Καλησπέρα και πάλι απ΄το νησί.

Στο Καπι η παρέα μεγαλώνει. Ηρθε και ο Αθηναίος Στάθης…

Σας άφησα την προϋγούμενη βδομάδα γιατί είπα να ανέβω μια βόλτα στην μεγαλούπολη. Ετσι η στήλη έμεινε ακάλυπτη. Θα σας αποζημιώσω όμως με νέα και κους κους απο αυτή τη βδομάδα  (21-28 Μαρτίου).

Τι είναι αυτή η Αθήνα ρε παιδιά; Κάθε φορά που πάω καταλαβαίνω πως είναι να είσαι μακρυά απο το νησί. Πως αντέχει ο κόσμος σε αυτούς τους ρυθμούς;

Ολη μέρα μες τους δρόμους και με το χέρι συνέχεια στη τσέπη.

Μαγαζιά κλειστά, ζητιάνοι παντού, πορείες δραμαρτυρίες, να μην έχεις που να παρκάρεις, και να θες για ένα καφέ 5 ευρω.

Αμ το άλλο! Παντού ξένοι. Ζητάς πληροφορίες και παίρνεις την απάντηση  με σπαστά ελληνικά. Τα μαγαζιά όλα με προσφορές και οι υπάλληλοι στην πόρτα αγκουμπισμένοι με ύφος μελαγχολικό και ανήσυχο.

Κάθε δύο μαγαζιά κι ένα κλειστό.

Εκτός από τα Κινέζικα βέβαια που σε κάθε τετράγωνο υπάρχουν και δυο- τρία.

Και οι Κινέζοι σε αντίθεση με τους Ελληνες πάντα χαμογελαστοί και αισιόδοξοι..Αλλά οι Αμερικανιές Αμερικανιές.Τέσσερις καφέδες ένα κλάμπ και ένα χαμπουργερ 66 ευρω!!! Απίστευτη κατάσταση.

Είναι καιρός μου φαίνεται ή να αλλάξουμε χώρα ή να ζωντανέψουμε ξανά την επαρχία.

Τι λέτε, δεν τα μαζεύετε όλοι σιγά-σιγά να ρχεστε προς τα δω; Θα μου πείτε τι θα κάνετε; Ε! άμα γίνουμε πολλοί όλο και κάτι θα βρούμε.

Δουλειές υπάρχουν στο νησί. Κόσμος δεν υπάρχει.

Δείτε τα θετικά:

Σε δυο λεπτά είσαι στον προορισμό σου, άρα γλυτώνεις βενζίνη.

Δεν υπάρχουν φανάρια και τροχαία, άρα δεν έχεις πρόστιμο.

Υπάρχει σπίτι , άρα γλυτώνεις το νοίκι.

Δεν υπάρχει αγορά, άρα δεν μπαίνεις σε καταναλωτικό πειρασμό και περριτά έξοδα

Υπάρχει γη και θάλασα, άρα δεν θα πεινάσεις.

Και να πεινάσεις υπάρχει ο γείτονας ο φίλος, τα γερόντια.

Θα ζοριστούν λίγο βέβαια οι καλομαθημένοι ξενύχτηδες αφού εδώ δεν υπάρχουν πίστες και μεγάλες φίρμες αλλά με  σιντί και με λίγη φαντασία εύκολα είσαι πρώτο τραπέζι στα μπουζούκια. Κι όσο για λουλούδια…μοσκαρδίνια, η απλά χαρτοπετσέτες. Εχουμε βρεί εναλακτικές μην ανησυχείτε.

Τώρα ο φίλος μου που είδε τυχαία Στυκούδη και τρελάθηκε δεν ξέρω αν θα αντέξει αλλά θα κάνει υπομονή ως το Καλοκαίρι και θα δει και  Στυκούδη και άλλους σελέμπριτι  στο νησί, άρα κι αυτό το λύσαμε.

Τα αρνητικά δεν τα λέω καθόλου γιατί δεν μας συμφέρει….(Θα τα δείτε από κοντά)

Στα δικά μας τώρα…

Ησυχα κύλησαν όλες αυτές οι μέρες.

Ο καιρός άψογος έφτιαξε την διάθεσή μας και μας έβαλε σε  κλιμα Καλοκαιρινό.

