«Ξαναπροβάλλει το Καρναβάλι»

του Απ. Γατή

Το ποίημα αυτό του Γεωργίου Σουρή, επίκαιρο όσο ποτέ άλλοτε, μετράει 112 χρόνια. Παρακάτω παρατίθεται ένα απόσπασμα από το μακροσκελές ποίημά του «Ξαναπροβάλλει το Καρναβάλι» (ακόμα και ο τίτλος κάνει ρίμα!) που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Ο ΡΩΜΗΟΣ»[1], την οποίας εκδότης ήταν, όπως αναφέρεται, ο ίδιος ο ποιητής.

Η δόλια Ψωροκώσταινα φέρνει τους δρόμους γύρα

κι ανάθεμά σας για λεφτά φωνάζ’ η κακομοίρα.

Κι εκείνος ο Καρνάβαλος όπου δε ξέρει πόνο

και θέλει γέλοια μόνο,

εμπρός σ’ αυτήν περίλυπος τα μούτρα κατεβάζει

και σοβαρός ρεμβάζει.

 

Τι λαοί που βρέμονται,

τί κουρέλια κρέμονται,

τί χοροί που δένονται,

τι φτωχοί που γδύνονται.

 

Κι ένα δάνειο τρανό

το φορτώνουν Φασουλή μου,

στου Ροστάν το πετεινό.

 

Με το δράμα το μεγάλο

τόσος κόσμος επτερώθη,

με τον κόκορα τον Γάλλο

κόσμος απεκοκορώθη.

 

[…]

Χαίρε, κόκορα, χρυσέ!

κύτταξε πως τρέχουν τόσοι,

που δεν έχουν σαν και σε

μήτ’ ενός κοκόρου γνώση.

 

Βλέπει γύρω διαφόρους

Του Ρωμαίικου κοκόρους

στο κοτέτσι ζαρωμένους,

νηστικούς και μαδημένους.

 

Δεν τους έμεινε κουράγιο δυνατά να ξεφωνίσουν

και τον κόσμο να ξυπνήσουν.

Πάει πια το κόρδωμά των,

και χωρίς το λάλημά των

ήλιος βγαίνει φλογερός

και φωτίζει λαμπερός.

 

Φέγγει και χωρίς εκείνους, και νομίζουνε πολλοί,

πως θα στείλη, Φασουλή,

νέον φως χρυσής ημέρας

από μάγους ουρανούς

ο διφρηλατών αιθέρας

της Ελλάδος κυανούς.

 

Πετεινός ελάλησε

χρυσοπιρουνάτος,

κάθε στόμ’ ασφάλισε

‘ξύπνησε το κράτος.