Εδώ Μεγανήσι…( τα νέα μας )
Καλησπέρα και πάλι απο Μεγανήσι.
Το νησί στον απόηχο της Αποκριάς άρχισε να ξεκουράζεται και να χαλαρώνει και πάλι από Τρίτη και μετά. Αυτή η βδομάδα (8/3–13/3) στο ξεκίνημά της βρίσκει τους μισούς Μεγανησιώτες στο κρεβάτι. Μικροί και μεγάλοι ταλαιπωρήθηκαν ή ταλαιπωρούνται ακόμα από τις δύο φοβερές ιώσεις που μεταδόθηκαν αστραπιαία σε όλο το νησί.
Στο Καπι…
Στο τέλος έριξαν και την γιατρίνα στο κρεβάτι που ανήμπορη να μας βοηθήσει ,κατανοούσε απλώς το πρόβλημα μας και μας συμβούλευε τηλεφωνικώς.
Δράμα η κατάσταση σας λέω. Είχα οχτώ χρόνια να αρρωστήσω αλλά δεν τη γλύτωσα ούτε εγώ. Οικογενειακώς δηλαδή. Πρέπει να καταναλώσαμε πάνω από ένα κιλό τσάι όλη τη βδομάδα. Και μετά ακολούθησε τρεμούλα και ατονία…Τι να σου κάνει κι ο λαπάς ;
Να πω περαστικά και στο «κοτοπουλάκι» μας που τον τελευταίο μήνα μπαινοβγαίνει στο νοσοκομείο, γιατί αρρωσταίνει συνέχεια.
Κουκλί το παιδί!!! ( Αδερφή ρίξε κάνα ξεμάτιασμα γιατί δεν πάμε καλά!!! Και στείλε τη μάνα …)
Την Τρίτη οι γυναίκες είχαμε την τιμιτική μας. Μαζέψαμε λοιπόν δυνάμεις και πήγαμε στις «ΔΙΜΗΝΊΣΤΡΕΣ» για τσάι νωρίς το απόγευμα…Εκπληξη για μας τις νεώτερες ηταν όταν μέσα από την κουβέντα που ακολούθησε ανακαλύψαμε τα ενδιαφέροντα των μεγαλύτερων από μας καθώς και την ανάγκη τους για επικοινωνία. Ρέστα έδωσαν Θεώνη και Τασούλα που με αστείρευτο χιούμορ έντυναν την κουβέντα…
Το βραδάκυ ακολούθησε κέρασμα από το Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων στις εορτάζουσες.
Ο Σύλλογος μοίρασε χαλβά ( λόγω νηστείας ) στο καφέ ΒΟΟΜ-ΒΟΟΜ και ευχήθηκε Χρόνια Πολλά στις γυναίκες του νησιού.
Μόνο εσείς οι άντρες δεν μας ευχηθήκατε αλλά το ξεπερνάμε, και συνεχίζω….
Σκύλο απέκτησε πρόσφατα Μεγανησιώτισσα και έχει ξε-τρελαθεί. Παιδί σου λέει ,τι σκυλί; Στο στόμα το ταϊζει στο στόμα το ποτίζει.Το όνομά του…Σπίρτο .Και επειδή το ζωντανό νοιώθει μοναξιά η φιλόζωη (ξαφνικά ) κυρία μας ζήτησε να του βρούμε… παρέα. Το Σπίρτο (μαγάρισε το όνομα ) είναι αρσενικό και μόλις αλλάζει δόντια. Πληροφορίες στο site.
Ο Κύριος Σπίρτος
Τετάρτη και με τον καιρό να φτιάχνει σιγά -σιγά (αφού μας χάλασε το τριήμερο ) το νησί αλλάζει όψη.
Μυρίζει Πάσχα και οι επαγγελματίες άρχισαν τις ετοιμασίες στα μαγαζιά. Η μυρωδιά προέρχεται από βερνίκι και λαδομπογιά.
