Άρθρο του Αριστείδη Δάγλα

Ο homoPasokous και το γυάλινο γοβάκι του πρωθυπουργού

Δεν είναι λίγες οι φορές εκείνες κατά τις οποίες αναρωτιόμαστε στα σοβαρά, τί είναι εκείνο που κάνει τον «ολίγιστο» πρωθυπουργό και τον ολιγομελή πλέον θίασο που τον περιβάλλει, να θεωρούν ότι όλοι εμείς που τους ακούμε, είμαστε διανοητικά υπολειπόμενοι ή κατά το κοινώς λεγόμενον, ηλίθιοι…

Θα μου πει κάποιος, ότι η (εσχάτως τσαλακωμένη) θρασύτητα της αναίδειάς τους, εκπηγάζει από τη νομιμοποίηση που έλαβαν από το λαό, ο οποίος αναγκάστηκε να τους σπρώξει στο άρμα της εξουσίας, μετά το σάλτο μορτάλε του Καραμανλή «του βραχέος» (κατά Γιανναρά).

Έκτοτε όμως, συνέβησαν πολλά και σπουδαία, για τα οποία δεν είχε γίνει η παραμικρή νύξη στις αλήστου μνήμης προεκλογικές εξαγγελίες του κ. πρωθυπουργού και συνεπώς δεν υπήρξε καμία απολύτως νομιμοποίηση για την εφαρμογή τους από το εκλογικό σώμα. Πέραν λοιπόν, του φαιδρού «λεφτά υπάρχουν», προκαλώ όλους όσους συμπαθούν τους κυβερνητικούς χειρισμούς, να εντοπίσουν σε ποιο ακριβώς σημείο εγένετο λόγος περί εφαρμογής ενός νεοφεουδαρχικού μοντέλου στυγνής εκμετάλλευσης, όπου οι κοινωνικές ανισότητες θα οξυνθούν σε βαθμό απειλητικό για τη συνοχή του κοινωνικού ιστού και η απόγνωση θα εκτοπίσει άρδην, την όποια ελπίδα για μελλοντική ανάκαμψη του βιοτικού επιπέδου των χαμηλά ευρισκόμενων κοινωνικών στρωμάτων.

Δια της μεθόδου της αήθους διαπόμπευσης επαγγελματικών ομάδων- στόχων, όπως συνέβη προ ολίγων ημερών με τον Υπουργό Υγείας να εκμηδενίζει αυτοστιγμεί την προσφορά χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων σε ένα κρεσέντο άκρατου λαϊκισμού, η κυβέρνηση αδυνατεί να πείσει ότι της έχει απομείνει και η παραμικρή ικμάδα σοβαρότητας, ή αν θέλετε, τσίπας.

Ενδεικτικό του αδιεξόδου  στο οποίο έχουν περιέλθει οι κυβερνώντες και της πλήρους αποτυχίας των (όποιων) σχεδιασμών τους, ήταν το «μουσολίνειο» ύφος και η πρωτοφανής για τον κυνισμό της τηλεοπτική εμφάνιση του Αντιπροέδρου κ. Βενιζέλου μετά το τελευταίο υπουργικό συμβούλιο (εν είδει Λεοπόλδου του Β΄ όταν αυτός απευθυνόταν στους ιθαγενείς του Βελγικού Κογκό), κατά την οποία ανακοίνωσε  τις επικείμενες εκριζώσεις πολλών κοινωνικών κεκτημένων και τη συνέχιση της χωρίς όρια εκποίησης  της κρατικής περιουσίας. Επιπροσθέτως, προς την κατεύθυνση της ομολογίας του κυβερνητικού ναυαγίου, συνέτεινε και η συνολική τραγική εικόνα του πρωθυπουργού στα πλαίσια της ΔΕΘ, ο οποίος μεταξύ των άλλων τόνισε ότι ο στόχος του, είναι κάθε οικογένεια να έχει έναν τουλάχιστον εργαζόμενο…

Το ζοφερό φάσμα της ολόπλευρης εξαθλίωσης της πλειοψηφίας των πολιτών πλανάται πλέον απειλητικό, παρά τις περυσινές δηλώσεις του κ. Παπανδρέου ότι όλες οι περικοπές των κοινωνικών δικαιωμάτων θα περιοριζόταν μόνον στις γραμμές του «μνημονίου». Αν αυτό δεν ήταν ψέμα, όπως και τόσα άλλα, τότε τί ήταν;

Οι υπεύθυνοι για όλο αυτό το κοινωνικό και το  οικονομικό κατάντημα που πνίγει τη χώρα και την τραβάει στον πυθμένα της απόγνωσης, έχουν το θράσος να εμφανίζονται ως τιμητές και να κατακεραυνώνουν τον πολίτη που τόλμησε να θέλει να ζήσει αξιοπρεπώς.

Έπλασαν λοιπόν ένα παραμύθι με πρωταγωνιστές τους ίδιους, παραδόθηκαν στη χλιδή και στις ηδονές της εξουσίας, ηρωοποίησαν (και κατοχύρωσαν) το μοναδικό τους επίτευγμα, το υβρίδιο με το όνομα- πατέντα homo pasokous και επί τρεις δεκαετίες τρυγούσαν το νέκταρ που παρήγαγαν άλλοι, ως άξιοι σοσια-ληστές νεοκηφήνες, είτε ανήκοντας στο λεγόμενο TABLET- PC νυν ΠΑΣΟΚ, είτε φορώντας την  παραλλαγή του εκσυγχρονισμού, είτε ανήκοντας στο προπατορικό ΠΑΣΟΚ, ή κατ’ άλλους στο ΠΑΣΟΚ Νεάτερνταλ…

Το ρολόι του σκληρού πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης όμως σήμανε μεσάνυχτα και ταυτόχρονα  το τέλος του παραμυθιού. Έτσι η πολυτελής ιππήλατη άμαξα του κυβερνητικού θιάσου, που χαλκεύοντας την έννοια του σοσιαλισμού έβαλε από την πίσω πόρτα τη χειρότερη μορφή του άκρατου καπιταλισμού, έδωσε τη θέση της σε μια κοινή κολοκύθα. Η φανταχτερή fitness πρωθυπουργική φιγούρα ξεθώριασε και τη θέση της πήρε (η άνευ προσδοκιών) σταχτοπούτα. Τα περιβόητα άλογα του τραγικού κυβερνητικού συρφετού, μεταμορφώθηκαν αίφνης σε μια χούφτα ποντίκια, έτοιμα να επιβιβαστούν σε άλλο πλοίο, προσφέροντας τις πολύτιμες υπηρεσίες τους ελπίζουμε σε άλλους.

Το μόνο που αγνοούμε, είναι αν ο πρωθυπουργός κατά τη φυγή του έχασε το γυάλινο γοβάκι που του δώρισαν οι υπερατλαντικοί μας προστάτες…

Προσωπικά ελπίζω να το πήρε μαζί του, γιατί ποτέ δεν ξέρεις…