ΡΙΠΙΣΜΕΝΟ ΤΣΑΪ

  Αιγύπτιος έφερνε βόλτα τα ναυτιλιακά γραφεία του Πειραιά, ζητώντας δουλειά ηλεκτρολόγου, για να μπαρκάρει.

  Πέρασε κι απ’ του Μάσου του Γιαννούκα (Κονιδάρη). Βρήκε το Μέλια (Θωμά Π. Κονιδάρη) εκεί.

-Έσει ντουλειά; τον ρωτάει ο Αιγύπτιος.

-Τί μπαρκάρεις;

-Λεκτολόγκο.

-Έχεις δίπλωμα;

-Αγκώ έσει ντιπλώμα.

-Μπορώ να το δω;

  Του δίνει ένα χαρτί, δίπλωμα υποτίθεται, γραμμένο αραβικά.

  Παρατηρώντας το προσεκτικά ο Μέλιας, συμπέρανε ότι το χαρτί δε θα έπρεπε να είναι τίποτα περισσότερο από κάποια τυχαία βεβαίωση, που την παρουσίαζε για δίπλωμα.

  -Τι είναι τούτο ωρέ; του λέει μισογελώντας.

  -Ατό ντιπλώμα, επιβεβαιώνει με στόμφο ο Αιγύπτιος.

  Καθώς του το επιστρέφει και τα μάτια ακόμα στα μαύρα μακρόσυρτα αραβικά γράμματα, ο Μέλιας σχολιάζει:

 «Τα-τούτο είναι τα-τσάι τα-ριπισμένο, όχι δίπλωμα!»

  Έπειτα στον Αιγύπτιο: «Τα-χάει στο καλό μανούλα μου, δε θέλουμε λεκτολόγκο».

[Την ιστορία μπορείτε να βρείτε στο βιβλίο του Σταύρου Δάγλα «Μεγανησιώτικες Ιστορίες», σε έκδοση του Πολιτιστικού Κέντρου Ταφίων, 2007 (επιμέλεια Κατερίνας Καββαδά).]