Καλησπέρα και καλή εβδομάδα από Μεγανήσι.

Νατη και η παρέα του ΚΑΠΙ στην ίδια θέση την ίδια ώρα.

Ενοχλήθηκαν λίγο με την εισβολή των ξένων γιατί Καλοκαιριάζοντας η παρέα μεγαλώνει και χρειάζεται χώρο. Ωσπου ναρθει το λεωφορείο βέβαια γιατί μετά χωρίζουν.

Κι αν αναρωτιέστε γιατί η στήλη ξεκινάει με τον ίδιο τρόπο κάθε φορά …υπομονή! Τίποτα δεν είναι τυχαίο…

Στα νέα μας τώρα…

Με κλαρίνα και χορούς ξεκινάμε τα νέα μας. Από εκεί που σας αφήσαμε δηλαδή…

Παραδοσιακός και πάντα πρωτοπόρος ο Γάντζος «ξαναζωντάνεψε ¨το πανηγύρι του Αγίου Κωνσταντίνου.

Στο ανακαινισμένο μαγαζί του στο Κατωμέρι ετοίμασε πατάρι φώναξε την ορχήστρα και άρχισαν τα όργανα να παίζουν.

Πολλοί  Μεγανησιώτες ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα και συμμετείχαν με πολύ κέφι.

Ψητό, κρασί και πολύ χορό ( με σειρά παρακαλώ) περιλάμβανε η βραδυά που ήταν άκρως επιτυχημένη . Νασαι καλά Γιώργο να κερνάς γλέντια τον κόσμο!!!

Εκείνο το βράδυ γιόρταζε η γυναίκα του Ελένη η οποία βέβαια μόνο γιορτή δεν κατάλαβε η γυναίκα αφού ξεπατώθηκε στη δουλειά.

Χρόνια σου πολλά Ελένη και νασαι καλά να δουλεύεις.

Χρόνια πολλά να πούμε  και σε όλους τους εορταζόμενους.

Κωνσταντίνος, Ελένη, Νάντια,  Νίτσα, Κωστούλα, Ντίνα  Λενιώ.

Πολλοί και πολλές γιόρταζαν εκείνη τη μέρα.

Ιδιαίτερα όμως να ευχηθούμε στους «συνεργάτες» μας, Ντίνο και Κώστα . Εγώ ακόμα περιμένω γλυκά αλλά δεν πειράζει Θα τα φάω του χρόνου. Χρόνια πολλά και στον Σκρομ που χρωστάει κέρασμα.(Ερχομαι!!!)

Τα παραδοσιακά κλαρίνα διαδέχτηκε ένα μοντέρνο fiaouer party στο κλαμπ «presious.»

Τι πάρτυ, κανονικός λουλουδοπόλεμος δηλαδή με πολύ κέφι, χρώμα και άρωμα…

Από όλα τα καλά. Και παραδοσιακά και μοντέρνα. Σαββατοκύριακο με επιλογές για όλα τα γούστα!!!

Και η βδομάδα μπήκε όμορφα.

Η κίνηση άρχισε σιγά-σιγά να ανεβαίνει. Καιρού επιτρέποντος δηλαδή γιατί αυτός ο Μάης μας έχει σπάσει τα νεύρα. Η κάθε μέρα περιλαμβάνει όλες τις εποχές.

Το ξημέρωμα θυμίζει Φθινόπωρο με ψύχρα και υγρασία.

Το πρωί Ανοιξη,  μέχρι το μεσημέρι Καλοκαίρι και από το απόγευμα και μετά…Χειμώνας. Κρύο  συννεφιά και βροχές, ευτυχώς όχι μεγάλης διάρκειας. Τι να το κάνεις όμως! Πάει η όρεξη για βόλτα.

Με μεγάλη όρεξη από την άλλη παρακολουθούμε το πρόγραμμα της σχολής Γονέων που συνεχίζεται. Τι να πώ!!!

Η Ελευθερία η ψυχολόγος που είναι η υπεύθυνη του προγράμματος είναι φοβερά επικοινωνιακή . Μας έχει βγάλει τη ψυχή όμως…Μια γέλιο μια κλάμα είμαστε…Ωρες -ώρες νομίζουμε ότι μιλάμε στον καθρέφτη μας, κι ώρες-ώρες τον εξομολόγο μας.

Τελικά είναι πάρα πολύ δύσκολο να γνωρίσεις τον εαυτό και να δείς τα όποια λάθη σου.

