Ο γνωστός χρηματιστής της Πάτρας εξηγεί πότε και πως θα βγούμε από το τούνελ της ύφεσης

Ο γνωστός Πατρινός χρηματιστής Νίκος Μαρούδας*, διευθυντής της «Πειραιώς Χρηματιστηριακής», σε συνέντευξη που παραχώρησε στο thebest.gr, εκτιμά ότι το 2012 θα είναι η τελευταία χρονιά της κρίσης και ότι από το 2013 θα έρθει η ανάπτυξη. Κατά τον κ. Μαρούδα «κλειδί» για την ανάπτυξη αποτελεί η κυκλοφορία νέου χρήματος στην αγορά.

Όπως τονίζει η λύση αυτή είναι μονόδρομος, αλλιώς «θα διαλυθεί το σύμπαν».

Ολόκληρη η συνέντευξη του Νίκου Μαρούδα στο thebest.gr έχει ως εξής:

ΕΡ.: Ισχυρίζεστε ότι η κρίση τελείωσε. Πως συμβαίνει αυτό;

ΑΠ.: Ναι θα μπορούσαμε να το πούμε και έτσι. Είναι ένας εμπειρικός κανόνας, ότι πάντα οι αγορές προηγούνται των γεγονότων. Αφού περάσαμε τη μεγάλη κρίση, που ξεκίνησε το 2008 με την πτώση των «Λίμαν Μπράδερς», αφού η κρίση έφτασε και στην Ευρώπη κλονίζοντας μεγάλες οικονομίες, όπως της Ιταλίας και της Ισπανίας, αφού ακούσαμε πριν από λίγες ημέρες τον Τζορτζ  Σόρος, να προβλέπει μεγάλη κρίση στη Γερμανία, εάν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα, τώρα, όλα αυτά μας δείχνουν ότι έχουμε φτάσει στον πάτο της κρίσης.

Το ίδιο ισχύει και για την Ελλάδα, που ήταν η πρώτη χώρα που μπήκε στην κρίση, και αποτέλεσε το πειραματόζωο για την έξοδο από τον κρίση, με όλα τα λάθη που έκαναν οι διάφοροι οικονομολόγοι.

Είχα πει στο thebest.gr, ότι στις αρχές του 2013 θα υπάρξει ανάκαμψη στην ελληνική οικονομία και όχι μόνο. Αυτό θα συμβεί επειδή οι οικονομίες έχουν στερέψει και αναπόφευκτα κάποια στιγμή θα πρέπει να βρεθούν νέα χρήματα.

Αυτό δεν μπορεί να γίνει σε συνθήκες ύφεσης, όπως οι σημερινές, με οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων. Αυτή η συνταγή βαθαίνει την ύφεση και θα την βαθαίνει και στις άλλες χώρες του Νότου. Όσο διαρκεί αυτή η κατάσταση, η ύφεση θα μεταφέρεται και στα άλλα κράτη, που έχουν αξιολόγηση 3Α, όπως είναι η Γερμανία και οι γείτονές της.

ΕΡ.: Πως θα βρεθεί το νέο χρήμα;

ΑΠ.: Από όλες τις οικονομικές κρίσεις του 20^ου αιώνα, βγήκαμε με το εργαλείο του υπερπληθωρισμού. Η χρήση αυτού του εργαλείου γίνεται σκόπιμα με στόχο να χάσει το χρήμα την αξία του, ώστε να δημιουργηθεί εκ νέου ρευστότητα στην αγορά και να εξισορροπηθεί ο πλούτος και η φτώχεια.

Σήμερα, σύμφωνα με τα στοιχεία, το 3% της ανθρωπότητας κατέχει το 85% του παγκόσμιου πλούτου.

Αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση τότε είναι βέβαιο ότι θα πάμε σε μια παγκόσμια εξέγερση.

