«Δεν θα μας πείσετε ποτέ…»
Άρθρο του Γιάννη Πολίτη στη εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑΠαρακολουθούσα επί ημέρες τον Αύγουστο τις διακοπές ενός τυπικού γερμανικού ζευγαριού. Είχαν κλείσει από τον χειμώνα μέσω πρακτορείου ένα μικρό διαμέρισμα σε χαμηλή τιμή. Νοίκιασαν και μια πλαστική βάρκα με την οποία την πρώτη ημέρα ταξίδεψαν ώρες και φωτογραφήθηκαν σε κάθε γωνιά. Στη συνέχεια όμως μπήκε πρόγραμμα. Μόνο μια μικρή βόλτα την ημέρα για μπάνιο. Στην επιστροφή έτρωγαν στην ίδια φτηνή, καλή ταβέρνα και ο λογαριασμός δεν ξεπερνούσε τα 25 ευρώ.
Ενα μεσημέρι ενώ απολάμβαναν τη χωριάτικη σαλάτα και τα τηγανητά καλαμαράκια τους εμφανίζεται με σούπερ ταχύπλοο μια παρέα Ελλήνων σε μεγάλα κέφια. Κουβαλούν σε τσάντες 10 κιλά ψάρια τα οποία – είπαν – ότι είχαν πιάσει με ψαροντούφεκο. «Να μας τα ψήσεις όλα» λένε στον ταβερνιάρη και σε λίγο στήθηκε γλέντι.
– Τι γιορτάζουν; ρωτάει με απορία ο Γερμανός;
– Γλεντάνε, όπως κάθε μέρα, για τα λεφτά που μας δώσατε, ρίχνει την μπηχτή ο ταβερνιάρης του οποίου η γυναίκα είναι Γερμανίδα και ισχυρίζεται ότι ξέρει πώς σκέφτονται οι δανειστές μας.
Ο γερμανός τουρίστας είναι εκπαιδευτικός, με πολύ χιούμορ και καλή διάθεση. Ερχεται τα τελευταία 10 χρόνια στην Ελλάδα και ψάχνει να αγοράσει ένα μικρό σπίτι στο νησί για να μείνει όταν θα πάρει τη σύνταξή του.
«Εντάξει, ξέρω ξέρω, δεν θα τηλεφωνήσω στην «Μπιλντ» να έρθουν για ρεπορτάζ. Είστε τρελοί. Μ’ αρέσει η Ελλάδα γιατί είναι ένα κινητό πανηγύρι. Να ξέρετε πάντως ότι ποτέ δεν θα πείσετε τους Γερμανούς ότι δικαιούστε να περνάτε καλύτερα από εκείνους γιατί είστε διαφορετικοί…».
Πηγή: Τα Νέα
11 Σεπτεμβρίου 2011 @ 11:13
Πράγματι, το άρθρο μεστό και επίκαιρο. Λόγω σχέσεων με Γερμανία και εξ’ επαγγέλματος θα επιθυμούσα να κάνω και κάποιες παρατηρήσεις, γενικού περιεχομένου.
Εν συντομία, λοιπόν:
Το ότι οι Γερμανοί είναι εργασιομανείς δε χωρά αμφιβολία και μάλιστα τους διακατέχει τελειομανία και συνέπεια, πόσο μάλλον συνέπεια χρόνου. Είναι χαρακτηριστικό ότι μια συμπαθέστατη Γερμανίδα μου εξήγησε συγκριτικά μέσω της δικής της κουλτούρας και της επίκτητης τι σημαίνει για παράδειγμα η λέξη «αύριο». Πρώτον δεν υπάρχει χρονικό επίρρημα με αντίστοιχο εννοιολογικό περιεχόμενο στη γερμανική και αυτό γιατί το «αύριο» στα γερμανικά δε σημαίνει «όχι σήμερα» αλλά και «μετά έως κάποιες ημέρες, εβδομάδα» κλπ. όπως στα ελληνικά. Άλλωστε είναι γνωστό ότι σε κάθε χώρα η κάθε λέξη έχει το αναγκαίο συμπλήρωμά της και δη κοινωνικο-πολιτισμικό. Άλλη παράσταση έχει π.χ. ένας Κινέζος όταν ακούει τη λέξη «σπίτι» και άλλη ο Έλληνας.