Οι πρώτοι Χαιρετισμοί καλούσαν με το χτύπημα της καμπάνας τον κόσμο να αρχίσει να μετράει αντίστροφα ως την Μ.Βδομάδα.
Και εγώ γύρισα χρόνια πίσω….Τότε που παιδάκια βάζαμε τα καλά μας, πέρναμε τα χάρτινα φαναράκια μας και πηγαίναμε εκκλησία για τις Αγραπυνιές.Τετάρτη και Παρασκευή.
Απαραίτητη στάση στου Μπακόλα για εφοδιασμό. Καραμελίτσες αρωματικές και στραγαλοσταφίδα στο περίτεχνα τυλιγμένο χάρτινο χωνάκι. Κυρίως σε χαρτί ψηφοδελτίου από περασμένες εκλογές.( Μα πόσα είχε! ) Μετά από χρόνια κατάλαβα ότι αυτός ήταν και ο λόγος που καθόμασταν στο πάνω πάτωμα της εκκλησίας και πάντα κοντά στο παραθύρι.
Ε! πως να μασάς και να σε βλέπει ο παπάς!!! Οι καραμέλες κόλαγαν πολλές φορές στα δόντια, τα στραγάλια έβγαιναν ρεβύθια και σε καρκώνανε και ήθελες νερό.
Οι άσπρες οι στρογγυλές ήταν οι καλύτερες.Οι πράσινες οι μακρόστενες καίγανε.
Περασμένα χρόνια αξέχαστα….
Αξέχαστες αναμνήσεις όμως ξύπνησαν όταν μετά από χρόνια πήγα στον κήπο της γιαγιάς μου. Τον «κήπο της Εδεμ » όπως τον λέγαμε. Θλίψη μου προκάλεσε η εικόνα της εγκατάλειψης. Το μέρος είχε λογγώσει και με δυσκολία πέρναγες μέσα από τα χορτάρια. Ο κήπος μου φάνηκε πολύ μικρός, λές κι είχε στενέψει με τα χρόνια.Τα απομεινάρια από τα κοτέτσια μόνο μου θύμισαν στιγμές που ακολουθούσα την βαβά μου τα απογεύματα κρατώντας το μπρακάτσι με τα αποφάγια.Τα Καλοκαίρια οι επισκέψεις είχαν απώτερο σκοπό την επιδρομή στην μπουρνελιά που ήταν στον κήπο. Κατακόκκινες ζουμερές μπουρνέλες.Ανεβαίναμε στο κουντρί και μαθάγαμε τις φούντες. Γιομίζαμε την ποδιά της βαβάς και τρώγαμε τις μισές στο δρόμο. Τώρα η μπουρνελιά ξεράθηκε και έγυρε οπως έγυραν και τα χρόνια…
Ο κήπος της Εδεμ
Ας γυρίσουμε όμως στο σήμερα….
Πολύ Καλοκαιρινός ο καιρός και τις τελευταίες μέρες της βδομάδας τίποτα δεν θυμίζει Χειμώνα.
Πέμτη απόγευμα και οι Καπιτζήδες εμφανίζονατι ξανά την ίδια ώρα και απολαμβάνουν το ηλιόλουστο απόγευμα. Ο Ντίνος άλλαξε μέτωπο κι ο Κώστας ετοιμάζει το επόμενο ποιητικό του «χτύπημα».
Να και ο παπούς Ιλιάνα που είχα υποσχεθεί. Πόζα αφιερωμένη εξαιρετικά από τον μπάρμπα -Λία.
Χτύπημα όμως ετοίμαζε και ο Βούλγαρος στο φούρνο του Λία στο Βαθύ την Παρασκευή το απόγευμα. Χτυπημένος και ο ίδιος από την ανεργεία φααίνεται, ανέβηκε στο μηχανάκι και πέρασε κατευθείαν στα ράφια του ψωμιού. Μαζί με το στομάχι, κόλλησε και το γκάζι… Παρέκαμψε την τζαμαρία που κάθε άλλο παρά αόρατη ήταν και προσγειώθηκε κι αυτός και το μηχανάκι εντός του φούρνου. Ολα ίσωμα δηλαδή.
