Σε συνέχεια των ανεκδότων των αρχαίων Ελλήνων, θα δούμε σήμερα μερικά με τον κατεξοχήν εκφραστή τους, τον Διογένη από τη Σινώπη, τον γνωστό κυνικό φιλόσοφο. Δε χρειάζονται περαιτέρω σχόλια:

-Επαινούσαν οι Αθηναίοι κάποιον που προσέφερε βοήθεια στον Διογένη. Ο φιλόσοφος όμως διατύπωσε το παράπονο:

«Εμένα γιατί δε με επαινείτε ως άξιο λήπτη της βοήθειας;»

 -Κάποτε είδε βρώμικα λουτρά ο Διογένης και διατύπωσε την απορία του:

  «Αυτοί που λούζονται εδώ, πού πάνε μετά να πλυθούν;»

 -Σε κάποιον που έλεγε ότι η ζωή είναι άσχημη ο Διογένης απάντησε:

«Άσχημη δεν είναι η ζωή, άσχημη είναι η άσχημη ζωή».

 – Είπε κάποιος στο Διογένη:

«Οι συμπολίτες σου σε καταδίκασαν σε εξορία»

Και ο φιλόσοφος απάντησε:

 «Κι εγώ τους καταδίκασα να μένουν στον τόπο τους».

 –  Ο Διογένης εθεάθη κάποτε να αναζητεί ελεημοσύνη από ένα άγαλμα. Όταν τον ρώτησαν γιατί κάνει κάτι τέτοιο, απάντησε:

  «Εξασκούμαι στο να μην απογοητεύομαι από την αναισθησία των ανθρώπων».

 -Ρώτησαν το Διογένη ποια ώρα πρέπει να γευματίζει κανείς.

  «Ο πλούσιος γευματίζει όποια ώρα θέλει κι ο φτωχός όποια ώρα μπορεί», απάντησε.

 -Όταν ο Διογένης είδε έναν αδέξιο τοξότη, στάθηκε κοντά στον στόχο λέγοντας:

  «Είναι ο μόνος τρόπος για να μη με χτυπήσει»

 -Ένας μοχθηρός άνθρωπος έβαλε μια επιγραφή στην πόρτα του σπιτιού του που έλεγε: «Κανένα κακό να μην περάσει την πόρτα αυτή».

  Ο Διογένης τον ρώτησε: «Κι εσύ από πού θα μπαίνεις;»

(Πηγή: «Αρχαία Ελληνικά Ανέκδοτα», Σωκράτης Γκίκας)