Ο ανατραπείς Λίβυος ηγέτης Μουαμάρ Καντάφι υπέκυψε στα τραύματα που υπέστη κατά τη σύλληψή του κοντά στη Σύρτη. Στη γενέτειρά του οι δυνάμεις των αντικαθεστωτικών. Το πτώμα του έχει ήδη μεταφερθεί σε μυστική τοποθεσία για λόγους ασφαλείας.

Υπέκυψε στα τραύματά του ο Μουαμάρ Καντάφι, σύμφωνα με το Reuters, που επικαλείται πηγές του Εθνικού Μεταβατικού Συμβουλίου της Λιβύης.

Το Al Jazeera μεταδίδει ότι ο Καντάφι έπεσε νεκρός κατά τη διάρκεια ένοπλης αναμέτρησης με αντικαθεστωτικούς. Μετέδωσε ότι το πτώμα του Μουαμάρ Καντάφι μεταφέρεται στη Σύρτη. Η πληροφορία πως είναι νεκρός δεν έχει επιβεβαιωθεί.

Νωρίτερα, ο αξιωματούχος του συμβουλίου Αμπντέλ Ματζίντ είχε ανακοινώσει τη σύλληψη του Καντάφι, ο οποίος ήταν τραυματισμένος στα πόδια και το κεφάλι και προσπαθούσε να διαφύγει από τη Σύρτη.

Διάγγελμα θα κάνει προσεχώς ο επικεφαλής του Εθνικού Μεταβατικού Συμβουλίου. Αξιωματούχος του ΕΜΣ δήλωσε πως το πτώμα του έχει ήδη μεταφερθεί σε μυστική τοποθεσία για λόγους ασφαλείας.

Αρχικά, ο λίβυος στρατιωτικός δήλωσε τηλεφωνικά στο πρακτορείο Reuters ότι ο συνταγματάρχης τραυματίστηκε και στα δύο πόδια κοντά στη Σύρτη, ενώ επιχειρούσε να διαφύγει με κονβόι που δέχθηκε επίθεση από το ΝΑΤΟ.  Μαζί με τον Καντάφι συνελήφθη ο εξάδελφός του Αχμέντ Ιμπραίμ.

Σύμφωνα πάντα με το Μεταβατικό συμβούλιο, ο πρώην εκπρόσωπος του Καντάφι Μούσα Ιμπραήμ συνελήφθη ενώ ο αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων Αμπού Μπακρ Γιουνούς Τζαμπε είναι επίσης νεκρός.

Φωτογραφία  του  Καντάφι, που τραβήχτηκε από κινητό τηλέφωνο.

Φωτογράφος: Philippe Desmazes/AFP/Getty Images

«Τον έχουμε συλλάβει. Είναι τραυματισμένος και στα δύο του πόδια» ανέφερε αρχικά   ο Αμπντέλ Ματζίντ στο Reuters. » Τον μεταφέραμε με ασθενοφόρο».

ΤΟ  BBC είχε αναφερθεί σε ένας στρατιώτης ο οποίος υποστήριζε ότι συνέλαβε τον λίβυο συνταγματάρχη είπε στο βρετανικό πρακτορείο ότι τη στιγμή της σύλληψης ο Καντάφι φώναξε «Μην πυροβολείς!»

Με μπλε γράμματα στα αραβικά «Εδώ είναι το μέρος του Καντάφι του αρουραίου. Ο θεός είναι μεγάλος»

Η ανταποκρίτρια του ΒΒC στη Λιβύη Caroline Hawley αναφέρει ότι χιλιάδες κόσμου έχει ξεχυθεί στη Τρίπολη και γιορτάζει φωνάζοντας «Ο θεός είναι μεγάλος, συνελήφθη ο Κανταφί»

Πηγές του CNN αναφέρουν ότι το Εθνικό Μεταβατικό Συμβούλιο κρατούσε ήδη τον Καντάφι, αλλά ανέμενε την πτώση της γενέτειράς του, Σύρτης, ώστε να προβεί και στην επίσημη πια ανακοίνωση περί σύλληψής του.

Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και το ΝΑΤΟ δεν έχουν επιβεβαιώσει ούτε την πληροφορία της σύλληψης, με τη βορειοατλαντική συμμαχία να ανακοινώνει πως εξετάζει τις ανακοινώσεις σχετικά με την τύχη του Καντάφι.

«Έπεσε» η Σύρτη γενέτειρα του Καντάφι

Η μεταβατική κυβέρνηση της Λιβύης ανακοίνωσε σήμερα ότι καταλήφθηκαν από τους αντικαθεστωτικούς και οι τελευταίες θέσεις των δυνάμεων του Μουαμάρ Καντάφι, στη γενέτειρα πόλη του, Σύρτη.