Μέσα όμως από την ανάπτυξη και την εργασιομανία δεν μπόρεσαν παρόλα αυτά οι Γερμανοί και τα πανίσχυρα συνδικάτα τους όπως αυτό του μετάλλου (IG-Metall) και της αυτοκινητοβιομηχανίας να ανατρέψουν μεσαιωνικές συνθήκες εργασίας, μείωση μισθών, κοινωνικών επιδομάτων ανέργων κλπ., το γνωστό και ως «Χάρτς 4». Ίσως, να έγκειται στο γεγονός ότι η πειθαρχία που τους διακρίνει αλλά και το ότι όποιος είναι «ψηλότερα» ξέρει πάντα καλύτερα. Και ας μην ξεχνάμε ότι μέσα από αυτό το πνεύμα ξεκίνησε η συγγραφή ενός κατάμαυρου κεφαλαίου στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Βέβαια, δε μπορεί κανείς να μη μνημονεύσει, έστω και αν είναι βαρετό, την οργάνωση των δημόσιων υπηρεσιών και των ΟΤΑ, όπου τίποτε δεν αφήνεται στην τύχη του, όπου ειδικά στην Τοπική Αυτοδιοίκηση υπάρχει πανίσχυρη Δημοτική Βουλή με ακομμάτιστο Πρόεδρο Δημοτικού Συμβουλίου(στην Ελλάδα θα βγάζαμε σπυριά) και η λογοδοσία (μετάβαση αρμοδιοτήτων και αξιολόγηση επιτευγμένων στόχων) λειτουργεί, φυσικά όχι στα χαρτιά.
Ακόμα και η μεταναστευτική της πολιτική έχει και ένα παρακλάδι. Αν κάποιος έχει π.χ. έναν θείο σε μια πόλη στη Γερμανία και θελήσει να τον επισκεφθεί, τότε εκείνος πρέπει να τον δηλώσει στο Einwohnermeldeamt (στο αντίστοιχο ληξιαρχείο του Δήμου) και για πόσο καιρό θα παραμείνει φιλοξενούμενος.
Στην εστίαση, τώρα, καλύτερα ο ιδιοκτήτης να …φονεύσει παρά να «δουλέψει» το Υγειονομικό, το ΙΚΑ, την Εφορία και την Πολεοδομία. Και σας το λέω μετά λόγου γνώσεως. Φανταστείτε τώρα να γινόταν πράξη η «απειλή» να έρχονταν στις υπηρεσίες γερμανοί ή ευρωπαίοι δημόσιοι υπάλληλοι και να «βγαίναν στη γύρα» για έλεγχο, όχι μόνο στο Μεγανήσι αλλά παντού. Υπάρχει κανείς που θα μπορέσει να αμφισβητήσει ότι οι «μπουλντοζιέρηδες» και το δημόσιο ταμείο θα έκαναν πάρτυ, αφού πρώτα «τραβούσαν τα μαλλιά τους»; Πολύ απλά, εκεί δεν υπάρχει ούτε closegov, ούτε το «μέσον» ούτε ο κολλητός ούτε άνθρωποι που «κουβαλάνε ψηφαλάκια». Απλά υπάρχει κράτος που λειτουργεί και στο οποίο οι νόμοι ισχύουν.
11 Σεπτεμβρίου 2011 @ 18:17
Αναγκαία διόρθωση (Παναγιώτη μάλλον δεν πήρες το mail μου). Στο τέλος αντί για opengov, το σωστό: closegov.
