Η ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ Η  ΑΣΥΔΟΣΙΑ 

«Τα ανώνυμα blogs δεν είναι «δημοσιογραφία των πολιτών», αλλά «δημοσιογραφία των εκβιαστών.Η δημοκρατία βασίζεται στην ισηγορία,την ισονομία και την παρρησία.Χωρίς παρρησία δεν υφίσταται ούτε πραγματική ούτε ηλεκτρονική εκκλησία  του δήμου, αλλά ένα πλήθος φοβισμένων πολιτών,που χειροκροτούν κάθε φορά που τα «λιοντάρια» ξεσχίζουν κάποιον,όχι γιατί τους αρέσει το θέαμα, αλλά γιατί ανακουφίζονται που δεν είναι οι ίδιοι το θύμα».
 

Ο δε Κωστής Παπαϊωάννου στο άρθρο του (ΝΕΑ 5/5) » Τα blogs  και η ανωνυμία- Η ασυδοσία στο Διαδίκτυο και οι νεοελληνικές παθογένειες» σχολιάζει:
 

«Καθημερινά εκτοξεύονται θεωρίες συνωμοσίας ψευδείς ειδήσεις, συκοφαντικές επιθέσεις.Καθημερινά δηλητηριάζεται η πληροφόρηση από μαφιόζους του Διαδικτύου και εργολάβους της συκοφαντίας.Η ανωνυμία στο Διαδίκτυο όντως σήκωσε πολλή λάσπη από το βυθό.Τα blogs αναπαράγουν και οξύνουν αειθαλείς νεοελληνικές παθογένειες.
Οι αναρτήσεις των ανώνυμων blgos  περιέχουν ταυτόχρονα γνώση  αλλά και ογκώδη άγνοια, ελεύθερη γνώμη αλλά και απειλές,εξομολογήσεις, ύβρεις,αλήθειες,ψεύδη και ανοησίες.Και πάντως, ακόμα και όσοι απορρίπτουμε την ανωνυμία για λόγους αρχής, οφείλουμε να κάνουμε μια θεμελιώδη διάκριση: άλλη η ανωνυμία ως γοητευτικό παιχνίδι εκείνου που ιστιοπλοεί, κοινωνώντας στο χώρο των ιδεών και άλλη η ανωνυμία του διαπλεκόμενου»δημοσιογράφου» που εκτελεί συμβόλαια μιντιακής εξόντωσης. Ο τελευταίος,εκτρωματικό δημιούργημα του πολιτικομιντιακού πλέγματος, εκμεταλεύεται τον πρώτο σαν άλλοθι. Ο πρώτος χρειάζεται προσασία, όχι καταστολή».
«Τα blogs δεν λειτουργούν σε πολιτικό κενό. Λειτουργούν σε μια χώρα (Ελλάδα) όπου ο πολιτικός λόγος είναι γεμάτος αφορισμούς, γενικεύσεις, κατάρες και αναθέματα.Εκεί όπου επί δεκαετίες ασκούν δημόσια εξουσία, τώρα αναλώνονται σε διαπιστωτικές παρατηρήσεις  ή ξεσπούν με κεραυνούς επί δικαίους και αδίκους. Εκεί όπου όσοι εξέθρεψαν τον λαϊκισμό της ικανοποίησης κάθε συντεχνιακού εκβιασμού, τώρα ναρκισεύονται με τον λαϊκισμό της ισοπεδωτικής γενίκευσης.Και ειδικότερα σε ό,τι αφορά τις θεωρίες της συνομωσίας, είναι ο δημόσιος βίος που τις εκτρέφει, η αδιαφάνεια, η ατιμωρησία, η διαπλοκή της πολιτικής  με την οικονομική εξουσία».   Συνεπώς «ζητούμενο δεν είναι η ευγενής τέχνη της παρατήρησης κοινωνικών φαινομένων, ούτε η έφοδος του ταύρου στο υαλοπωλείο.
Ετσι και στην περίπτωση των blogs.Ζητούμενο είναι, ομολογουμένως δύσκολο, η στάθμιση αντικρουόμενων αγαθών, και η θέσπιση των δικλείδων ασφαλείας που θα προστατεύσουν τον πολίτη από τις φασίζουσες πρακτικές πολλών ανώνυμων blogs»  .

Οσο και αν θέλει να διαφωνήσει κανείς με τις παραπάνω διαπιστώσεις, παρατηρήσεις και τα επιθυμητά ζητούμενα, δεν το μπορεί.Καθημερινά σε διάφορα sites, μη εξαιρουμένων και αυτών  που ασχολούνται με τα τα προβλήματα και τα δρώμενα στο Μεγανήσι, γινόμαστε μάρτυρες  της ανώνυμης λιβελλογραφίας, ειρωνίας, απαξίωσης,αποδόμησης και γκεμπελικής συμπεριφοράς. Επειδή όμως πάρα πολλοί  θεωρούν πράγματι την ενασχόλησή τους με τα blogs  ως ένα «γοητευτικό παιχνίδι» καιρός είναι να τους προστατέψουν οι διαχειριστές και των δύο blogs «από τις φασίζουσες πρακτικές» των ανώνυμων καταστροφέων.