«Η Σύρτη απελευθερώθηκε. Δεν υπάρχουν πια δυνάμεις του Καντάφι. Τώρα καταδιώκουμε τους μαχητές του που επιχειρούν να διαφύγουν» δήλωσε το μεσημέρι της Πέμπτης ο στρατηγός Γιουνούς αλ Αμπντάλι, επικεφαλής των επιχειρήσεων στο ανατολικό τμήμα της πόλης.

Η κατάληψη της Σύρτης επιβεβαιώθηκε και από έναν δεύτερο αξιωματικό των στρατιωτικών δυνάμεων του Μεταβατικού Εθνικού Συμβουλίου (NTC).

Ανταποκριτής του BBC στα περίχωρα της Σύρτης -περίπου 360 χλμ ανατολικά της λιβυκής πρωτεύουσας- δεν μπορούσε να επιβεβαιώσει άμεσα την πτώση της πόλης, μεταδίδοντας ότι η κατάσταση είναι πολύ συγκεχυμένη.

Η Σύρτη ήταν το μόνο «κανταφικό» οχυρό το οποίο δεν «έπεφτε» ενώ βρισκόταν σε στενή πολιορκία από τους αντάρτες μαχητές του Εθνικού Μεταβατικού Συμβουλίου της Λιβύης. Η τελική μάχη που οδήγησε στη νίκη των ανταρτών διήρκεσε 90 λεπτά.

 

Πηγή: News247

[yframe url=’http://www.youtube.com/watch?v=BfEltxuZLVA’]

Ο Μουαμάρ αλ Καντάφι (7 Ιουνίου 1942 – 20 Οκτωβρίου 2011), ήταν Λίβυος στρατιωτικός (συνταγματάρχης) και πολιτικός, ντε φάκτο ηγέτης της Λιβύης από το 1969 ως το 2011. Το πλήρες όνομά του είναι Muammar Abu Minyar al-Qaddafi. Κατάγεται από οικογένεια Βεδουίνων νομάδων. Eίναι πατέρας 8 παιδιών, με μεγαλύτερο γιο τον Muhammad Qaddafi, επικεφαλής σήμερα της Ολυμπιακής Επιτροπής της Λιβύης.

Γεννήθηκε στις 7 Ιουνίου του 1942. Το 1961 διώχθηκε από τη Sebha εξαιτίας της δράσης του ως ακτιβιστής. Σπούδασε Νομικά και στη συνέχεια ακολούθησε στρατιωτική καριέρα στη Βεγγάζη. Την 1η Σεπτεμβρίου του 1969, μια μικρή ομάδα από αξιωματικούς του στρατού υπό την ηγεσία του Καντάφι έκανε πραξικόπημα και ανέτρεψε τον βασιλιά Ίντρις, ενώ ο τελευταίος παραθέριζε στην Ελλάδα (στα Καμένα Βούρλα), για λόγους υγείας. Βασιλιάς ανακηρύχθηκε ο ανιψιός του και διάδοχος του θρόνου, Sayyid Hasan arκ-Rida al-Mahdi as-Sanussi.

Μαζικές διαδήλωσες ενάντια στο καθεστώς Μουαμάρ Καντάφι άρχισαν από 1974. Για χρόνια, οι Λίβυοι είχαν υποφέρει από ένα κατασταλτικό στρατιωτικό καθεστώς. Στερημένοι από τον ογκώδη πλούτο πετρελαίου της Λιβύης, οι κοινωνικοί και οικονομικοί πόροι επιδεινώθηκαν γρήγορα, και το εκπαιδευτικό σύστημα συνετρίβη από την πίεση του στρατιωτικού ελέγχου. Στις 7 Απριλίου 1976, πανεπιστημιακοί φοιτητές από τη Βεγγάζη και την Τρίπολη οργάνωσαν τις μαζικές διαδήλωσες ενάντια στο καθεστώς Μουαμάρ Καντάφι. Το καθεστώς του Καντάφι αντέδρασε με τη βία, τα κυβερνητικά στρατεύματα στάλθηκαν στα σχολεία, όπου επιτέθηκαν και συνέλαβαν διάφορους σπουδαστές. Άλλοι πυροβολήθηκαν και αρκετοί σκοτώθηκαν, άλλοι κρεμάστηκαν δημόσια. Και αυτό που συνέβη θα αποτυπωνόταν οδυνηρά στα μυαλά των Λίβυων για πάντα. . Εκείνη την ημέρα, πολίτες και σπουδαστές από το πανεπιστήμιο Al-Fateh κρεμάστηκαν δημόσια στην κεντρική πλατεία της Βεγγάζης. Το καθεστώς μετέδωσε τις εκτελέσεις στη λιβυκή κρατική τηλεόραση περισσότερο για να εκβιάσει και να εκφοβίσει το λαό ώστε να μη ξανά τολμήσει να διαμαρτύρεται. Το καθεστώς θα άρχιζε να χαρακτηρίζει την επέτειο της εξέγερσης του 1976 με καινούργιες εκτελέσεις. Ημέρες αργότερα, οι διαφωνούντες ανώτεροι στρατιωτικοί κρεμάστηκαν επίσης. Κάθε χρόνο μετά από αυτό, και στη διάρκεια της δεκαετίας του ’80, ο μήνας Απρίλιος έφερνε έναν καινούργιο κύκλο εκτελέσεων.^[1]

