Ο Θεόκριτος υπήρξε διάσημος ποιητής της αρχαιότητας. Έζησε την Ελληνιστική εποχή (3ο π.Χ. αιώνα) και υπήρξε πρωτοπόρος της βουκολικής ποίησης. Μια βιογραφία του μπορείτε να βρείτε εδώ.

Στο ποίημα του «Ηρακλίσκος» (Ειδύλλια XXIV) το οποίο είναι ένα ατελές ποίημα 186 στίχων, περιγράφεται μια σκηνή όπου η Αλκμήνη νανουρίζει τα βρέφη της Ηρακλή και Ιφικλή μέσα στην ασπίδα του Πτερέλαου:

Ἡρακλέα δεκάμηνον ἐόντα ποχ’ ἁ Μιδεᾶτις

Ἀλκμήνα  καὶ νυκτὶ νεώτερον Ἰφικλῆα,

ἀμφοτέρους λούσασα καὶ ἐμπλήσασα γάλακτος,

χαλκείαν κατέθηκεν ἐς ἀσπίδα τὰν Πτερελάου

Ἀμφιτρύων καλὸν ὅπλον ἀπεσκύλευσε πεσόντος.

ἁπτομένα δὲ γυνὰ κεφαλᾶς μυθήσατο παίδων ·

“εὕδετ’, ἐμὰ βρέφεα, γλυκερὸν καὶ ἐγέρσιμον ὕπνον.”

[Μια νύχτα, όταν ο Ηρακλής ήταν δέκα μηνών, η Αλκμήνη, κυρά της Μιδέας

αφού έκανε μπάνιο αυτόν και τον νεώτερο αδερφό του Ιφικλή

τους τάισε με γάλα και τους ξάπλωσε να κοιμηθούν στην χάλκινη ασπίδα.

Εκείνη την ώρια αρματωσιά την οποία σκύλευσε ο Αμφιτρύωνας από τον πεσόντα  Πτερέλαο.

Και χαϊδεύοντας τα κεφαλάκια τους έλεγε:

«Κοιμηθείτε, μωρά μου, ύπνο γλυκό, μέχρι να ξυπνήσετε ξανά»].  

Θυμίζουμε ότι ο Πτερέλαος ήταν ο βασιλιάς των Ταφίων, που αντιστάθηκε στις σφοδρές επιθέσεις του Αμφιτρύωνα και των Αργείων, μέχρι που έχασε από το κεφάλι του την χρυσή τρίχα που τον έκανε ανίκητο. Η πελώρια ασπίδα του αρχαίου Μεγανησιώτη λοιπόν, αυτή που πήρε σαν λάφυρο ο Αμφιτρύων,  (σύμφωνα με τον Θεόκριτο) έμελλε να γίνει το λίκνο του Ηρακλή!