Μια πολύ ενδιαφέρουσα εργασία του 2009 της καθηγήτριας του Πανεπιστημίου Αθηνών Όλγας Κατσιαρδή-Hering με τίτλο «Η Λευκάδα στη Βενετική χαρτογραφία (1686-1729)» μπορείτε να βρείτε εδώ:

 http://ine-notebooks.org/index.php/te/article/viewPDFInterstitial/110/166

Κάντε κλικ στον σχετικό σύνδεσμο (εκεί που λέει «click here») για να κατεβάσετε την εργασία σε μορφή PDF. 

Στην σελίδα 108 υπάρχει και σχετικός χάρτης του Μεγανησίου και των ανατολικών παραλίων της Λευκάδας από το 1729: Dissegno d’una parte di Top(p)ograffia, Littorale, Porti, e’scogli adiacenti per Levante all’ Isola di Levcada» 1729.

Εξηγεί η συγγραφέας: «

Στην ομάδα των τοπογραφικών χαρτών ανήκει και ο χάρτης 5. Είναι χειρόγραφος, έγχρωμος που σώζεται ως αντίγραφο [σε 4 φύλλα των 0,49 Χ 0,35 μ. το καθένα, συνολικών διαστάσεων 0,98 Χ 0,70 μ.]. Χρονολογείται το 1729 και επομένως ανάγεται στην περίοδο της μόνιμης Βενετικής κατοχής, ύστερα από την προσωρινή κατάληψη του νησιού από τους Τούρκους το 1715-1716. Με την επανεγκατάοτασή τους οι Βενετοί προχώρησαν ως γνωστόν στη νέα καταστίχωση του νησιού. Τις νέες καταστατικές χαρτογραφήσεις συνέταξε το 1720 και εξής ο μηχανικός Santo Semitecolo.  Ο ίδιος είναι και ο συντάκτης αυτού του θαυμαστής λεπτομέρειας χάρτη των ανατολικών παραλίων της Λευκάδας και των παρακείμενων νησίδων και νήσων. Με τη γνωστή από τον προηγούμενο χάρτη χρήση των χρωμάτων και τη λεπτομερή καταγραφή οικισμών (πάλι με το κόκκινο χρώμα και τη συστάδα κόκκινων σχηματικών αποτυπώσεων), χωριών, Βουνών κλπ μας δίνει τον οικιστικό πλούτο του Μεγανησιού και ίσως για πρώτη φορά και των παρακείμενων παραλίων. Το ενδιαφέρον στον χάρτη αυτό είναι η αποτύπωση των Βουνών με την πανοραμική τεχνική, τη γραμμοσκίαση που επιτρέπει την απεικόνιση του ύψους και της έκτασης τους, όπως μόλις στις αρχές του 17ου αιώνα αρχίζει να συνηθίζεται ιδίως στους τοπογραφικούς χάρτες, αλλά και της απόληξης τους στην ακτή. Η απεικόνιση παραλίων (coastal depiction) είναι από τα πιο συνηθισμένα μοτίβα ήδη από τους μεσαιωνικούς χάρτες. Η χρήση τους είναι προφανής και περισσότερο στη συγκεκριμένη περίπτωση. Στον χάρτη σημειώνεται επίσης το Βάθος σε πόδια των υφάλων κοντά στο Σκορπιό (Α στο υπόμνημα), και τη Σπάρτη (Β), 2,5 και 5 πόδια αντίστοιχα, καθώς και των δύο υφάλων (C, D) στην είσοδο του λιμανιού Δράπανο σε 3 και 5 ώς 7 πόδια , όπου «dagli antichi furono formate per chiuder la cadena esso porto.» Η ναυτική δύναμη της Βενετίας είχε ανάγκη από την αυστηρή αποτύπωση του παραθαλάσσιου και του νησιωτικού χώρου».

(Πηγή: www.ine-notebooks.com )