Το «Μαύρο Μέτωπο»- του Α. Γατή
Διαβάζουμε ή και ακούμε συχνά στις μέρες μας τον όρο «Μαύρο Μέτωπο» ή «η κυβέρνηση του Μαύρου Μετώπου» και ο νους μας πηγαίνει σε αρνητικά σημαινόμενα, τα οποία, όμως, έχουν ένα ιστορικό υπόβαθρο και ο όρος αυτός δηλοί συγκεκριμένο ιστορικό και πολιτικό περιεχόμενο, έχοντας πίσω του μια ιστορία 67 χρόνων, την εποχή της κυβέρνησης Σοφούλη ή αλλιώς την κυβέρνηση Δημοκρατικού Κέντρου[1].Πρόκειται στην ουσία για παραλληλισμό.
Την Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 1945, τα κόμματα που μετείχαν στην Εθνική Αντίσταση κάλεσαν το λαό του Βόλου να μετάσχουν τη συγκεκριμένη μέρα σε συγκέντρωση, με αίτημα την χορήγηση γενικής αμνηστίας στους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης.
Η συγκέντρωση θα γινόταν στο γήπεδο της ομάδας της «Νίκης Βόλου», επί της οδού Μαιάνδρου στην προσφυγική και πολύπαθη συνοικία της Νέας Ιωνίας.
Εξεδόθη και ένα εγκριθέν ψήφισμα που μεταξύ άλλων αναφέρεται: «Διαπιστώνεται ότι η παραμονή στην εξουσία του Μαύρου Μετώπου και του ΣΑΝ (Σύνδεσμος Αξιωματικών Νέων) οδηγεί τον τόπο σε πλήρη οικονομική και πολιτική εξουθένωση. […]».
Ωστόσο, ο όρος «Μαύρο Μέτωπο» απαντάται και σε δημοσίευμα της εφημερίδας «Αναγέννηση»[2] σε χρονογράφημα του Φαίδων Μακρή (13 Δεκεμβρίου 1945), τρεις ημέρες πριν τη συγκέντρωση, με τίτλο «Οικόθεν νοείται», ο οποίος στηλίτευε τους τότε συνεργάτες των γερμανών και τους δοσίλογους, για τους οποίους, σύμφωνα με το χρονογράφημα, «έχουν υπέρ αυτών το ελαφρυντικό της …προδοσίας. […]. Όσο στην Ελλάδα κυβερνούσε το Μαύρο Μέτωπο του δοσιλογισμού και της εθνικής προδοσίας, η κατάσταση αυτή κανέναν δεν παραξένεψε. Να όμως που και η κυβέρνηση του λεγόμενου Κέντρου συνεχίζει την δίωξη του κινήματος της Εθνικής Αντίστασης. […]».
Τα παραπάνω είναι από το βιβλίο του Λάζαρου Αρσ. Αρσενίου «ΓΕΝΕΣΗ ΤΟΥ ΕΜΦΥΛΙΟΥ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΑΥΤΟΥ», έλλα, Λάρισα 2001 (29, 31)
[1] Η κυβέρνηση Σοφούλη ορκίστηκε την 23η Νοεμβρίου 1945 με πρωθυπουργό τον Θεμιστοκλή Σοφούλη (αρχηγός των «Φιλελευθέρων»), αντιπρόεδρος και υπ. Ανασυγκρότησης τον Εμ. Τσουδερό (τραπεζίτης) και υπουργούς τους: Γεώργιο Καφαντάρη (άνευ χαρτοφυλακίου, αρχηγός του κόμματος των «Προοδευτικών»), Ι. Σοφιανόπουλο (αρχηγός του «Αγροτικού Κόμματος»), εξωτερικών Ρέντη, εσωτερικών Σταμάτη Μερκούρη, δημόσιας τάξης Μανέτα κλπ. Με την συμμετοχή όλων σχεδόν των αρχηγών Κομμάτων ονομάστηκε Κυβέρνηση του Δημοκρατικού Κέντρου. Μόνο ο Γεώργιος Παπανδρέου δεν έγινε δεκτός σ’ αυτήν, γιατί, ενώ στην Κατοχή υπέγραψε με τους άλλους αρχηγούς υπόμνημα προς την αγγλική κυβέρνηση για την μη επάνοδο του βασιλιά στην Ελλάδα χωρίς δημοψήφισμα, αμέσως σχεδόν δέχθηκε να τον μεταφέρουν οι Άγγλοι στην Αίγυπτο, όπου τον έβαλαν πρωθυπουργό με τη συγκατάνευσή του σε επάνοδο του βασιλιά και χωρίς δημοψήφισμα.
[2] Σ.σ.: Πρόκειται για εφημερίδα του ΕΑΜ. Την εποχή εκείνη γνωστές εφημερίδες (και κάποιες του ΕΑΜ) στην Θεσσαλία ήταν οι «Ημερήσιος Κήρυξ» (Λάρισα), «Αλήθεια» (Λάρισα), «Ελευθερία» (Λάρισα), «Γνώμη» (ανεπίσημο όργανο του γραφείου Θεσσαλίας ΚΚΕ, Λάρισα), «Θεσσαλία» (Βόλος), «Ταχυδρόμος» (Βόλος), – αυτές οι δύο εκδίδονται ακόμα και σήμερα- «Αναγέννηση», «Φωνή» (Καρδίτσα), «Λαοκρατία» (Τρίκαλα) κ.α.
