Χρόνια πολλά μητέρα…
Μανούλα μου..
Πήρα ζωή από τον πόνο σου, αίμα απ την καρδιά σου
Πνοή απ΄το ανάσασμα ψυχή απ την ψυχή σου..
Στο κάθε δάκρυ μου μπροστά, μαντήλι των ματιών μου,
σε κάθε αχ που συναντώ παρηγοριά του κόσμου.
Στα λόγια μου ψιθυριστά τα πρώτα, τ’όνομά σου
κι ο φόβος που χανόντανε στο χτύπο της καρδιάς σου.
Και στα στραβοπατήματα τοίχος μου από πίσω,
γερό σκαμνί να στηριχτώ, κι απ΄την αρχή να αρχίσω.
Κι όσες φορές σε αρνήθηκα που τόπαιζα μεγάλος
όσες σου πίκρανα στιγμές κι όσες θα σε προδώσω
καμιά δε σβήνει τις χαρές και δεν αλλάζει τόσο
όσα του κόσμου ευχαριστώ εγώ κι αν σου φωνάξω…
Χωρίς εσένα είμαι μισός , το μαγικό σου χάδι,
θα ψάχνω πάντοτε να βρώ να διώχνει το σκοτάδι…
Και αν μεγάλωσα κι εγώ, κι εσύ είσαι μακρυά μου
μάνα θα είσαι όσο ζω κρυφά η παρηγοριά μου….
|
|
Στις γιαγιάδες μας, τις μητέρες μας, σε μας…