Μια νέα αναφορά για την πειρατεία στο Μεγανήσι ξετρυπώσαμε από το διαδίκτυο. Σε βιβλίο του 1815 με τίτλο «Travels in the Ionian isles, Albania, Thessaly, Macedonia and c. during the years 1812 and 1813″,(Ed: Longman, Hurst & Co, London 1815)  ο γιατρός και φυσιοδίφης Henry Holland, μέλος της Ιατρικής και Χειρουργικής Εταιρίας του Λονδίνου τότε, περιγράφει τις περιηγήσεις του και σε κάποιο σημείο και το Μεγανήσι, ως παλιό άντρο πειρατών (σελ. 59). Η μετάφραση του αποσπάσματος είναι δική μας.

«…Τα βουνά από κάθε πλευρά σχηματίζουν μια γυμνή και απότομη ακτή και το ενδιάμεσο κανάλι διακόπτεται περαιτέρω από μια πληθώρα μικρών νησιών που το διαφοροποιούν με ποικίλες διακλαδώσεις. Αυτά τα νησιά, και ιδιαίτερα το μεγαλύτερο από αυτά, που λέγεται Μεγανήσι, υπήρξαν για καιρό το καταφύγιο συμμοριών πειρατών, που ζούσαν από ένα ασύδοτο πλιάτσικο στην θάλασσα και στα γειτονικά παράλια. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι οι προηγούμενες διοικήσεις της Σάντα-Μαύρας δεν αποθάρρυναν τις πειρατικές πρακτικές, λόγω του ότι είχαν κάποια συμμετοχή στα οφέλη από αυτές. Και είναι ένα γεγονός, μάλλον επιβεβαιωμένο παρά θεωρητικό, εφόσον ο Αλή Πασάς αναγκάστηκε να διαμαρτυρηθεί στις Νησιωτικές Αρχές για την προστασία την οποία παρείχαν στους ληστές. Αυτούς δηλαδή που η ρωμαλέα στρατιωτική αστυνομία του είχε απομακρύνει από τα εδάφη του προς τα δάση και τα βουνά της Ακαρνανίας. Η Βρετανική τοπική διακυβέρνηση, ενεργώντας με περισσότερη εξυπνάδα και βέλτιστες αρχές, είχε, θεωρώ, συμφωνήσει σε κάποιον διακανονισμό με τον Αλή για το θέμα αυτό, με αποτέλεσμα οι πειρατές στο Μεγανήσι να ακούγονται τώρα πια μόνο σε παλιές ιστορίες των βαρκάρηδων που ζουν στις γύρω ακτές (…).

Όλο το βιβλίο μπορεί κανείς να βρει εδώ.