Καλησπέρα απ΄το νησί…

Τρέχει ο χρόνος σαν νερό κι εδώ στο νησί τρέχουμε κι εμείς πανικόβλητοι να προλάβουμε να ετοιμαστούμε για το Πάσχα. Να είμαστε έτοιμοι να σας υποδεχτούμε.

Καθαρίζουμε τα μαγαζιά μας, τα σπίτια μας, τα Χωριά μας τις αυλές μας.

Εχουμε ανασκουμπωθεί και σας περιμένουμε.

Κάποιοι  τρέχουν πάνω κάτω, πέρα δώθε, ανησυχώντας για τις καιρικές συνθήκες.

Χρειάζονται ένα μήνα ήλιο. Για να κάνουν τις δουλειές τους, για τη μεγάλη βδομάδα, για να ψήσουν το αρνί, και για την πρωτομαγιά!!!

Ε! μετά ας βρέξει αλλά να μην το παρακάνει κι όλας γιατί τα πρώτα κότερα έσκασαν μύτη…

Μετά από το ηλιόλουστο εορταστικό τριήμερο που συνεχίστηκε και την πρώτη μέρα της βδομάδας που πέρασε ( 28/3 -3/4 ) η Τρίτη ξεκίνησε βροχερή και μελαγχολική.

Αποχαιρετιστήρια θα έλεγα, ταιριάζοντας απόλυτα με την ψυχολογία της Ρένας που εκτείοντας πια την θητεία της σαν γιατρός στο νησί, αποχαιρετούσε φίλους και ασθενείς.

Με καλές αναμνήσεις όπως μας είπε η ίδια αφήνει το νησί και ταξιδεύει στην κρύα Ελβετία για να αποκτήσει την ειδικότητα της Καρδιολόγου.

Από μας καλή συνέχεια και ένα μεγάλο ευχαριστώ για την πολύτιμη προσφορά της στο νησί.

Να δείτε κλάμα οι γριούλες που κάνανε…

Τελικά όποιος έρχεται στο νησί πάντα φεύγει με βαρυά καρδιά αφήνοντας πίσω του φίλους…

Είμαστε καλοί άνθρωποι μωρέ κατά βάθος. Μέχρι να μας μάθουν είναι…

Η πρωταπριλιά μπήκε φορτσάτη. Σκύλοι χάθηκαν, και αλεπούδες όρμησαν, και μερικοί ξεγελάστηκαν κι ετοιμάστηκαν για Μπερέτα. (καλό ε!)

Οι υπόλοιπες μέρες κύλησαν ήσυχα, μέχρι το Σαββατοκύριακο που  «ξαναφουλάραμε».

Σάββατο με δημοτικό συμβούλιο που έτσι κι αλλιώς φέρνει κάποιους στο νησί.

O καλός καιρός έβγαλε έξω όλο το κόσμο για καφεδάκι.

Βόλτα βγήκε κι ο Φερέρ, άντυτος αυτή τη φορά, που έβλεπε τον καρπερό  ανταγωνιστή του Ρόκυ από μακρυά και έκανε  αγριάδες.

Ο ζηλιάρης Φερέρ

Τούκανε ζήλιες γιατί ο Ρόκυ αλήτης με την καλή έννοια περιμένει παιδιά από την λαίδη Λάσπη, ενώ ο ίδιος παιδί του σαλονιού δεν κουτάει να κάνει ρούπι.

Κι η Λάσπη που από μέρα σε μέρα θα γίναι μαμά δυσκολεύεται και να περπατήσει πια.

Η πέτρα του σκανδάλου εγκυμονούσα Λάσπη.

Με τον ερχομό του Πάσχα γυρνάνε και οι παπούδες που για λόγους ασφαλείας ξεχειμώνιασαν στις πόλεις.Και φυσικά επιστρέφουν πάντα Σαββατοκύριακο  που δεν δουλεύουν τα παιδιά τους και μπορούν να τους φέρουν.

Τα σπίτια αρχίζουν ένα ένα κι ανοίγουν πατζούρια, και οι πρώτες μεντανίες απλώνονται στον ήλιο για αέρισμα.

Με φατσόλια στο κεφάλι οι Αθηναίες νοικοκυρές ρίχνονται στη μάχη του κορνιαχτού με τα μούτρα. Ως που ναρθουν τα παιδιά πρέπει ναναι όλα εντάξει.

Πολλά σχολεία από Αθήνα ειδικά απο βόρεια προάστια επιλέγουν το Μεγανήσι για βόλτα και καφέ, αφού βρίσκονται για την πενταήμερη τους στην Λευκάδα.

Αυτό είναι φαινόμενο των δύο τελευταίων χρόνων, που φέτος όμως έγινε εντονότερο.Τον τελευταό μήνα έχουν επισκευτεί το νησί πάνω από πέντε σχολεία.Μπαίνουν με καίκι, και κάθονται για δυό τρείς ώρες περίπου.

