Ο ΜΑΚΡΥΧΕΡΗΣ

Έξω απ’ το νησί ήταν «μακρυχέρης».

  Κατά το γυρισμό του από ταξίδι με το καϊκι, λέει στη γυναίκα του: «Μωρή γυναίκα, στον πάτο απ’ το σακούλι μου, έχω ένα ζευγάρι παπουτσάκια για το παιδί (τα’ αγγόνι τους). Δώστα του».

  Όλο χαρά αυτή, τα βρίσκει, τα κοιτάζει, κάτι δεν της αρέσει και βγαίνει έξω στο φως για να δει καλλίτερα.

  Γεμάτη απογοήτευση του φωνάζει: «Ακειό μωρέ χαϊδονοικοκύρη είναι και τα δυο ζερβά».

  Αυτός χαμογελώντας ελαφρά και περισσότερο μιλώντας στον εαυτό του, σιγομουρμουρίζει: «Κατά τα λεφτά που έδωσα καλά είναι».

  Και συνεχίζει δυνατά και θυμωμένα: «Α! τον κερατάαα με γέλασε».

  Δίχως αμφιβολία, την άλλη φορά θα πρόσεχε περισσότερο.

[Την ιστορία μπορείτε να βρείτε στο βιβλίο του Σταύρου Δάγλα «Μεγανησιώτικες Ιστορίες», σε έκδοση του Πολιτιστικού Κέντρου Ταφίων, 2007 (επιμέλεια Κατερίνας Καββαδά).]