Το ΔΗΠΕΘΕ ΚΟΖΑΝΗΣ παρουσιάζει το φετινό καλοκαίρι σε περιοδεία, το κλασικό έργο του Κώστα Μουρσελά «Εκείνος κι εκείνος». Ένα έργο που έμεινε στη μνήμη όλων μας από την ομώνυμη τηλεοπτική σειρά πριν από κάποιες δεκαετίες και που παρουσιάζεται στο θέατρο για πρώτη φορά. Το Σάββατο 23 Ιουλίου, στις 9.15 μ.μ. στο ανοιχτό θέατρο Δήμου Λευκάδας.

«ΕΚΕΙΝΟΣ ΚΙ ΕΚΕΙΝΟΣ»

Το έργο αναφέρεται στον Λουκά και στον Σόλωνα, δύο παρείσακτους της ζωής, που βλέπουν, παρατηρούν και σχολιάζουν. Πορεύονται μόνοι τους σ’ έναν κόσμο ακατανόητο, τον κόσμο της καθημερινής ζωής. Με ανατρεπτικό χιούμορ και σπινθηροβόλο πνεύμα, ο Λουκάς και ο Σόλων αποκαλύπτουν τον κόσμο που ο κάθε απλός άνθρωπος βιώνει στην καθημερινότητα του, απογυμνώνουν κατεστημένες αντιλήψεις και απομυθοποιούν την κοινωνία που μας περιβάλλει.
σκηνοθεσία – μουσική επιμέλεια : Γιάννης Καραχισαρίδης
σκηνικά-κοστούμια : Αντώνης Χαλκιάς
φωτισμοί : Σάκης Παπαδόπουλος
επιμέλεια κίνησης – βοηθός σκηνοθέτη : Αγνή Παπαδέλη
τους ρόλους ερμηνεύουν
Σόλων : Τάσος Χαλκιάς
Λουκάς : Πάνος Σκουρολιάκος
Ελένη : Ηλιάννα Μπάλα
Υπάλληλος : Δημήτρης Παπανικολάου
Τους δύο εμβληματικούς ρόλους ερμηνεύουν ο Τάσος Χαλκιάς κι ο Πάνος Σκουρολιάκος. Συμμετέχουν ο Δημήτρης Παπανικολάου και η Ηλεάνα Μπάλα. Η σκηνοθεσία είναι του Γιάννη Καραχισαρίδη, τα σκηνικά και τα κοστούμια του Αντώνη Χαλκιά.

Δύο μοναχικοί άνθρωποι, που δεν κατανοούν την έννοια της μοναξιάς, απολαμβάνουν την «ανεργία» τους και δεν ντρέπονται γι’ αυτό. Δεν έχουν ελπίδες, αλλά δεν χρειάζονται ελπίδες. Η ελπίδα είναι προνόμιο εκείνων που θέλουν να ξεφύγουν από κάτι. Αυτοί δεν επιθυμούν να ξεφύγουν από τίποτα. Οι διαφωνίες και οι μικροί καυγάδες τους δεν έχουν αληθινό περιεχόμενο για τους συνηθισμένους ανθρώπους, αλλά είναι αποκαλυπτικοί. Είναι η συνεκτική ύλη της οικειότητας που βιώνουν. Οικειότητα με τον εαυτό τους, μεταξύ τους και με τον κόσμο που τους περιβάλλει. Ο Σόλων και ο Λουκάς δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα, αλλά επίσης δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν θα επιθυμούσε να ήταν αληθινοί. Η δυσκολία και η αναποδιά, αντί να παράγει γκρίνια και «αδικία», παράγει ανεμελιά. Από την διαρκή αποτυχία, ξεφυτρώνει αυτό το απροσδόκητο συναίσθημα, που χτίζει μια γενναιόδωρη στάση ζωής.

(Πηγή: www.nealefkadas.gr)