Όλοι οι Μεγανησιώτες λογικά θα πρέπει να γνωρίζετε το έργο του συμπατριώτη μας συγγραφέα, ποιητή και ζωγράφου Γιώργου Φερεντίνου. Οι στίχοι που έγραψε για το μουσικό CD «Χωρίς στεριές» (σε μουσική και ενορχήστρωση Χρυσόστομου Κονιδάρη), υπάρχουν στο διαδίκτυο και μπορείτε να τους δείτε εδώ, όσοι φυσικά δεν έχετε ήδη το cd.

Ένα μικρό δείγμα από τα τραγούδια του:

Ακίμ

 Τα μεσάνυχτα σ`ομίχλη είχαμε μπει.
Η πυξίδα όλο κόλλαγε στο νότο.
Του πιωμένου καπετάνιου μας το χνώτο
μύριζε ουίσκι και ρακί.

Μόλις φαίνονταν τα δυο μας πλευρικά.
Μια βραχνή σειρήνα μας καλούσε.
Νυχτοπούλι που στο πέλαγο γυρνούσε,
θύμιζε το πλοίο στ`ανοιχτά.

Πάνε χρόνια μα θυμάμαι τον Ακίμ.
Και μαζί του πέντε φίλους μου χαμένους.
Κάποια ξέρα κι ένα πλοίο στους ανέμους,
που ζητούσε το τιμόνι του να βρει.

Πέρα στης Σουμάτρας τα νησιά
κόρη ολόγυμνη ξορκίζει το φεγγάρι.
Κι ο ξυπόλυτος Ακίμ σκυφτός στ`αμπάρι
τη θυμάται σκυθρωπός και βλαστημά.

Πρώτος είπε πως απόψε πριν να φέξει,
το τιμόνι μας θα σπάσει,θα χαθεί.
Πως το πλοίο κάπου ολόρθο θα σταθεί
και χαλάζι κατακόκκινο θα βρέξει.

Ανατρίχιασε το τσούρμο και ρωτά.
Τέτοια λόγια στοιχειωμένα που τα βρήκε.
Κι αυτός είπε στο μυαλό του πως εμπήκε
του πελάγου μαύρη μάγισσα κρυφά.

Τροπικός του καρκίνου

Εχάραζε το Μαλαμπάρ!Αυγή μενεξεδένια.
Ολόγυμνο ζεστό κορμί,θαλασσινό κοχύλι.
Της πάντας δυνατοί καιροί,η σάρκα βελουδένια
κι ένας λυγμός να σε δονεί κάθε που πέφτει δείλι.

Γκρίζοι κροτάφοι ανθοβολάς.Το Ντάρμπαν ,η Βασόρα.
Ξυλάρμενε ναυαγιστή σε πνίξαν οι παμπέρος.
Απ`το Ντακαρ στο Μαρμαρά δεν άλλαξες την ώρα.
Φουμάρεις το σεκλέτι σου και ζεις στο ίδιο μέρος.

Κατάβαθα ,κατάσαρκα,σ`αγγίζω δεν γροικιέσαι.
Αραξοβόλι,χειμωνιά,αχτίδες φεγγαριού.
Κύμα στο μαξιλάρι σου όθε πατάς σκορπιέσαι,
ανατριχίλες…θύμησες…του κλέφτη του καιρού.

Σχισμένο καραβόπανο και χιλιομπαλωμένο,
θα σου μιλήσω για μια γη που χέρσωσε νωρίς.
Για ένα πουλάκι αλάλητο, μικρό, κυνηγημένο,
θέλεις ν`ακούσεις,σε θωρώ, πονάς και δεν μπορείς.

Τρικάταρτο,δικάταρτο,σκαρί χωρίς κατάρτι.
Σ`απίθωσε ένας άνεμος στην πόρτα του βοριά
Κεφαλοπάνι κένταγες σαν σου`πανε δεν θα`ρθει.
Μαζί με κείνον χάθηκε για πάντα κι η στεριά.

Κι ένα δείγμα της μουσικής, εδώ.