Η πολιτική φιλοσοφία του Καντάφι περιλαμβάνεται στο «Πράσινο Βιβλίο», το οποίο εκδόθηκε το 1976. Όντας οπαδός της παναραβικής ιδέας, οι σχέσεις του με τη Δύση εντάθηκαν τις δεκαετίες του 1970 και του του 1980.

Το 1985 ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας Ανδρέας Παπανδρέου, με μια επιτυχημένη πρωτοβουλία διαιτησίας, κατάφερε την ιστορική συνάντηση στην Κρήτη του προέδρου της Γαλλίας Φρανσουά Μιτεράν με τον Καντάφι, κατά τη μεγάλη διένεξη που τους χώριζε το θέμα του Τσαντ, όπου και επήλθε συμβιβαστική λύση με τη γνωστή «συμφωνία της Ελούντας».

Στις 14 Απριλίου 1986, ο Πρόεδρος Ρήγκαν διέταξε βομβαρδισμό κατά της Λιβύης στην επιχείρηση «El Dorado Canyon», με αποτέλεσμα το θάνατο 60 ανθρώπων. Η επίθεση έγινε με αφορμή, όπως δηλώθηκε τότε, τις καταγγελίες περί εμπλοκής της Λιβύης στη βομβιστική επίθεση σε ντισκοτέκ του Βερολίνου, στις 5 Απριλίου 1986, με 3 νεκρούς, από τους οποίους οι 2 ήταν Αμερικανοί στρατιώτες. Το περίεργο όμως της επίθεσης ήταν ότι πραγματοποιήθηκε αμέσως μετά την αυθαίρετη (;) απόφαση της Λιβύης να κλείσει τον Κόλπο της Σύρτης, σε νοητή ευθεία και να θεωρήσει όλο τον θαλάσσιο χώρο αυτής «χωρικά ύδατα». Αμέσως μετά την αεροπορική κυρίως επίθεση, η Λιβύη παραιτήθηκε της προγενέστερης απόφασής της.

Το 1991, οι ΗΠΑ και η Μεγάλη Βρετανία κατηγόρησαν επίσημα το καθεστώς του Καντάφι για την τραγωδία στο Λόκερμπι της Σκωτίας, στις 21 Δεκεμβρίου 1988, όταν ανατινάχθηκε η πτήση 103 αεροσκάφους της Pan Am, με απολογισμό 270 νεκρούς. Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ απαίτησε από την Λιβύη να παραδώσει στη δικαιοσύνη τους 2 υπόπτους για το τρομοκρατικό χτύπημα, να καταβάλλει αποζημίωση στις οικογένειες των θυμάτων, να συνεργαστεί επίσημα με τις ομάδες έρευνας για την τραγωδία και να σταματήσει κάθε μορφή υποστήριξης προς τις αραβικές τρομοκρατικές ομάδες. Η άρνηση της Λιβύης να υπακούσει, οδήγησε τον ΟΗΕ σε επιβολή διεθνών κυρώσεων εναντίον της χώρας, από τις 31 Μαρτίου 1992.

Τον Οκτώβριο του 1993, ψήγματα του λιβυκού στρατού επιχείρησαν να δολοφονήσουν τον Καντάφι, χωρίς αποτέλεσμα. Το 1994 η χώρα αποχώρησε από το Τσαντ.