Ολοι άρχισαν να ετοιμάζονται για το Πάσχα…Να δείτε πανικό…Αλλος βάφει, άλλος γκρεμίζει κι άλλος χτίζει.Οι νοικοκυρές δεν ξεκίνησαν ακόμα την καθιερωμένη καθαριότητα. Δεν έχω δει σαίσματα στις πορτοπούλες και τσάντζαλο έξω.Ούτε ασβέστης μύρισε ακόμα.

Η Πέμτη άρχισε με τις σχολικές γιορτές να μας βάζει στο πνεύμα του τετραημέρου για πολλούς.Τα σχολεία και οι μαθητές φόρεσαν τα σουλιώτικα και ανέβηκαν στο πατάρι. Ποιήματα και τραγούδια ξανάφεραν την επανάσταση.

Η Παρασκευή ήταν η μέρα της παρέλασης . Τα παιδάκια με βήμα σταθερό πάταξαν τον Τούρκο κατακτητή  τίμησαν τους νεκρούς ήρωες και γέμισαν την μέρα  της Παρασκευής.

Σημαιοφόρος στο Δημοτικό ήταν η Χριστίνα Πολίτη ενώ στο Λύκειο η Αθανασία Σολδάτου. Συγχαρητήρια κορίτσια και σε ανώτερα. Πάντα άξιες…

Σωστά κουκλιά ο Στάθης και η Διονυσία, μαθητές Λυκείου. Στάθη σου πάει το κουστούμι. Σαν γαμπρός...

Μετά την παρέλαση ο κόσμος σκόρπισε στα καφέ που σε κατάσταση  πασχαλινής προετοιμασίας εξυπηρέτησαν με χαρά τους επισκέπτες του τριημέρου. Και το βράδυ ήταν ζωντανό το νησί καθώς ο κόσμος βγήκε για φαγητό και ποτό στα μαγαζιά. Οι μαθητές του Γυμνασίου  έδωσαν την ευκαιρία σε πολλούς να διασκεδάσουν σε ένα πάρτυ Καραόκε που διωργάνωσαν . Είχαν όμως την ατυχία να χαλάσει το μηχάνημα κι έτσι οι επίδοξοι τραγουδιστές δεν είχαν την δυνατότητα να δείξουν τις φωνητικές τους ικανότητες αλλά παρόλα αυτά το πάρτυ είχε επιτυχία.

Διπλή γιορτή η 25η Μαρτίου. Ευαγγελισμός – Ελληνισμός  θυμάστε;

Γιόρταζαν οι Ευαγγελίες και οι Βαγγέληδες. Χρόνια Πολλά και καλά σε όλους τους εορταζόμενους και σε αυτούς που είχαν γενέθλια.

Και θυμήθηκα τώρα τις δικές μας σχολικές γιορτές. Ποιός να ξεχάσει άλλωστε εκείνες τις παραστάσεις που δίναμε σε κάθε εθνική επέτειο!

Ειδικά η 25η Μαρτίου που προσφέρονταν για κανονικές θεατρικές παραστάσεις. Δεν θα ξεχάσω τους ταλαντούχους που με μπρίο και βροντερή φωνή απάγγελαν μεγάλα ποιήματα και ο κόσμος από κάτω ανατρίχιαζε.

Κιχ δεν ακουγόνταν. «Μέριασε Βράχε να διαβώ » «Μεμιάς ανοίγει ο ουρανός»  κ.α.

Τα σκετς με τη Δέσπω η τον Καλόγερο που καρτερεί κλεισμένος μες το Κούκι. Και πάντα απογευματινές ώρες, νάχει γυρίσει ο κόσμος από τις δουλειές του για να μας καμαρώσει.

Και η παρέλαση ήταν διαφορετική. Την κάναμε το πρωί της γιορτής πρίν τα ποιήματα. Τα παιδιά ήταν τόσα πολλά τότε που η σημαία  ήταν στου Νικολάκια και η ουρά στου Μαστροπάνου. Εγώ λόγω ύψους ήμουνα πάντα στου Μαστροπάνου. Εκτός από την Εκτη που ήμουν παραστάτρια…

Σε όλο το δρόμο τραγουδούσαμε και ξεσηκώναμε το Χωριό…»Ολη η δόξα όλη η χάρη άγια μέρα ξημερώνει»…» Εικοσιπέντε του Μαρτιού γραμμένη στα ουράνια γιαυτό κι εγώ στολίστηκα με τόση περηφάνεια»… Το στόλισμα φυσικά κρατούσε μέχρι την εκκλησία όπου εκεί άρχισε το ξεπούλιασμα των γιλέκων. Μανία ρε παιδί μου που την είχαμε…

