Τα Επτάνησα (Ζάκυνθος, Κέρκυρα, Κεφαλονιά, Λευκάδα, Παξοί, Κύθηρα και Ιθάκη), κατά τη βυζαντινή περίοδο αποτελούσαν τμήμα της Αυτοκρατορίας, αλλά, όπως και παλαιότερα, καθένα από τα νησιά ακολουθούσε τη δική του ιστορία. Ιδιαίτερη ιστορική και πολιτιστική ενότητα αποτέλεσαν από το 15ο αι. μ.Χ. με την κατάκτησή τους από τους Βενετούς Σταυροφόρους.

Κατά την περίοδο της Βενετοκρατίας στα Επτάνησα έγιναν σκληροί κοινωνικοί αγώνες και οι ιδέες της Γαλλικής Επανάστασης βρήκαν έδαφος κατάλληλο για να αναπτυχθούν. Έτσι, όταν με τη συνθήκη του Καμποφόρμιο (1797) τα Επτάνησα παραδόθηκαν στη Γαλλία, ο λαός πανηγύρισε το γεγονός ως απελευθέρωση από τα δεσμά του φεουδαρχισμού. Οι Γάλλοι όμως δεν έλυσαν το βασικό κοινωνικό πρόβλημα, το αγροτικό, και έτσι η φεουδαρχική καταπίεση ξαναγεννήθηκε ύστερα από ένα χρόνο, όταν οι Ρωσότουρκοι κατέλαβαν τα Επτάνησα.
Το 1799 τα Επτάνησα ανακηρύχτηκαν αυτόνομη πολιτεία. Είναι το πρώτο νεοελληνικό κράτος.
Η πρώτη επίσημη σημαία για ένα ανεξάρτητο ελληνικό κράτος μετά από την πτώση Κωνσταντινούπολης ήταν η σημαία της Ανεξάρτητης Ιονικής Δημοκρατίας. Εισήχθη το 1800 μετά από μια συνθήκη που πιστοποίησε τα Επτάνησα ένα ελεύθερο και ανεξάρτητο κράτος. Αυτή η σημαία παρέμεινε σε χρήση μέχρι 1807, όταν επιστράφηκαν τα Επτάνησα στη Γαλλία.
Για την εσωτερική διαμάχη, που εξακολουθούσε να συνεχίζεται και μετά την ίδρυση της Επτανησιακής Πολιτείας, ψηφίστηκαν τρία αλλεπάλληλα συντάγματα, του 1800, 1803 και 1806. Το 1807 με τη συνθήκη του Τίλσιτ τα Επτάνησα περιήλθαν και πάλι στους Γάλλους.

Το 1815 τα Επτάνησα ανακηρύχτηκαν σε ανεξάρτητο κράτος με το όνομα «Ηνωμένα κράτη των Ιονίων νήσων», κάτω από την άμεση και αποκλειστική προστασία της Αγγλίας. Στην αρχή οι Άγγλοι επιχείρησαν να καταπνίξουν το κίνημα με φυλακίσεις, εξορίες και απαγχονισμούς. Όταν όμως διαπίστωσαν ότι με τις μεθόδους αυτές δε θα μπορούσαν να κρατήσουν τα Επτάνησα, τα παραχώρησαν στην Ελλάδα με την ευκαιρία της ενθρόνισης του Γεωργίου Α΄ (1864). Από τότε τα Επτάνησα ακολούθησαν την κοινή ελληνική κοινωνική και πολιτική εξέλιξη.

Οι Επτανήσιοι από την πρώτη στιγμή αντέδρασαν σ’ αυτή τη νέα κατοχή, που τους επιβλήθηκε με το πρόσχημα της προστασίας και άρχισαν αγώνα εναντίον των Άγγλων, που κορυφώθηκε το 1848 και εξελίχτηκε σε εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα.
Τα νομίσματα του Ιονικού κράτους:
Τα νομίσματα της Ρωσοτουρκικής συμμαχίας ήταν οι γαζέτες. Η υποδιαίρεση τους ήταν:

1 γαζέτα = 2 soldi.
Πριν την καθιέρωση του δεκαδικού νομισματικού συστήματος, ίσχυε το εξής σύστημα:
40 para = 1 piastre = 220 para = 8 reales ή 1 δολάριο Ισπανίας.
Μετά την καθιέρωση του δεκαδικού νομισματικού συστήματος, οι ισοτιμίες ήταν μέχρι το 1835:
4 λεπτά = 1 οβολός και 100 οβολοί = 1 δολάριο.
Από το 1835 έως το 1863 οι ισοτιμίες ήταν:
5  λεπτά = 1 οβολός και 100 οβολοί = 1 δολάριο.

Πηγή: Λευκαδίτικα Νέα