Τελικώς, τον Απρίλιο του 1999, έπειτα από συνεχιζόμενες πιέσεις του ΟΗΕ, η Λιβύη παρέδωσε στη δικαιοσύνη τους 2 υπόπτους για την τραγωδία στο Λόκερμπι και τον Αύγουστο του 2003, η ίδια η χώρα ανέλαβε επίσημα την ευθύνη αλλά και την αποζημίωση στις οικογένειες των θυμάτων, επειδή διατηρούσε πολλά στρατόπεδα εκπαίδευσης αραβικών τρομοκρατικών ομάδων.^[2] Σταδιακά αποκαταστάθηκαν οι σχέσεις της χώρας με τη Δύση. Τον Μάρτιο του 2004 ο πρωθυπουργός της Μ. Βρετανίας Τόνι Μπλερ επισκέφθηκε επίσημα την Τρίπολη. Στις 15 Μαΐου του 2006, το State Department ανακοίνωσε την επαναφορά των διπλωματικών σχέσεων μεταξύ ΗΠΑ και Λιβύης. Επίσης ήρθησαν οι -σε ισχύ από το 1992- κυρώσεις (μποϋκοτάζ) που είχαν επιβληθεί στη Λιβύη.

Τον Δεκέμβριο του 2007 ο Λίβυος ηγέτης επισκέφθηκε για πρώτη φορά επίσημα τη Γαλλία, όμως στις 11 Δεκεμβρίου^[3] η επίσκεψή του στη Γαλλική Εθνοσυνέλευση πυροδότησε αντιδράσεις.

Στη διάρκεια συνδιάσκεψης στη χώρα του, στις 10 Ιουνίου του 2008, ο Καντάφι τάχθηκε εναντίον της σχεδιαζόμενης Μεσογειακής Ένωσης^[4].

Ο Καντάφι εξελέγη πρόεδρος της Αφρικανικής Ένωσης στις 2 Φεβρουαρίου του 2009. Σε δήλωσή του, κατά τη διάσκεψη κορυφής του διεθνούς οργανισμού στην Αιθιοπία, ο Καντάφι επανέλαβε ότι οι ανεξάρτητες χώρες της Αφρικής μπορούν να εργαστούν για να πετύχουν μια ένωση, που θα ονομαστεί Ηνωμένες Πολιτείες της Αφρικής.^[5] Στις 29 Μαρτίου του 2009, χαρακτήρισε το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο ως «μια νέα μορφή διεθνούς τρομοκρατίας»^[6]. Στις 31 Ιανουαρίου του 2010 τον διαδέχθηκε στην προεδρία της Αφρικανικής Ένωσης ο Μπίνγκου γουά Μουταρίκα.

Ο πρώην πρωθυπουργός της Ελλάδας Ανδρέας Παπανδρέου το 1977 χαρακτήρισε το καθεστώς της Λιβύης «διακυβέρνηση στα πρότυπα του δήμου των αρχαίων Αθηναίων».^[7] Σύμφωνα με το γιο του Ανδρέα Παπανδρέου και σημερινό πρωθυπουργό της Ελλάδας, Γιώργο Παπανδρέου, ο Καντάφι διατηρούσε στενές σχέσεις με τον πατέρα του.^[8]

Από της αρχές της δεκαετίας του 1980, ο Καντάφι άρχισε να ενοχλείται από τους Λίβυους που ζούσαν στο εξωτερικό. Μετά τη μεγάλη σφαγή του 1974 – 1976 στα πανεπιστήμια, κατάφερε να σιωπήσει την όποια θέση ή ομιλία ήταν εναντίον του στην Λιβύη. Αλλά στο εξωτερικό οι Λίβυοι εκφράστηκαν εναντίον του ελεύθερα. Μετά από μια μεγάλη απόπειρα εναντίον του το 1984, ο Καντάφι έστελνε εκτελεστές δολοφόνους να καθαρίσουν την Ευρώπη και τον κόσμο από τα «κοπρόσκυλα» όπως τους είχε τότε αποκαλέσει. Δύο Λίβυοι φοιτητές 23 και 24 ετών, δολοφονήθηκαν στο διαμέρισμά τους στην Αθήνα το 1984, καθώς και ένας Λίβυος, πατέρας δύο παιδιών, πυροβολήθηκε σε δρόμο της Αθήνας. Στους ύποπτους εκτελεστές του Καντάφι δόθηκε άδεια για να αποχωρήσουν από την Ελλάδα και δεν φυλακίστηκαν ποτέ. Λόγω της φιλίας της Ελληνικής Κυβέρνησης τότε με τον Καντάφι, η Ελλάδα ήταν αφιλόξενη στους Λίβυους που δεν θέλανε τον Καντάφι. Υπήρξαν και πολλές άλλες απόπειρες εναντίον Λίβυων στο Χαλάνδρι, στη Γλυφάδα και σε άλλες περιοχές.^[9]