Ο μπροστινός δεν άφηνε πούλια από το γιλέκο του πισινού. Επρεπε να ασχοληθούμε με κάτι βλέπετε για να περάσουν οι ώρες στην εκκλησία. Η δοξολογία και οι πανηγυρικοί ήταν ατέλειωτοι. Κι εμείς όρθιοι περιμέναμε πως και πως νάρθει η ώρα που θα γονατίσουμε για να ξαποστάσουμε λίγο…Ετσι με όλα αυτά την πλήρωναν οι πούλιες. Αθιχτο έβγαινε το γιλέκο του τελευταίου μόνο…. Ωραία χρόνια!!!

Και μετά την μικρή αυτή αναδρομή στο παρελθόν ας επιστρέψουμε στο παρόν.

Ο καλός καιρός όπως προείπα, προσφέρονταν για βόλτες και μικρούς περιπάτους. Συνάντησα αρκετούς που άρπαξαν την ευκαιρία και έσπευσαν να πάρουν μυρωδιά αρμύρας πρίν επιστρέψουν στην Αθήνα.

Το Σαββατόβραδο η κίνηση ήταν στο pik. Είχαμε επισκέπτες από διάφορα μέρη κοντινά ή μη. Σας είπα, άλλαξαν τα πράγματα. Το Μεγανήσι δεν είναι μόνο Καλοκαιρινό.

Γι αυτό ξανασκεφτήτε το ενδεχόμενο της μετακόμοισης.

Εδώ να καλοσωρίσουμε και την Βούλα με τον Μανώλη που αποφάσισαν να εγκατασταθούν μόνιμα με την οικογένειά τους στο νησί. Καλώς ήρθατε παιδιά και καλή αρχή στη νέα σας ζωή.

Να ευχηθούμε επίσης στην Μαυρέτα και στο Σπύρο που αρραβωνιάστηκαν να ζήσουν και να είναι ευτυχισμένοι.

Πάντα τέτοια να γίνονται…

Α! Δεν σας είπα…Συνάντησα δυό πανέμορφους φασιανούς σε διαφορετικά σημεία τον καθένα. Στη μέση του δρόμου ήτανε. Μου έκανε εντύπωση που δεν φοβήθηκαν το αυτοκίνητο και διέσχιζαν ήρεμοι το δρόμο. Πανέμορφα πουλιά. Λίγο μετά όμως συνάντησα και τα παιδιά με τις καραμπίνες και πολύ ανησύχησα. Αφήστε τα πουλάκια ρε παιδιά τουλάχιστον να πολλαπλασιαστούν κι ύστερα ορμάτε… Και επειδή μιλάμε για ζώα να σας συστήσω τον άλλο τετράποδο  φίλο της στήλης  τον Ροκυ που βγήκε για καφέ και πέρασε από τραπέζι σε τραπέζι αναζητώντας χαδάκια.

Και φτάσαμε στη βροχερή Κυριακή που καθόλου δεν ταίριαζε με την αλλαγή της ώρας που έγινε στις τρείς η ώρα το πρωί.

Ευτυχώς η βροχή κράτησε ως το απόγευμα. Λες και τόκανε επίτηδες για αυτούς που έφευγαν. Για να μην μελαγχολήσουν που αφήνουν πίσω τους Καλοκαίρι. Εντάξει παιδιά το Πάσχα είναι μια ανάσα. Μην ξεχνάτε ότι πέρσυ σαν σήμερα είχαμε Κυριακή των Βαίων  και το Καλοκαίρι ήταν πολύ πιο μακρυά….

Υπομονή λοιπόν ως τότε.

Υπομονή και ως την άλλη βδομάδα που θα επιστέψουμε κι εμείς με  άλλα νέα.

Κλείνουμε με ένα βιντεάκι από Βαθύ- Σπήλια- Φανάρι. Ετσι…για να παίρνετε γεύση και νάχετε όνειρα Μεγανησιώτικα…

[yframe url=’http://www.youtube.com/watch?v=lx6q66P5d6U’]

Γυρίστε τα ρολόγια σας αλλά και το μυαλό σας από τις τετραήμερες διακοπές και ετοιμαστείτε για την αυριανή Τσαγκαροδευτέρα. Μας περιμένει όλους μια ακόμα κουραστική βδομάδα με δουλειές σχολεία διαβάσματα κ.τ.λ.

Από εμάς εδώ στο Μεγανήσι καληνύχτα…