Το πρόγραμμα στηρίζεται σε αυτό γιατί θεωρείται απαραίτητο μέσα από σένα να γνωρίσεις και να ακούσεις  τα παιδιά σου, έτσι ώστε να τα μεγαλώσεις σωστότερα…

Ελπίζω στο τέλος του προγράμματος να μην πέσω σε βαθυά μελαγχολία μόνο!!!

Η ομάδα μας είναι αρκετά δυνατή. Μικρή βέβαια αλλά σημαντική. Εχουμε και την εγκυμονούσα Σία η οποία διανύει τον τρίτο μήνα της τρίτης εγκυμοσύνης της που λίγο η αδιαθεσία λίγο οι ορμόνες την έχουν καταστήσει νούμερο ένα παρουσία.

Κι άλλη εγκυμονούσα ετοιμάζεται για το δεύτερο παιδάκι της . Είναι ήδη στον έκτο μήνα αλλά δεν αποκαλύπτω στοιχεία γιατί δεν έχω πάρει την άδειά της.

Το πρώτο της παιδάκι είνα αγοράκι-κάτι μου λέει και το δεύτερο- το οποίο δεν έχει χρονιάσει καν.

Με το καλό κορίτσια. Καλή λευτεριά και με ένα πόνο. Αντε να γεμίσετε τις τάξεις μαθητές, γιατί δεν σας κρύβω, τόχουμε ένα άγχος. Κάθε  φορά που ακούμε εγκυμοσύνες μετράμε τα παιδάκια που θα πάνε στο σχολείο.Μέχρι τώρα έχουμε τρία που θα μπούνε μαζί.

Γιατί κι άλλες ετοιμάζονται να γίνουν μανούλες, Μεγανησιώτισσες φυσικά αλλά δεν μένουν εδώ οπότε δεν μετράμε.Εννοείται πως ευχόμαστε όμως σε όλες τα καλύτερα.

Γερά μωρά και ευτυχισμένα. Ακουσα ότι περιμένουμε και διδυκάκια…Διπλή χαρά διπλές και οι ευχές μας.

Την Τετάρτη τέλειωσαν και οι Πανελλήνιες και να ευχηθούμε  στα παιδιά που έδωσαν,  πολύ καλή επιτυχία και ηρεμία τώρα που τα «βάσανά» τους τέλειωσαν .Οτι και να γίνει

παιδιά θα είστε νικητές. Δώσατε ήδη την πρώτη σας μεγάλη μάχη, και αυτό από μόνο του είναι επιτυχία.Καλά αποτελέσματα.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα των περσινών εισαγωγικών εξετάσεων στο Γυμνάσιο- Λύκειο απονεμήθηκαν στους αριστούχους μαθητές και τα βραβεία που χορηγεί τα τελευταία χρόνια ο επιχειρηματίας Α. Μουρκογιάννης.

Η απονομή έγινε την Παρασκευή και οι βραβευμένοι μαθητές έλαβαν την επιταγή -βραβείο από τον ίδιο τον επιχειρηματία.

Συνεχίζονται όμως οι εισαγωγικές εξετάσεις και μαζί και τα βάσανα των μαθητών που ανυπομονούν να κλείσουν επιτέλους τα σχολεία και μαζί και το ξυπνητήρι τους.

Δεν έχουν και άδικο!!! Πολύ βάρβαρο το πρωινό ξύπνημα ειδικά τέτοια εποχή που τα πάντα-εκτός απ΄τον καιρό- μυρίζουν Καλοκαίρι.

Καλοκαίρι και πιο έντονο στο Βαθύ που  μαζεύει την περισσότερη κίνηση και από τα τρία Χωριά.

Τα μαγαζιά δέχονται όλο και περισσότερους πελάτες και τα σκάφη γύρω από το νησί αυξάνονται καθημερινά. Δεν υπάρχει αβάλη χωρίς άρμπουρο. Αρχισαν και τα μπάνια παρόλο που η θάλλασσα είναι ακόμα κρύα.

Κατά πολλούς επιχειρηματίες υπάρχει μια πτώση σε σχέση με πέρσυ  γύρω στο 30 τοις εκατό, αλλά βλέπουν με αισιοδοξία το μέλλον.

Αισιοδοξία  σου προκαλεί και η εικόνα των ανθισμένων λουλουδιών στα παρτέρια των μαγαζιών.

Πρώτο βραβείο θα έδινα στο  «Ακρογιάλι». Παραδοσιακό απλό και πανέμορφο κρατάει την πρωτιά με σεβασμό στο χώρο και στο πελάτη.

Κι η φύση είναι πανέμορφη όμως αυτή την εποχή. Χρώματα διαφορετικά με κυρίαρχο το πράσινο όπου κιαν πέσει η ματιά σου. Σε αυλές σε μπαλκόνια σε κήπους….

