Μια καλαίσθητη έκδοση για την ποίηση κυκλοφορεί δύο φορές το χρόνο από τις εκδόσεις GUTENBERG (www.dardanosnet.gr). Ονομάζεται POETIX και περιλαμβάνει διαλόγους, παρουσιάσεις, άρθρα, αφιερώματα και στοχασμούς της παλιότερης και της νέας γενιάς Ελλήνων και ξένων ποιητών. Στο τρίτο τεύχος (Άνοιξη 2010), στην ενότητα «Τα ποιήματα» εμφανίζεται και ο Μεγανησιώτης ποιητής Μάκης Πολίτης με οκτώ ποιήματά του, όλα τελευταίας εσοδείας. Θυμίζουμε ότι ο Μάκης Πολίτης έχει ήδη εκδόσει την ποιητική συλλογή «Ερωδιοί» (εκδ. Αρχιπέλαγος, 2009). Παλιότερα, ποίημά του έχει βραβευτεί σε διαγωνισμό της Ακαδημίας Αθηνών.

 Περιεχόμενα 3^ου τεύχους POETIX

Η ποίηση: Σκοντάφτοντας στο αίνιγμα της ποίησης συνομιλούν οι Αντώνης Φωστιέρης και Θανάσης Χατζόπουλος || Περί ποιητικότητας και αντιποιητικότητας του σημερινού κόσμου (Γιώργος Μπλάνας) || Εκδοχές της Μεσογείου στην αμερικανική ποίηση κάποιες όχι τόσο μακρινές θέες (Ρόμπερτ Χαν) || Χρίστος Ρουμελιωτάκης «κάτι συμβαίνει στη Νέα Ιωνία» (Πάνος Καπώνης) || Παρουσιάσεις || Μικρογεύματα || Τα ποιήματα: Μαχμούντ Ντάργουις κατάσταση πολιορκίας || Λέντο Ίβο εφτά ποιήματα || Στεφάν Γκέτσεφ δώδεκα ποιήματα || Σέρκο Μπέικας νεκροταφείο κεριών || Σρέτσκο Κοσοβέλ || Βασίλης Μαραγκός δώδεκα ποιήματα || Βάλια Τσάιτα-Τσιλιμένη οκτώ ποιήματα || Μάκης Πολίτης οχτώ ποιήματα || Κωνσταντίνος Παπαχαράλαμπος Κ-On || Μαίρη Αλέξη πέντε ποιήματα || Οι ποιητές: δώδεκα κυρίες της ελληνικής ποίησης (Τιτίκα Δημητρούλια) || Η φρικτή ευχή της Ανν Σέξτον (Άλεξ Μπιμ) || Γιάννης Δάλλας, ένας απολογητής του ονείρου (Χρύσα Σπυροπούλου) || Αργύρης Χιόνης: στο υπόγειο με τη σκοτεινή κυρά (Βασίλης Μανουσάκης) || Miscellanea.

 Το τεύχος κυκλοφορεί μαζί με cd με δώδεκα κυρίες της ελληνικής ποίησης που διαβάζουν ποιήματά τους.

 Έχουμε την χαρά να παρουσιάσουμε το πρώτο ποίημα από τα οκτώ του Μάκη, επίκαιρο σαν πληγή:

ΠΡΟΣΜΟΝΗ

Τούτες τις μέρες προσμένουμε ν’ ανθίσουν

τα μαραμένα ιωνικά κιονόκρανα

κι οι κόρες ανεμίζοντας τα διάφανα πέπλα τους,

κι οι κόρες στηλώνοντας τα μάτια στον ήλιο

του Ερεχθείου το βαρύ θ’ αποτινάξουν στερέωμα.

Τούτες τις μέρες προσμένουμε τα χέρια των άστρων

απ’ τους νεκρούς να ξεβιδώσουν

τους βιονικούς βηματοδότες τους

και τότε άσβεστο καμίνι η γη μας

θα ψήσει τα πήλινα γόνατά μας

κι ακούσια θα ξεχωρίσει

τους όρθιους

απ’ τους αιώνες γονατιστούς.

Τούτες τις μέρες

τα σκαμμένα μάτια της πείνας

θα κυνηγήσουν αλύπητα το θάνατο

βήμα το βήμα, δρασκελιά τη δρασκελιά,

σιωπηλές ελπίδες

θα φράξουν τα ποτάμια των ματιών μας

θα κοκκινίσουν το λευκό στόμα μας.

Αγέλαστοι κι άκλαυστοι θ’ αρμενίζουμε

γοργά καράβια με τα μαύρα πανιά τους,

φτερά φουσκωμένα απ’ την οργή και την απόφαση.

Αγέλαστοι κι άκλαυστοι,

θωρώντας το γέλιο και το δάκρυ

πέρα μακριά στην αυγή

μεταλαβή της αποσταμένης νίκης

στ’ άγια δισκοπότηρα του Αύριο.

Τούτες τις μέρες η προσμονή μας

θ’ αδράξει αρχαγγελική ρομφαία.

θα ουρλιάξει με χιλιάδες στόματα

χιλιάδες τραγούδια εκδίκησης.

και θα χτυπήσει χωρίς οίκτο,

χωρίς συγκατάβαση.