετά το φαί ποτό η γλυκό η και τα δύο καμιά φορά.

Το ποτό για τους μεγαλύτερους ήταν πιο σύντομο και συγκρατημένο, για τους μικρότερους όμως ήταν αλλιώς.

Κι άρχιζε η νύχτα….. Μια νύχτα μεγάλη που είχε όλα εκείνα που έχουν οι καλοκαιρινές νύχτες στο Μεγανήσι.

Και χορό και διασκέδαση και γέλιο και κλάμα, και τσακωμούς και έρωτες και χωρισμούς και σχέσεις.

Πολλές μικρές στιγμές που συνθέτουν τα καλοκαίρια μας, την ζωή, και το δέσιμο της παρέας που άλλωτε μεγαλώνει κι αλλωτε μικραίνει ανάλογα με τις συνθήκες, αλλά κατά βάση παραμένει εκεί.

Να περνάει όλες τις νύχτες μαζί δυνατά και έντονα για να κρατήσουν όσο γίνεται περισσότερο ζωντανές τις νύχτες του χειμώνα στην Αθήνα.

Και οι νύχτες φωτεινές και δυνατές από τις μουσικές που παίζαν δυνατά τραγούδια για όλα τα γούστα.

Λαικό , έντεχνο, ρέγγε, ξένο, μοντέρνο και σκυλάδικο…

Είχαν τα πάντα οι νύχτες, κι απόλειπο στοιχείο το φεγγάρι που γέμιζε κι άδειαζε γρήγορα. Ο Αύγουστος φέτος μας χάρισε ένα παραπάνω έτσι για να αποχαιρετήσει καλύτερα τους ρομαντικούς που χάζευαν την πανσέληνο από το μπαλκόνι, αλλά κι εκείνους τους πεζούς που τό βλεπαν σαν κεφαλοτύρι και το  έκοβαν σαγανάκια.

Αυτά τα καλοκαιρινά φεγγάρια που ταξιδεύουν τη καρδιά και το μυαλό, που ανεβάζουν την  αδρεναλίνη και παίρνουν μπούρμπουλο οι θερμόαιμοι κι αρχίζουν σαματάδες.

Που σε οδηγούν στις φεγγαρόλουστες ακτές και με βαθιές ανάσες ρουφάς τις στιγμές σαν να θέλεις να καταπιείς όλη τη μαγεία τους για να την κουβαλήσεις στην βαλίτσα σου όταν θα φεύγεις…

Κι αυτό το Καλοκαίρι έτσι έγινε… Κι αν μίλαγαν η άμμος και τα αστέρια πολλά θα είχανε να πούν… Για έρωτες που άρχισαν,για εκείνους που  είχανε μείνει στη μέση,  για μετανιωμένους που ζήτησαν μια δεύτερη ευκαιρία και για αμετανόητους που δεν γυρίζαν πίσω…

Και κάπως έτσι τέλειωναν οι νύχτες και ξημέρωναν οι μέρες.

Στον ίδιο ρυθμό για όλους.

Οι μεγαλύτεροι ξυπνάγανε νωρίς, ακολουθούσαν τα παιδιά γύρω στις έντεκα κι οι ξενύχτηδες μετά την μία. Ευτυχώς που η μέρα ήταν μεγάλη και τα προλάβαιναν όλα !

Και μέσα σε όλα στιγμές ευτυχίας με κοινωνικά γεγονότα που φυσικά και είχαμε.

Και γάμους και βαφτίσια και παιδάκια που γεννήθηκαν, κι εκδηλώσεις και συναυλίες και διάσημους που ήρθαν και φέτος στο νησί.

Από τον Ιούνιο άρχισαν τα ευχάριστα !

Η Μαρία παντρεύτηκε με τον Θέμη, και η Χριστίνα με τον Ζώη, μετά τον Αντώνη που άνοιξε τον χορό του Ησαία στις πρώτες μέρες του ιουνίου.

Τα πρώτα τους παιδάκια έφεραν στο κόσμο η Χριστίνα κι ο Βασίλης , η Εφη κι ο Κυριάκος που γέννησαν κοριτσάκια , ενώ ο Μπάμπης κι η Βάσω , ο Αντρέας κι Σοφία έκαναν αγοράκι.

Τον τρίτο τους γιό απέκτησαν ο Σπύρος και η Μάνια μέσα στον Αύγουστο ενώ ακολουθούν κι άλλες μέλλουσες μαμάδες στις αρχές του Σεπτέμβρη.

Αντε και του χρόνου με τα καροτσάκια στις πλατείες,πρωινό ξύπνημα για μπάνιο, και νωρίς το απόγευμα κούνιες.

Πολύ κουραστικό να είσαι μαμά τα καλοκαίρια!!! Και μετά τα γεννητούρια τα βαφτίσια…

Η Εφη κι ο Μιχάλης βάφτισαν τον γιό τους Θοδωρή, ο Αριστείδη και η Ελένη τον γιό τους Λάμπρο και η Γιωργία  με τον Τέλη την κόρη τους Αναστασία, το όνομα της γιαγιάς Τασούλας…

Ο κούκλος μας….Θοδωρής ! (Μου επιτρέπετε )

Κι όπως τα τελευταία Καλοκαίρια και φέτος στο νησί είχαμε διάσημους επισκέπτες,σκαφάτους και μη…

O πιο διάσημος σκαφάτος Παν Μαν

Για αρχή ο Δάντης με μια συναυλία ξεσήκωσε και ξεσηκώθηκε από το Μεγανησιώτικο τοπίο.

