Στον σύντροφο Τάκη Συκιώτη, τον περήφανο αντάρτη του ΕΛΑΣ, αντί επικηδείου.

Έβγαλε βρώμα η ιστορία ότι ξοφλήσαμε

Είμαστε, λέει, το παρατράγουδο στα ωραία άσματα

Και επιτέλους, σκασμός οι ρήτορες, πολύ μιλήσαμε

Στο εξής θα παίζουμε σε αυτό το θίασο, μόνο ως φαντάσματα.

Κάτω οι σημαίες στις λεωφόρους που παρελάσαμε

Αλλάζουν, λέει, τ’ανεμολόγια και οι ορίζοντες

Μας κάνουν χάρη που μας ανέχονται και που γελάσαμε

Τώρα δημόσια θα’ χουν μικρόφωνο μόνο οι γνωρίζοντες.

Βγήκαν δελτία και επισήμως ανακοινώθηκε

Είμαστε λάθος, μες στο κεφάλαιο του λάθος λήμματος

Ο σάπιος κόσμος, εκεί που σάπιζε, ξανατονώθηκε

Κι οι εξεγέρσεις μας είναι εν γένει εκτός του κλίματος.

Τίποτα δεν πάει χαμένο, στην χαμένη μας ζωή

Το όνειρό σου ανασταίνω και το κάθε μας «γιατί».

Καλό ταξίδι σύντροφε…

Θανάσης Κονιδάρης