Ράβανε οι γιατροί το Βούλγαρο που είχε άγιο τελικά και την γλύτωσε μόνο με ράμματα, έφτιαχνε κι ο Λίας την πόρτα όλη νύχτα. Τα πρώτα κρούσματα του μνημονίου…
Και που είσαι ακόμα…Γενικώς η Παρασκευή ήταν η μέρα των γιατρών. Είχε από όλα τα περιστατικά.Από ράμματα μέχρι διαστρέματα και καρδιακά επισόδεια.Τρέχανε πάνω κάτω οι γιατροί χωρίς σταματημό.
Περαστικά στην μικρή Διονυσία και στην Αθανασία που υπήρξαν λίγο απρόσεχτες και ταλαιπωρήθηκαν…
Την ταλαιπωρία όμως των προϋγούμενων ημερών ξέχασαν τα λιγοστά παιδάκια που ανάρρωσαν και το Σάββατο έτρεξαν στην Παιδική χαρά να παίξουν. Οι φωνούλες τους ακούγονταν από μακρυά. Εκαναν την εμφάνισή τους και τα πρώτα ποδήλατα. Σας είπα… Μύρισε Πάσχα.
Και το Πάσχα αρχίζει με την γιορτή των Αγίων Θεοδώρων. Χρόνια πολλά στους Θόδωρες και στις Θεοδώρες η Λόλες.
Χρόνια πολλά στο Ντόντο τον μικρό και τον μεγάλο , στον φίλο μας τον Ακη και στην μαμά που φέτος γιόρτασε στο…» Μπουσκέτο «. Χρόνια πολλά μανούλα!!!
Και φτάσαμε στην Κυριακή που κύλησε ήσυχα ως το απόγευμα όπου το νησί ετοιμάστηκε για την επόμενη εργάσιμη μέρα. Οι μαθητές για διάβασμα και οι μεγάλοι για δουλειά.
Καλό ταξίδι στον αρρωστούλη που επιστρέφει στην Αθήνα μετά από μέρες κούρασης και ξεκούρασης…
Κυριακή απόγευμα Σπαρτοχώρι.
Πέρασε έτσι άλλη μια εβδομάδα, γρήγορα όπως οι προϋγούμενες και όπως άλλωστε και οι επόμενες. Εμείς κρατώντας πάντα τις υποσχέσεις μας θα είμαστε πάλι μαζί την επόμενη Δευτέρα βράδυ για να σας » ξαναφέρουμε » κοντά μας… διαδικτυακά.
Μέχρι τότε να είμαστε όλοι καλά…
Σας αφήνουμε με ένα βιντεάκι από τον απεσταλμένο του site για όνειρα γεμάτα Μεγανήσι.
[yframe url=’http://www.youtube.com/watch?v=cqOKt-MYp0E’]
Καληνύχτα….
iliana katopodi
14 Μαρτίου 2011 @ 16:44
Καλιο αργα παρα ποτε Έλλη μου! σ ευχαριστω πολυ για τη φωτογραφια ! περαστικα σε ολους τους γριπιασμενους κιολας!
Μάντζαρη Γεωργία
14 Μαρτίου 2011 @ 17:01
Με ταξίδεψες βρε Έλη με τις Αγραπυνιές μου έρχεται η μυρωδιά απο τις αρωματικές καραμέλες του μπακόλα. Τις περιμέναμε πως και πως. Το φαναράκι βέβαια δεν άντεχε και πολύ συνήθως μας έπιανε φωτιά από τον αέρα στα μισά του δρόμου.
Νινα Ηλιοπουλου
15 Μαρτίου 2011 @ 09:32
Σ’ευχαριστώ Έλλη για το βιντεάκι απ΄το νησί.Και για μας που δεν ζήσαμε εκεί τα παιδικά μας χρόνια είναι με τις περιγραφές σου σαν να είμασταν εκεί.!!!