Το ρόλο της εξισορρόπησης του πλούτου παίζουν οι κεντρικές τράπεζες, κόβοντας νέο χρήμα, ώστε να έρθει η ανάπτυξη.

ΕΡ.: Η Γερμανία όμως αποκλείει κάθε τέτοια σκέψη…

ΑΠ.: Πρόσφατα το αντίστοιχο Συμβούλιο της Επικρατείας της Γερμανίας έλαβε σχετική απόφαση με την οποία ανοίγει ο δρόμος και επιτρέπει στη χώρα, να συμμετέχει στην κοινή προσπάθεια των κρατών και της Κεντρικής Τράπεζας, για την αντιμετώπιση της κρίσης.

Επί της ουσίας, το να «αγοράσει ομόλογα η Κεντρική Τράπεζα της Ε.Ε.», σημαίνει να κόψει νέο χρήμα.

ΕΡ.: Με ποιον τρόπο μπορεί ο πληθωρισμός να συμβάλει στην ανάπτυξη;

ΑΠ.: Θα φέρω ένα παράδειγμα. Όταν κάποιος έχει ένα εκατομμύριο ευρώ, με χαμηλό πληθωρισμό, δεν κάνει τίποτα με τα χρήματά του. Φοβάται ότι θα τα χάσει. Κάποιος λοιπόν, θα πρέπει να «γαργαλίσει» τον πλούσιο να ρίξει τα λεφτά που έχει στην αγορά. Διότι τα λεφτά υπάρχουν, απλά είναι συγκεντρωμένα.

Αν αρχίσει ο πληθωρισμός να ανεβαίνει και φτάσει στο 10%, τότε αυτός που έχει το εκατομμύριο θα αρχίσει να σκέπτεται ότι του χρόνου τα λεφτά του θα γίνουν 900 χιλιάδες ευρώ. Άρα, για να μην χάσουν την αξία τους τα χρήματα που έχει θα τα επενδύσει. Με τον τρόπο αυτό το χρήμα θα κυκλοφορήσει στην αγορά. Σε αυτή την διαδικασία θα μπει η παγκόσμια οικονομία, καθώς πρόβλημα έχουν και στις ΗΠΑ.

ΕΡ.: Έχετε υπολογίσει πόσο νέο χρήμα θα χρειαστεί για να βγούμε από την κρίση;

ΑΠ.: Ήδη και οι ΗΠΑ και η Ε.Ε. έχουν κόψει χρήμα, είτε άμεσα όπως η Αμερική, είτε έμμεσα, μέσω της βοήθειας στα κράτη, όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό όμως δεν φτάνει. Σύμφωνα με υπολογισμούς που έχω κάνει, οι ΗΠΑ τα επόμενα χρόνια θα πρέπει να κόψουν περίπου15 τρισεκατομμύρια δολάρια και η Ε.Ε. περίπου 15 τρισεκατομμύρια ευρώ. Αυτό θα δημιουργήσει πληθωρισμό της τάξης του 20%.

Το φαινόμενο αυτό είχε συμβεί την περίοδο της πετρελαϊκής κρίσης την δεκαετία του 1970. Τότε λοιπόν, τα κράτη για αντιμετωπίσουν την κρίση, έκοψαν νέο χρήμα.

Τα πληθωριστικά φαινόμενα θα διαρκέσουν, όσο χρόνο χρειάζεται ώστε να ξαναδημιουργηθεί η μεσαία τάξη, που σήμερα έχει εξαφανιστεί και να φτάσει η ανεργία σε ανεκτά επίπεδα, δηλαδή περί το 5%.

Παράλληλα, με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσουν και οι ΗΠΑ, που είναι ο βασικός πυλώνας της παγκόσμιας οικονομίας, να εξοφλήσουν το δικό τους κρατικό χρέος, κυρίως προς την Κίνα.

Εξάλλου, αυτός είναι και ένας στόχος των ΗΠΑ, δηλαδή να συρρικνώσουν την Κίνα και να κάνουν τους Κινέζους καταναλωτές.