Ακολούθησαν , η Πέγκυ Ζήνα, ο Πλούταρχος, πολιτικοί όπως ο Νάσος Αλευράς  , ξένοι καλλιτέχνες όπως η Ντέμι Μούρ, Σείχηδες, μελη της ΕΕ  όπως ο Ντε Κάστρο,  αθλητές όπως η Φανή Χαλκιά και πλούσιοι επιχειρηματίες.

Τα σκάφη τους περιτριγύριζαν το νησί μαζί με εκείνων που αν και λιγότερο γνωστοί το ίδιο χρήσιμοι για την ενίσχυση του τουρισμού.

Δεν υπήρχε αβάλη χωρίς κότερο και παραλία χωρίς φουσκωτό.

Τα δαντελωτά μας ακρογυάλια προσέλκυσαν και το κλαμπ των Ιταλών καλλιτεχνών από την Μεσσίνα και θέλησαν να μας γνωρίσουν από κοντά σε μια επίσκεψη με φόντο το Στεφάνι. Ενα Κυριακάτικο πρωινό συγγραφείς , ζωγράφοι, γλύπτες και ποιητές πολύ γνωστοί στην χώρα τους την Ιταλία   ανέβηκαν ως το Στεφάνι και εντυπωσιασμένοι από την θέα και τα χρώματα μας έκαναν «αίτημα» φιλίας και αδελφοποίησης.

 

Οι Ιταλοί καλλιτέχνες στο «Στεφάνι»

Οι Ολλανδοί από την άλλη  διάλεξαν το Βαθύ για να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους και να δείξουν την δουλειά τους, σε μια συναυλία του δρόμου που εντυπωσίασε μικρούς και μεγάλους. Το πρωτόγνωρο  θέαμα παρακολούθησε αρκετός κόσμος που απόλαυσε την μουσική των πνευστών της μπάντας.

Κι οι εορταζόμενοι πολλοί το Καλοκαίρι. Τα κεράκια αναβόσβηναν καθημερινά και τα πάρτυ έδιναν κι έπαιρναν με αποκορύφωμα της Παναγίας που γιόρταζε όλο σχεδόν το νησί με τον Πάνο και την Μαρία να έχουν την τιμητική τους.

Κι ο Νίκος ζήλεψε, αλλά οι φίλοι του του΄καναν  γενέθλια , κι ας τάχει το Χειμώνα.

Ο Νίκος έσβησε τα κεράκια λίγους μήνες νωρίτερα…πειράζει;

Και επειδή Αύγουστος χωρίς παρέα δεν λέει , και παρέες χωρίς ψυχή δεν υπάρχουν και νύχτες χωρίς παρέα δεν περνάνε, και φέτος ζήσαμε στιγμές μοναδικές και ζωντανές με φίλους που ξέρουν να δίνουν ψυχή στην παρέα.

Ο Νίκος  που έγινε Νικολά »ο καλύτερος άνθρωπος», η Θεανώ » να πεθάνει ο χάρος» ο Γιαννάκης » Μάικλ Τζάκσον σόου μαν»  ο Ντίνος  «Μου κόψανε την σύνταξη» είναι οι άνθρωποι που κάθε χρόνο ξέρουν να χαρίζουν στιγμές.

 O Γιαννάκης κι η Φανή Χαλκιά !!!

 

Αφιερωμένο «Μαικλ Τζακσον σοου «

Απλοί καθημερινοί, πάντα γελαστοί παράσερναν κι αυτούς που σκυθρώπιζαν και ταξίδευαν με τις σκοτούρες τους αλλού.

Και δυστυχώς πολλά μας περίμεναν μετά τις διακοπές… Απλά τα διώχναμε για λίγο από τη σκέψη.

Γελάσαμε, γκρινιάξαμε, χορέψαμε γιορτάσαμε, ξεχαστήκαμε… Μέχρι της Παναγίας που σιγά σιγά άρχιζε η αντίστροφη μέτρηση.

Και οι πρώτες βαλίτσες ετοιμάζονταν… Αυτή τη φορά άχαρα, μηχανικά, με τα ρούχα τσαλακωμένα κι ασιδέρωτα . Κάθε κομμάτι και βραδιά, και το μαγιώ με τις πετσέτες πάνω πάνω. Χωρίς αντιηλιακό και κρέμες, θάχουνε λήξει ως του χρόνου!

Κι άρχισαν οι πρώτες χαιρετούρες, που σταδιακά αυξάνονταν μέχρι το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Αυγούστου. Κάποιοι λιγοστοί παρέμειναν  ως τις πρώτες μέρες του Σεπτέμβρη λίγο πρίν ανοίξουν τα σχολεία. Για κάποιους όπως τα παιδιά το Καλοκαίρι τελειώνει με τον αγιασμό…Τυχερά !!!

Κι εδώ αποχαιρετάμε το Καλοκαίρι του 2012 και αφήνουμε πίσω τις στιγμές… χωρίς πολλά λόγια και μελαγχολικές ευχές του στυλ Καλό Χειμώνα.

Θα περάσει γρήγορα κι αυτός ο Χειμώνας !

Μόνο να είμαστε καλά !

Μέχρι τότε Απλά Γειά……