Μερικοί από τους ανθρώπους που δολοφονηθήκαν στην Ελλάδα:

Abu Bakr Abd Al Rahman, προηγούμενος στρατιωτικός ανώτερος υπάλληλος – Αθήνα, Μάιος 1980

Leiutenant Senoussi Al Atyoush, Μοναρχικός στρατιωτικός – Αθήνα, Ιανουάριος 1981

Saleh Abu Zaid Al Shteyte, επιχειρηματίας – Αθήνα, Ιούλιος 1984

Atyah Saleh Al Fartass, φοιτητής – Αθήνα, Ιούλιος 1984

Abd Al Mounam, φοιτητής – Αθήνα, Ιούλιος 1984

Mohammad Ashour Afhema, επιχειρηματίας – Αθήνα, Ιανουάριος 1987^[10]

Στις 10 Ιουνίου του 2010, ο Γιώργος Παπανδρέου μεταβαίνοντας στην Τρίπολη της Λιβύης, συναντήθηκε με τον πρόεδρο Καντάφι.^[11] Στην συνάντηση αυτή πραγματοποιήθηκε συμφωνία συνεργασίας με την Λιβύη. Την συμφωνία υπέγραψαν ο υπουργός Επικρατείας Χάρης Παμπούκης και ο υπουργός Οικονομικών και Σχεδιασμού της Λιβύης. Περιλαμβάνει τομείς όπως οι τηλεπικοινωνίες, οι μεταφορές, η ενέργεια, ο τουρισμός, τα γεωργικά προϊόντα, η αρχαιολογία, η κατασκευή έργων υποδομής κυρίως λιμενικών, το real estate, οι φαρμακοβιομηχανίες, η υγεία και η παιδεία^[12].

Στις 17 Φεβρουαρίου 2011 ξέσπασαν πολιτικές ταραχές στη Λιβύη εναντίον της κυβέρνησης του Καντάφι. Οι διαδηλώσεις κορυφώθηκαν στα τέλη Φεβρουαρίου, με τον αριθμό των νεκρών να ξεπερνά τους 1.000.^[13]

Τον Μάρτιο παραιτήθηκαν πολλοί πρώην συνεργάτες του Καντάφι, ανάμεσά τους και υπουργοί, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την πολιτική καταστολής που ακολουθούσε προς τους διαδηλωτές. Πολλά μέλη των δυνάμεων ασφαλείας αυτομόλησαν προς το μέτωπο της αντιπολίτευσης.^[14] Ο πρώην υπουργός δικαιοσύνης, Μουσταφά Αμπντέλ Τζαλίλ σχημάτισε προσωρινή κυβέρνηση και τα Ηνωμένα Έθνη επέβαλαν στις 17 Μαρτίου 2011 ζώνη εναέριου αποκλεισμού στην Λιβύη, με σκοπό να προστατευτεί ο άμαχος πληθυσμός.^[15] Στις 30 Απριλίου 2011 σκοτώθηκε ένας από τους γιους του Καντάφι σε αεροπορικό βομβαρδισμό του NATO, καθώς επίσης και 3 από τους εγγονούς του, στην Τρίπολη. Ο Καντάφι, ο οποίος μαζί με την σύζυγό του επισκεπτόταν το σπίτι του γιου του, όπου έλαβε χώρα ο βομβαρδισμός, δεν τραυματίστηκαν.

Στις 27 Ιουνίου 2011 το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο εξέδωσε ένταλμα σύλληψης εναντίον του Καντάφι, κατηγορώντας τον για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που τελέστηκαν κατά τον εμφύλιο πόλεμο. Παράλληλα εκδόθηκαν εντάλματα κατά του γιου τουΘάνατος

Στίς 20 Οκτωβρίου του 2011, σύμφωνα με το κανάλι Αλ Τζαζίρα ο Μουαμάρ Καντάφι βρέθηκε τραυματισμένος και στα δυο του πόδια. Σύμφωνα με πηγές, ο Καντάφι σκοτώθηκε το πρωί της 20ης Οκτωβρίου ενώ μετέβαινε στη γενέτειρά του, την Σίρτη. Ενας δημοσιογράφος του καναλιού NTC, δήλωσε πως το νεκρό σώμα του Καντάφι βρέθηκε κοντά στην πόλη των Μιστράτων. Η Βρετανική εφημερίδα «The Guardian», έδειξε μια εικόνα με τον ματωμένο και νεκρό Καντάφι δείχνοντας πως είναι πραγματικά νεκρός 

Πηγή: Wikipedia