Το ίδιο έγινε και την δεκαετία του 1980 με την Ιαπωνία, η οποία μέχρι τότε έκανε ό,τι κάνει σήμερα η Κίνα, δηλαδή παρήγαγε αλλά δεν κατανάλωνε. Οι Αμερικάνοι τότε έδωσαν στην Ιαπωνία πληθωριστικό χρήμα και οι Γιαπωνέζοι άρχισαν να καταναλώνουν.

ΕΡ.: Εδώ βλέπουμε όμως, ότι θέλουν να κάνουν το αντίθετο. Να φέρουν τους μισθούς της Κίνας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Τι θα γίνει;

ΑΠ.: Πρόκειται για μια προσπάθεια που γίνεται από την Γερμανία, που δεν θα έχει κανένα μέλλον. Έχω ζήσει 25 χρόνια στη Γερμανία και γνωρίζω καλά την κατάσταση στη χώρα. Οι Γερμανοί ζουν με ένα πληθωριστικό σύνδρομο, που δημιουργήθηκε από την κρίση του 1930 και έφερε μετέπειτα την άνοδο του ναζισμού, με τα γνωστά καταστροφικά αποτελέσματα. Την περίοδο εκείνη στη Γερμανία ο πληθωρισμός κάλπαζε.

Έτσι, ακόμη και σήμερα οι Γερμανοί δεν έχουν ξεφύγει από τη νοοτροπία ότι ο πληθωρισμός τους έκανε κακό. Για αυτό και λένε όχι στο νέο χρήμα.

Αλλά, θέλουν δεν θέλουν οι Γερμανοί, θα γίνει αυτό που πρέπει: Ή θα μπούμε σε περίοδο πληθωρισμού ή θα διαλυθεί το σύμπαν!

Πιστεύω ότι το 2012 που ήταν για εμάς σκληρή χρονιά έδειξε το τι μέλει γενέσθαι για τους υπολοίπους, εάν συνεχιστεί αυτή η πολιτική.

Οι αποφάσεις λαμβάνονται γρήγορα και λόγω των επικείμενων πολιτικών εξελίξεων, (εκλογές στις ΗΠΑ και στη Γερμανία) και πλέον έχουμε μπει σε ένα νέο δρόμο.

Ήδη το κλίμα έχει αρχίσει και αλλάζει το τελευταίο διάστημα. Τα δημοσιεύματα πλέον του διεθνούς Τύπου, δεν είναι επικριτικά για την Ελλάδα, αντιθέτως λένε καλά λόγια για τη χώρα.  Όλα αυτά στοχεύουν στην αλλαγή της ψυχολογίας.

Το ίδιο συμβαίνει και με τα Χρηματιστήρια του ευρωπαϊκού νότου, όπου αυτή την εβδομάδα έχουν αρχίσει να ανεβαίνουν. Είναι επίσης, η πρώτη φορά μετά την κρίση, που οι ξένοι μπαίνουν στο ελληνικό Χρηματιστήριο και αγοράζουν ελληνικά ομόλογα και δεν είναι η φούσκα που έγινε στις αρχές του έτους.

ΕΡ.: Δεν βλέπετε, δηλαδή, επιστροφή στη δραχμή;

ΑΠ.: Όχι. Ποτέ δεν είχα πει κάτι τέτοιο, διότι η επιστροφή στη δραχμή δεν βοηθά κανέναν. Αντιθέτως ανοίγει το κεφάλαιο διάλυσης της Ευρώπης και κανείς δεν θέλει να ακυρώσει μια προσπάθεια 60 ετών, για μια οικονομική κρίση. Εξάλλου, λόγοι πολιτικοί και ιστορικοί επιβάλουν τη συνένωση της Ευρώπης, ώστε να μην εμφανιστεί ξανά ένας Χίτλερ ή ένας Ναπολέοντας.