11 Σεπτεμβρίου 2011 @ 18:36
Αποστόλη, τα μέιλ σου ήρθαν κανονικά , αλλά μόλις τώρα άνοιξα υπολογιστή( κι έκανα και τις διορθώσεις που μου ζήτησες). Βλέπεις, οι Κυριακές είναι αυστηρά και καθ’ ολοκληρίαν αφιερωμένες στα βλαστάρια μου 🙂
11 Σεπτεμβρίου 2011 @ 12:27
Εγώ γνωρίζω ποιός είναι ο ταβερνιάρης…
Μακάρι να τρώγανε καλαμαράκια,σκέτη σαλάτα Γιάννη!
11 Σεπτεμβρίου 2011 @ 17:10
σκέτη σαλάτα και 25 ευρώ ολογαριασμος;;;;;;;;;;;;;;;;;
11 Σεπτεμβρίου 2011 @ 18:35
φίλε επαναπαύσου στις τελευταίες «οικογενειακές» δάφνες εξουσίας κι άσε τα υπονοούμενα!Και «προετοιμαστείτε» γιατί είσαστε υπεύθυνοι για την μεταφορά μαθητών! ΑΥΡΙΟ ΕΡΧΟΜΑΙ ΣΤΑ ΔΗΜΑΡΧΕΙΑ!!!
12 Σεπτεμβρίου 2011 @ 19:56
Δεν θα μας πείσετε ποτέ ότι για το χάλι σας (μας) φταίνε οι Έλληνες εργαζόμενοι (έστω και με μέσον διορισμένοι στο Δημόσιο από τα κόμματά σας) και η…σαλάτα του Γαβρίλη.
Δε θα μας πείσετε ποτέ ότι οι Έλληνες είναι τεμπέληδες, γι’ αυτό πεινάνε (άλλα λέει η EUROSTAT, άλλα και ο… Σρέντερ!)
Δεν θα μας πείσετε ποτέ, «πρετεντέρηδες», «καψήδες» και λοιποί συγγενείς, ότι οι μπύρες και τα ψάρια των Ελλήνων του καλοκαιριού έφεραν την μεγάλη καπιταλιστική κρίση.
Ο δε Γερμανός εκπαιδευτικός, μετά το Μεγανήσι, ας κάνει μια βόλτα στο Δίστομο, στα Καλάβρυτα και στο σκοπευτήριο της Καισαριανής μήπως και πεισθεί κι ο ίδιος για το πώς –και τότε και τώρα- οι συμπατριώτες του, τυφλωμένοι από την προπαγάνδα των εξουσιαστών τους παρασύρονται σε 3α και σε… 4α Ράιχ.
Δεν θα μας πείσετε ποτέ ότι το κατοστάρικο του συνταξιούχου και το κλείσιμο της μικρομεσαίας επιχείρησης θα μειώσουν το χρέος και τα ελλείμματα της χώρας. Δεν είναι αυτές οι αιτίες της κρίσης: «ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ, ΗΛΙΘΙΕ!».
Και η κρίση, οι κρίσεις, δεν θα περάσουν, παρά μόνο αν το… θύμα και το ψώνιο δεν ξυπνήσει μονομιάς, για να’ ρθει ανάποδα ο ντουνιάς…
12 Σεπτεμβρίου 2011 @ 21:10
Kύριε Κονιδάρη, δίνετε «άλλοθι» στο «κομματικό» κράτος και στις «συντεχνίες» του ελεγχόμενου συνδικαλισμού,κατά τ΄άλλα θα συμμφωνήσω μαζί σας. Έκπληκτος παρακολουθώ αυτούς που «ευνοήθηκαν» από την κυβέρνηση, μόλις καταλάβανε ότι «τέρμα η μάσα» ένας-ένας να βγαίνει και να την «απετάσσεται»!Γι αυτό συνιστώ υπομονή στους «συντρόφους»,αφήστε τους να τα βάλλουν πρώτα οι ίδιοι με τους «κομματικούς» στρατούς που χρόνια συντηρούσαν σε βάρος των υπολοίπων.
13 Σεπτεμβρίου 2011 @ 02:54
ΓΑΒΡΙΛΗ ΦΡΟΝΙΜΑ …………..