Ετσι γεμίζει νιάτα το νησί και κόσμο μισοβδόμαδα. Μόνιμος ξεναγός ο Ντίνος που ακολουθεί κατά πόδας τις καθηγήτριες δίνοντας κατατοπιστικές  οδηγίες.

Ο Ξεναγός Ντίνος.

Μισοβδόμαδα πήραμε κι εμείς τους δρόμους και είπαμε να βολτάρουμε στο Κατωμέρι.

Οχι στα χαμένα βέβαια, υπήρχε αποστολή.

Αφού ξεποδαριαστήκαμε για κανα δύωρο και  φέραμε την  αποστολή σε πέρας, γυρίσαμε χρόνια πίσω περπατώντας σε στενά και δρόμους που εγώ τουλάχιστον είχα να πάω από παιδί. Παράξενο και αδικαιολόγητο μαζί,κι όμως…

Πόσα χρόνια είχα να περάσω απο το στενό του Τζάνη και να κατηφορίσω προς το πηγάδι!

Το πηγάδι σήμερα.

Πολύ καιρό τόταζα στον εαυτό μου και βρήκα ευκαιρία…

Κι είπα να σας πάρω μαζί μου στη βόλτα, για να νοιώσετε κι εσείς το συναίσθημα.

Το βίντεο ξεκινάει από το σπίτι του Νικολού του Χόρτη, συνεχίζει κατηφορίζοντας το πέτρινο πλακόστρωτο, και φτάνει στο πηγάδι. (Να ζητήσω συγνώμη για την κακή λήψη αλλά δηλώνω ότι με την τεχνολογία δεν τόχω).

Το σπίτι του Νικολού όπως είναι τώρα

Αυτό όμως δεν αλλάζει το περίεργο νοσταλγικό και συνάμα μελαγχολικό συναίσθημα που γεννήθηκε από τις εικόνες και τα χρώματα…Σας το μεταφέρω…

[yframe url=’http://www.youtube.com/watch?v=4spOPkJvHYw’]

Στο τέλος τα παιδιά στην πλατεία για μια στιγμή με μπέρδεψαν  και με έψαχνα  ανάμεσά τους.

Υστερα πήραμε το δρόμο της επιστροφής περπατώντας στους ανοιξιάτικα ανθισμένους δρόμους δίπλα από τις ασφάκες και τους ασφελαχτούς που έχουν κιτρινίσει τα πάντα.

Οι φωτο. αφιερωμένες στο Μαρίνο…

Και ανάμεσα από τους ανθισμένους κρίνους,μια μαύρη πινακίδα που επανέφερε στην τάξη τους ασυμόρφωτους πολίτες που πετάνε τα σκουπίδια τους όπου βρούν.

Δεν έχει κι άδικο…

Στη βόλτα μας  όμως  διαπιστώσαμε ότι θα έπρεπε να μπεί και μια άλλη πινακίδα που να λέει:

«Απαγορεύεται στον γείτονα να πετάει στο διπλανό οικόπεδο καλά κλεισμένα μπουκαλάκια από νερό στα οποία έχει ουρήσει μέσα.» (30 στον αριθμό  και εντός οικισμού παρακαλώ! )

Και μετά απ΄όλα αυτά την Κυριακή επιστρέψαμε όλοι στην καθημερινότητά μας. Οι ταξιδιώτες μας, φύγανε με το τελευταίο φερυ. Κι εμείς συνεχίζουμε ακάθεκτοι τις εργασίες μας….

Καπι δεν είχα αυτή τη φορά. Δεν τους πέτυχα μαζεμένους. Μόνο τον τραυματία βλέπω συχνά ανήσυχο και εξοργισμένο να ψάχνει τρόπο να ξορκίσει τα μάγια που τον κατατρέχουν τον τελευταίο καιρό.

Πέθανε κι η Μάκαινα και δεν γνωρίζει άλλο ειδικό για την περίπτωσή του. Γνωρίζει όμως πολύ καλά τον εχθρό του που έχει καταφύγει στις σκοτεινές δυνάμεις για να τον εξοντώσει…

Ετσι κύλησαν οι τελευταίες μέρες του Μάρτη και οι πρώτες  του Απρίλη. Επιστρέφουμε στην βάση μας και ανανεώνουμε το ραντεβού μας με νεότερα.

Η βάση μας!!!

Καλή εβδομάδα, και μην φοβάστε, θα περάσει γρήγορα.Να οδηγήτε προσεκτικά, και να περάσετε καλά όσοι πάτε στο χορό του συλλόγου.(Ενα χορό και για μένα)

Σας περιμένουμε γερούς και …ορεξάτους.

Από Μεγανήσι…Καληνύχτα!!!