Πολύ κόσμο είδα Σαββατόβραδο στην παραλία της Λευκάδας που πήγα για τα γενέθλια της ανιψιάς μου. Αντούλα χρόνια πολλά…

Κόσμος που πηγαινοερχόνταν πάνω κάτω. Και τα μαγαζιά φίσκα .. Αλλά αυτή η μουσική ρε παιδί μου…νταπα ντούπα ως τις 230 το πρωί.

Τι μόδα κι αυτή! Και να πείς ότι χόρευε κανείς…όλοι ακούνητοι στη θέση τους μέχρι βέβαια να μπεί το πρώτο τσιφτετέλι! Μετά όλες στα σταντ, γιατί τραπέζι δεν υπήρχε.

Ξημέρωμα μας βρήκε. Το καλύτερο ήταν ότι δεν μπορούσαμε να πάμε σπίτι μας γιατί είχανε κλείσει οι δρόμοι για τον μαραθώνιο που ήταν και η αιτία της πολυκοσμίας  άλλωστε…

Την Κυριακή που γύρισα το νησί ετοιμαζόνταν για την υποδοχή και το προσκύνημα του Αγίου Γεωργίου του Καρσίδου.

Γεμάτη η εκκλησία του Αγίου Βησσαρίωνα στο Βαθύ, γεμάτο ιερείς και μοναχές ήρθε και το καίκι από το Νυδρί με τα οστά του Αγίου.

Αγιο είχαν όμως και τα δύο αδέρφια, ώριμης ηλικίας που τράκαραν μεταξύ τους στον δρόμο του Αη-Γιάννη. Ο ένας πήγαινε ο άλλος ερχόντανε και ¨αντάμωσαν ¨αδελφικά…

Ευτυχώς οι ζημιές ήταν μόνο υλικές. Αρκετές βέβαια για το ένα αυτοκίνητο αλλά το συμβάν έληξε με… φιλικό διακανονισμό. Καλύτερα ήταν τα πράγματα για το αυτοκίνητο και το μηχανάκι που» συναντήθηκαν» κι αυτά λίγο απότομα στο Κατωμέρι. Παιδιά προσοχή στους δρόμους λέμε, κι ακόμα είναι άδειοι.

Αδειοι ήταν και χτές που πήγαινα προς Κατωμέρι και βρήκα την ευκαιρία να τραβήξω μερικές φωτογραφίες από το χωριό.Σε κάποια μέρη είχα να πάω χρόνια και με έπιασε νοσταλγία. Ελιά και Ρεμεντινού. Πόσο έχουν αλλάξει!!!Εχουνε μικρύνει κι όλας μου φαίνεται. Οι παραλίες, οι πλακούτσες, ο άμμος η βλύχα, όλα μου φάνηκαν μικρότερα.

Σας μεταφέρω την εικόνα.

Στην εικόνα 1ο  τα βράχυα στου Ρεμεντινού μοιάζουν με άλογο και ελέφαντα.

Στην εικόνα 12 στην άλλη πλευρά της παραλίας  μοιάζουν με πρόσωπο δελφινιού.

Στηνεικόνα 11 δείτε τα χουχουλίδια στη λόμπα.

(Πατήστε μονό κλικ πάνω στις εικόνες)

Κι αφού μύρισα αρμύρα και άκουσα κύμματα,στο γυρισμό τα παιδιά στην πλατεία και μετά στο γήπεδο με σταμάτησαν για λίγο. Γιατί στο Μεγανήσι τα παιδιά παίζουν ακόμα έξω από το σπίτι, μακρυά από την τηλεόραση, το πλει-στεσιον, και τους υπολογιστές .Παίζουν ακόμα στους δρόμους στις πλατείες και στα γήπεδα.

Ο Κωσταντίνος, ο Δημήτρης, ο Μάριος και ο Σπύρος, βάραγαν μανιασμένα σουτ , κι είχαν βάλει στο μάτι τα δίχτυα και τον τερματοφύλακα Γεράσιμο.

Αφού μου πόζαραν και μου αφιέρωναν στημένα σουτάκια με έβαλαν να τους υποσχεθώ ότι θα είμαι εκεί και την επόμενη φορά και με ρώτησαν «Πότε θα μας δείξει το Ιντερνετ»

(Με πείρανε χαμπάρι τα παιδιά)

Και λίγο πιο κεί, προπονητής και φύλακας άγγελος το μικρότερο από όλα τα παιδιά .Ο Γιώργος

(Na δώ πότε θα σε βάλω στα κοινωνικά, ή περιμένεις τον αδερφό μου!!!)