Μάλιστα, τα επόμενα χρόνια θεωρώ ότι θα έχουμε πρόεδρο την Ευρώπη, ο οποίος θα μιλά εξ’ ονόματος όλων των χωρών – μελών της Ε.Ε.

Αυτό θα συμβεί όταν μπούμε ως οικονομία στα χρόνια της ανάπτυξης, η οποία θα διαρκέσει για παρά πολλά χρόνια.

Οι βάσεις αυτής της νέας ανάπτυξης μπαίνουν το 2012. Η κρίση ήδη αυτή κράτησε τέσσερα χρόνια που είναι πάρα πολλά. Ακόμη και το κραχ του 1929 από το 1932 είχε αρχίσει η ανάπτυξη, άλλα μετά που ξέσπασε ο πόλεμος.

ΕΡ.: Κάποιοι ισχυρίζονται ότι ο πόλεμος αποτελεί διέξοδο σε καιρούς κρίσης. Υπάρχει βάσει σε αυτή τη θεώρηση;

ΑΠ.: Αυτό είναι λανθασμένο κατά την άποψή μου. Ο πόλεμος δεν μπορεί να είναι ευεργετικός. Ήταν ευεργετικό που σκοτώθηκαν 12 εκατομμύρια άνθρωποι ή βγήκαμε από την κρίση επειδή έφτιαχναν όπλα; Θα μπορούσαν εκείνη την περίοδο αντί για όπλα να έφτιαχναν αυτοκίνητα για παράδειγμα.

ΕΡ.: Ωστόσο, υπάρχει περίπτωση να επαναληφθούν αντίστοιχες καταστάσεις λόγω της κρίσης;

ΑΠ.: Όλα μπορούν να συμβούν. Αλλά επειδή υπάρχουν τα παραδείγματα του παρελθόντος πιστεύω ότι οι σημερινοί πολιτικοί και οικονομολόγοι, βασιζόμενοι στα λάθη του παρελθόντος δεν θα κάνουν τα ίδια.

Βέβαια και σε αυτή την περίοδο έχουν γίνει λάθη, αλλά όχι τόσο μεγάλα. Η κρίση αντιμετωπίστηκε σε ικανοποιητικό βαθμό.

Σήμερα μπορούμε να θεωρήσουμε ότι υπάρχει λίπος στις οικονομίες που τις κάνει να αντέξουν μέσα στο 2012, ώστε να ξεκινήσουν να δίνονται χρήματα στις αγορές.

ΕΡ.: Οι περίφημες διαρθρωτικές αλλαγές στην ελληνική οικονομία – αποκρατικοποιήσεις, απολύσεις στο Δημόσιο, εκμετάλλευση εθνικού πλούτου, πρέπει να συνεχιστούν;

ΑΠ.: Η Ελλάδα είναι παρά πολύ υποτιμημένη στον ιδιωτικό της τομέα. Η αξία των μετοχών είναι πολύ χαμηλή και ενόψει των ιδιωτικοποιήσεων, ορισμένοι πίστευαν ότι θα αγοράσουν την Ελλάδα δωρεάν. Αλλά αυτό οι ίδιες οι αγορές δεν θα το αφήσουν να συμβεί, διότι τα επακόλουθα θα είναι αρνητικά για όλη την Ευρώπη.

Δεν συμφωνώ με όλες τις ιδιωτικοποιήσεις. Η πείρα έχει δείξει ότι οι ιδιωτικοποιήσεις αγαθών που είναι αναγκαία για την επιβίωση του ανθρώπου, όπως είναι το νερό και το ηλεκτρικό ρεύμα, είναι λανθασμένες. Για το λόγο αυτό είμαι αντίθετος στην ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ και των εταιρειών νερού. Όπου έγιναν αντίστοιχες παραχωρήσεις στον ιδιωτικό τομέα μετά από λίγα χρόνια, οι ιδιώτες παρακαλούσαν το κράτος να πάρει πίσω τις εταιρείες, γιατί δεν είχαν κέρδος, όπως συνέβη στη Γαλλία και σε άλλες χώρες.

