Του Θωμά Καββαδά

Απέναντι από το λιμάνι της Λυγιάς στηγ είσοδο της Λευκάδας από τη Δυτική πλευρά και μέχρι την Νήσο Σπάρτη βρίσκεται ο κόλπος του Δρεπάνου. Μεγάλος ψαρότοπος λόγω του ότι συνορεύει με τα αβαθή των Αλυκών Αλεξάνδρου και του δίαυλου, τόπος που αναπαράγονται πολλά είδη ψαριών.

Αυτός ο κόλπος έχει μεγάλη ιστορία, ιδιαίτερα για τους κατοίκους της Λυγιάς. Πολλές γενιές ανθρώπων έζησαν και ανάθρεψαν παιδιά. Οι παλιοί ψαράδες του χωριού μου ήξεραν την κάθε σπιθαμή του βυθού που υπάρχει η κάθε Μονόμετρα, που υπάρχει η Λάσπη, η Τραγάνα, που βγαίνει η Τσιπούρα, ο Σαργός, το Γοφάρι, πότε μπαίνουν τα Κορλά, η Λαμπόρδα, πότε ξεκινά το Καλαμάρι.

Αυτός ο κόλπος ήταν ο κόλπος των Σπερναίων, των Μπαλτσαίων, των Τεμπελαίων, των Ματζαναίων, των Τζανολαίων, των Μπουρλοφαίων και τήσων άλλων οικογενειών που τώρα δε θυμάμαι και ας με συγχωρέσουν. Μικρά παιδιά περιμέναμε με αγωνία την ψαριά τους, για να πάρουμε κρέας- μακαρόνια- τετράδια και μολύβια. Με αγωνία καραδοκούσαν οι πατεράδες μας στο κοντρί της δασκάλας για να δούνε τα πρώτα χτυπήματα ψαριών ( παλαμίδια).

Το πρώτο μάτι στον κόλπο του Δρεπάνου ήταν ο Τσούπης, ο οποίος τι ειρωνεία… πέθανε τυφλός. Σε αυτό τον κόλπο αναπτύχθηκε με τα χτόνια ένας πρωτότυπος τρόπος ψαρέματος του καλαμαριού που δε γίνεται πουθενά στον κόσμο και αυτό έγινε με τρόπο τιιχαίο. Ένας ψαράς ,ο Καλογεράκης, κάποτε με αναμμένη την λάμπα του έμεινε από μηχανή και το αεράκι τον πήγε στην ά«ρη. Σε κάποια στιγμή κοιτάζοντας το βυθό είδε ότι τα καλαμάρια τον ακολουθούσαν μπλουκιασμένα. Πηγαίνοντας να σβήσει-τη λάμπα αυτά έγιναν μια μπάλα. Έτσι λοιπόν με αυτό τον τρόπο για πολλά χρόνια τώρα ψαρεύετε το καλαμάρι στη Λυγιά.

Αυτή την παράδοση την πήραν οι πατεράδες μας και σήμερα εμείς και τα παιδιά μας. Έγινε λοιπόν τρόπος ζωής το ψάρεμα στον Κόλπο του Δρεπάνου, τρόπος διασκέδασης. Έγινε χαρά, ανακούφιση, διασκέδαση και για πολλούς συμπλήρωμα του μεροκάματου. Για πολλά χρόνια οι λάμπες στον Κόλπο του Δρεπάνου ήταν φωτεινά σημάδια ζωής, χαράς, προβληματισμού, αλληλεγγυης, πολιτικής αντιπαράθεσης, φιλίας. Αυτό κρατούσε πολλά χςόνια σχεδόν από την Κατοχή.

Σήμερα ! ! !

Σήμερα τα πράγματα άλλαξαν. Τα φώτα από τις βάρκες είναι θηράματα, οι τονιές δολοφονικά όπλα και αυτοί που ψαρεύουν στον Κόλπο του Δρεπάνου παρείσακτοί- παράνομοι- κυνηγημένοι. Ξαφνικά κατέβηκαν από τα χρονοντούλαπα παλιοί νόμοι που Απαγορευουν, Απαγορεύουν, Απαγορεύουν. Ξαφνικά το Λιμεναρχείο Λαικάδας άρχισε να κυνηγά ανθρώπους που κρατώντας μία τονιά και έχοντας ένα φως από πάνω τους έκαναν μέγιστη παράβαση. Ξαφνικά το Λιμεναρχείο Λευκάδας άρχισε να μοιράζει από δω και από κει πρόστιμα λες και μοιράζει κουφέτα.

Το παραδοσιακό ψάρεμα στον Κόλπο του Δρεπάνου έγινε παράνομο. Οι ερασιτέχνες και οι επαγγελματίες μικροψαράδες έγιναν καταζητούμενοι και δέχονται ανελέητο κυνηγητό. Αναφέρω ενδεικτικά: Σε συνταξιούχο των 400€, πρόστιμο γιατί ψάρευε για καλαμάρια 1800€. Κάποιος που έριχνε λίγα δίχτυα για να ζήσει κυριολεκτικά, τα κατάσχεσαν όλα και του έβαλαν μεγάλο πρόστιμο. Δεν λαμβάνει κανείς υπ’ όψην του ότι σήμερα όπως και παλιότερα η θάλασσα και η γη μπορεί να θρέψει οικογένειες στην υποτίμηση της ζωής μας, στή μεγάλη κρίση και στην έξαρση της φτώχειας και της ανεργίας.

Εκεί που στον Κόλπο του Δρεπάνου κυριαρχούσε η χαρά, η φιλία, η διασκέδαση κυριαρχεί η καταδίωξη, η ΦΡΟΝΤΕΞ και τα τηλεφωνήματα των ρουφιάνων και των καταδοτών. Εκεί που επαγγελματίες και ερασιτέχνες ψαράδες ζούσαν αρμονικά και αγαπημένα σήμερα κυριαρχεί το μίσος, η καχυποψία και η διαίρεση.

Θα πεί κάποιος: μα είσαι υπέρ της ανομίας? Όχι βέβαια. Αλλά τι νόμος είναι αυτός που αν το φως είναι έξω από τη βάρκα είναι παράνομο και εάν είναι μέσα στη βάρκα είναι νόμιμο. Τι νόμος είναι αυτός που μπορεί ο κάθε ένας που εκπροσωπεί την αρχή να αυθαιρετεί και να έχει προσωπικά κριτήρια. Εάν ένας νόμος είναι ανόητος πρέπει να καταργηθεί στην πράξη και αυτό καλούνται να κάνουν οι ψαράδες του Κόλπου του Δρεπάνου.

Να καταργήσουμε στην πράξη ένα νόμο Ανόητο και Αντιλαίκό. Κάθε αυθαίρετη καταδίκη συμπολίτη μας να τυχει της καθολικής αντίδρασης. Καλούμε τη Λιμενική Αρχή να σταματήσει τις αυθαιρεσίες κατ να ασχοληθεί με τα σοβαρά καθήκοντα που έχει. Για να ξαναβγούμε ξανά χωρίς φόβο με τις τονιές και τις βαρκούλες μας για ψάρεμα. Για να λάμψει ξανά ο Κόλπος του Δρεπάνου, όπως τον φώτιζαν οι παππούδες και οι πατεράδες μας.

Θωμάς Καββαδάς
Λογιστής, κάτοικος Λυγιάς

05/09/2012