Λίγο πιο πάνω συνάντησα ένα ταλαιπωρημένο ζωντανό που χάλασε όση ομορφιά είχα πάρει όλη μέρα. Ενα πονεμένο και ταλαιπωρημένο ζωντανό στη μέση του δρόμου.

Ενας γαιδαράκος φανερά εξαντλημένος με δεμένα τα μπροστινά πόδια προσπαθούσε  με κόπο να περπατήσει.

Χαμένο και κουρασμένο το ζώο με πολύ δυσκολία κρατιώνταν όρθιο. Με πονεμένα πόδια από το σκοινί προσπάθησε και κατάφερε να αποφύγει την βοήθειά μου. Αν  δεν βρεθεί γρήγορα ο ιδιοκτήτης του δεν θα αντέξει ούτε μέρα παραπάνω . Στο νησί μόνο τρία γαιδουράκια  υπάρχουν. Δεν μπορεί καποιος θα το ψάχνει…

Από το ταξίδι της στο Εξωτερικό γύρισε και η φίλη μου και όπως όφειλε άλλωστε μου έφερε σοκολατάκια.Νόμιζα ότι θα με τιμωρούσε που την άφησα μόνη (!) της αλλά με συγχώρεσε σαν μεγαλόψυχη που είναι…

Θα την αποζημιώσω όμως την Παρασκευή στην εκδρομή των παιδιών στο Ζάλογγο και την Κυριακή θα τρέξουμε μαζί στους ποδηλατικούς.Εγώ θα ξεκινήσω από τη ράμπα κι εκείνη από τα Σπήλια, σαν καλύτερη αθλήτρια από μένα. Μαζί θα ξεκινήσουμε μαζί θα τερματήσουμε…

Κλείνοντας με τα κοινωνικά δυστυχώς και αυτή τη βδομάδα άλλοι δυό άνθρωποι έφυγαν από τη ζωή.

Η Δημήτρω Αρέθα στο Σπαρτοχώρι,  και ο Θανάσης Πολίτης στο Βαθύ.

Ταλαιπωρημένοι και οι δύο άφησαν πίσω  παιδιά και εγγόνια . Συληπητήρια στις οικογένειες τους.

Και αποχαιρετούμε τον Μάη που είχε από όλα τα καλά για να υποδεχτούμε τον Ιούνιο. Καλό μήνα και καλό Καλοκαίρι για όλους μας.Πολλά πολλά μπάνια και προσοχή στο μαύρισμα οι κυρίες. Ο ήλιος καίει και αλλάζει και το δέρμα μαζί με το χρώμα.

Χρώμα έντονο κίτρινο διάλεξε και ένα «ποντικάκι» που μπαίνει στην αυλή του σχολείου και βάφει κρυφά τον τοίχο τα απογεύματα.

Το χρώμα είναι ωραίο, το βάψιμο άψογο, το περίεργο είναι ότι ο τοίχος που επιμελείται είναι σε ένα στενό που δεν φαίνεται, κι όταν τελειώσει αφήνει τα πινέλα του αφού τα ξεπλένει πρώτα, μέχρι να ξαναπάει. Μετά το παίζει Φαντομάς και εξαφανίζεται…

Πάντως βάφει καλά…

Κλείνοντας σας προτείνουμε ένα νέο μεταφορικό μέσο για μεταφορές μικρών κυβικών ιδανικό για τους δρόμους του νησιού.

Μπορείτε  να μεταφέρετε, χορταρικά, ζαρζαβατικά, δεμάτια ξύλα, ψάρια, κόφες,κ.α. χωρίς έξοδα, και χωρίς καυσαέρια. Μόνο με λίγο άμπωμα στις ανηφόρες.

Το είδαμε και το προτείνουμε.

Το αυτοσχέδιο οικολογικό όχημα δεν πωλείται στα καταστήματα. Το φτιάχνετε  μόνοι σας σύμφωνα με το …μοντέλο.

Μοντέλο έγινε κι  ο φίλος (φρεσκοχωρισμένος) που έβαλε πλώρη για άλλα λιμάνια.Οχι θα κάτσει να σκάσει. Η ζωή συνεχίζεται…

Κι εμείς κάπου εδώ θα ανανεώσουμε το ραντεβού μας για την επόμενη φορά.Αυτά ήταν τα νέα μας μέχρι και σήμερα 1/Ιουνίου.

Μια πολύ καλή νύχτα από το νησί , κι όπως πάντα βιντεάκι με τα όσα κατέγραψαν οι «κάμερες»,για όνειρα …Μεγανησιώτικα.