Το ίδιο πιστεύω και για τους σιδηροδρόμους όπου είναι ότι είναι καλύτερο να τους κλείσεις, παρά να τους ιδιωτικοποιήσεις.

Άλλοι τομείς όμως, πρέπει να ιδιωτικοποιηθούν, με πρώτες τις τράπεζες. Μόνο μέσω της κερδοφορίας των τραπεζών θα μπορέσουν να πάρουν δάνεια οι επιχειρήσεις, ώστε να σταθούν και να αναπτυχθούν.

Επιμένω στις τράπεζες διότι, η πείρα του παρελθόντος έχει δείξει ότι όπου οι τράπεζες ήταν κρατικές ή κάτω από κρατικό έλεγχο, οι ημέτεροι τις χρησιμοποίησαν για δικούς τους σκοπούς. Το ίδιο πρέπει να γίνει και με την τηλεφωνία.

Για τον ορυκτό πλούτο, θεωρώ ότι πρέπει να ιδιωτικοποιηθεί, με την προϋπόθεση ότι θα διασφαλίζονται τα κρατικά έσοδα.

Στην κρατική οικονομία υπάρχει και διαφθορά, ενώ στην ιδιωτική οικονομία υπάρχει ζήλος προς το κέρδος.

ΕΡ.: Να ιδιωτικοποιηθούν και οι κρατικές επιχειρήσεις που έχουν έσοδα, όπως ο ΟΠΑΠ;

ΑΠ.: Το ζητούμενο είναι τι γίνονται τα κέρδη αυτά, για ποιους σκοπούς και σε ποιους διατίθενται.

ΕΡ.: Πρέπει να γίνουμε πιο ανταγωνιστικοί, κάνοντας πιο ελαστικές τις εργασιακές σχέσεις;

ΑΠ.: Ναι πρέπει να γίνουμε πιο ανταγωνιστική οικονομία, αλλά όχι με τον τρόπο που εννοούν οι τροϊκανοί, με τις οριζόντιες περικοπές. Πρέπει να αυξήσουμε την παραγωγικότητα και αυτό θα το επιτύχουμε με έναν κατώτατο μισθό, στον οποίο θα προστίθεται μπόνους παραγωγικότητας. Σε αυτά θα αυτορυθμιστεί η αγορά.

Το μεγάλο πρόβλημα είναι ο Δημόσιος Τομέας, όπου διορίστηκαν σωρηδόν και  άνθρωποι που δεν είχαν τα προσόντα, ενώ υπάρχει και ένας στρεβλός συνδικαλισμός.

Προσωπικά είμαι κατά των απολύσεων, αλλά αυτά πρέπει να αλλάξουν και θα αλλάξουν από τους νεότερους. Βέβαια θα πάρει χρόνο, αλλά θα γίνει.

ΕΡ.: Μας λένε ακόμη ότι πρέπει να αλλάξουμε επάγγελμα, μπορεί να συμβεί αυτό;

ΑΠ.: Φυσικά και όχι. Αυτός που μένει στην Αθήνα δεν μπορεί να πάει στο χωριό του και να καλλιεργήσει ντομάτες. Αν το κάνει δεν θα μπορέσει να ζήσει, διότι πλέον και στην αγροτική παραγωγή, χρειάζεται επιστημονική εξειδίκευση, για να σταθούν στη αγορά. Αυτά μπορεί να γίνουν από τους νέους που τώρα ξεκινούν.

Εμείς που ζούμε στη γενιά του λάθους, θα συνεχίσουμε να ζούμε στο λάθος και κάποιος πρέπει να μας πληρώσει. Αυτή είναι η πραγματικότητα.

Πηγή: TheBest

* Ο Νίκος Μαρούδας εδώ και μια 15ετία επιλέγει το Μεγανήσι για τις καλοκαιρινές του διακοπές.